Ντάνιελ Ντέι Λιούις: "Ποτέ σκλάβος, ποτέ αφέντης".

Δημοσίευση: 24 Ιαν. 2013, 15:22

Kαταχειροκροτήθηκε ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις στην αποκλειστική φιλανθρωπική προβολή της πολυαναμενόμενης ταινίας «Λίνκολν», στην οποία ο Στίβεν Σπίλμπεργκ τον σκηνοθετεί στο ρόλο ενός εκ των σημαντικότερων προέδρων στην ιστορία της Αμερικής.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από την Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών και την εταιρεία διανομής Odeon, σε μια προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων για το Πρότυπο Κέντρο "Πόρτα Ανοιχτή" της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών. Ο ηθοποιός συνομίλησε με το κοινό, τόσο για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τα ευαίσθητα θέματα ηθικής που απασχολούν εξίσου τον ίδιο αλλά και την ταινία, όσο και για τη σχέση του με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ αλλά και για το εξαιρετικά σημαντικό, ανιδιοτελές, έργο της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών. Όπως διαβάσαμε στο www.cinemag.gr που συνδιοργάνωσε την εκδήλωση:

Για το πώς προσεγγίζει τους ρόλους που αναλαμβάνει

Νομίζω ότι για όποιον ρόλο η διαδικασία χωρίζεται σε δύο μέρη. Καταρχήν, το να μάθω, να απορροφήσω όσο το δυνατόν περισσότερα. Είχα παντελή άγνοια για τη ζωή του Λίνκολν και το πολιτικό σύστημα της εποχής, οπότε άρχισα να τα μελετώ. Και έπειτα περνάς από την αντικειμενική ματιά στην υποκειμενική, υπάρχει μια αόρατη γραμμή στην άμμο, όταν περνάς από το να μαθαίνεις για κάποιον στο να τα βλέπεις μέσα από τα δικά του μάτια. Πάντως δεν μου αρέσει να σπάω το ρόλο σε κομμάτια - τη φωνή, το περπάτημα, τις κινήσεις – και να τα βρίσκω ένα-ένα. Προτιμώ να αφήνω την αίσθηση του χαρακτήρα να έρθει σε μένα σιγά-σιγά αλλά αυτούσια.

Για τον Αβραάμ Λίνκολν

Ήταν ένας ιδιαίτερα πολύπλοκος άνθρωπος οπότε είναι δύσκολο να συμπεριλάβεις τα πάντα [στην ταινία ή στην ερμηνεία]. Είναι εύκολο να τον ανακαλύψεις ως πολιτικό, έχει εξάλλου ευρέως αναλυθεί και εξεταστεί. Λίγα βιβλία καταφέρνουν να μιλήσουν για τον Λίνκολν ως άνδρα και οικογενειάρχη. Το βιβλίο «Team of Rivals» μας έδωσε για πρώτη φορά την ευκαιρία να τον καταλάβουμε. Η πιο ευχάριστη έκπληξη ήταν η αίσθηση του χιούμορ του – έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε βλοσυρό στα αγάλματα και στα χαρτονομίσματα, αλλά στην πραγματικότητα λάτρευε να αφηγείται ιστορίες – παραβολές σχεδόν – και να λέει αστεία. Ήταν επίσης ένας πολύ ασυνήθιστος γονιός, με μεθόδους που εναντιώνονταν στην εποχή του, αφού ήταν ιδιαίτερα κοντά με τους γιους του.

