ΣΕΙΡΕΣ

"I’m Dying Up Here" – Season 1: To stand-up έχει άγχος!

Δημοσίευση: 1 Ιουνίου 2018, 11:26
Συντάκτης:

Μία σειρά που αποπνέει αέρα ρετρό, από τα κουστούμια