Για το αν ο Εμφύλιος Πόλεμος των ΗΠΑ στην ουσία έγινε για το θέμα της δουλείας

Ναι και όχι. Στην πραγματικότητα, για αυτό το θέμα κατέληξε να είναι ο πόλεμος, και πιστεύω ότι μάλλον ο Λίνκολν είχε την προνοητικότητα να το δει αυτό. Εκείνη την εποχή, όμως, αυτό που υποστήριζε σθεναρά ήταν η ιδέα της Ένωσης, η συνοχή μιας χώρας στην οποία μέχρι τότε αναφέρονταν όλοι στον πληθυντικό αριθμό – ενικός αριθμός, άρα και μια χώρα, έγινε μετά τον Πόλεμο. Ήταν όμως ο υπέρτατος πολιτικός, ήξερε ότι δεν έπρεπε να δείξει τα χαρτιά του από την αρχή. Καταλάβαινε ότι αν το έκανε, δεν θα έφτανε στην ανώτατη θέση εξουσίας έτσι ώστε να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του. Πάντα είχε όμως βαθιά μέσα του την πεποίθηση ότι κάθε άνθρωπος γεννιέται με το δικαίωμα στην ελευθερία. Τα πιο αποκαλυπτικά για την φιλοσοφία του αποσπάσματα, τα βρήκα όχι σε βιβλία σχετικά με τη ζωή του, αλλά στα ίδια του τα γραπτά: τα γράμματα, τα σημειώματα, τα τηλεγραφήματα. Σε κάποιο γράμμα είχε λοιπόν γράψει: «Ακριβώς όπως δεν θα ήμουν ποτέ σκλάβος, έτσι δεν θα είμαι ποτέ αφέντης».

 

Για το λόγο που δέχθηκε το ρόλο

Πριν 7 ή 8 χρόνια, τον είχα αρνηθεί – μου ήταν αδιανόητο το ότι θα μπορούσα ποτέ να τον καταφέρω.Γενικά οι επιλογές μου οφείλονται σε μια ακαταμάχητη ανάγκη να πω μια ιστορία, δεν μπορώ όμως να το αναλύσω περισσότερο. Έχει σχέση με μια προσωπική σύνδεση με την ιστορία και με την δεδομένη στιγμή στη ζωή μου. Είχα φυσικά τρομερό άγχος, είχα δεχθεί το ενδεχόμενο να μην ξαναδουλέψω ποτέ μετά από αυτό!

Για την συνεργασία του με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ

Με βοήθησε αφήνοντάς με ήσυχο! Είναι ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης, πολύ ενεργός στο γύρισμα και με προτάσεις που πάντα αξίζουν την σκέψη σου. Του ζήτησα ένα χρόνο για να προετοιμαστώ – παρόλο που εκείνος ήταν έτοιμος να γυρίσει σε τρεις μήνες – και μου τον έδωσε, ήταν χρόνος που χρειαζόμουν για την δική μου δουλειά. Φυσικά ήμασταν συνέχεια σε επικοινωνία: ήξερε τι διάβαζα και τι εντυπώσεις αποκόμιζα, με ενημέρωνε για την πορεία του σεναρίου, ανταλλάσσαμε ιδέες. Αλλά το προσωπικό αυτό ταξίδι ήταν ο μόνος τρόπος για μένα και ο Στίβεν είχε την ταπεινοφροσύνη να με αφήσει να το κάνω

Για το αν η κατάργηση της δουλείας άξιζε τον κόπο και τον πόνο του Εμφυλίου

Είναι μια ερώτηση που δεν μπορεί να απαντηθεί στην πραγματικότητα… Ποιος μπορεί να το απαντήσει; Υπάρχει κάποιος σκοπός που να αξίζει κάτι τέτοιο, τελικά; Ο ίδιος ο Λίνκολν πάλευε με αυτά τα ερωτήματα. Κάθε μέρα κοίταζα τις φωτογραφίες του από τον τελευταίο χρόνο της ζωής του και έβλεπα έναν άνδρα που έφερε ένα τεράστιο βάρος ευθύνης, που συνειδητοποιούσε ότι επιμήκυνε τον πόλεμο, που δεν δέχθηκε ποτέ την απόσχιση. Αυτή η ευθύνη τον τσάκισε – αν δεν είχε δολοφονηθεί, πιστεύω θα είχε πεθάνει λίγο καιρό μετά.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos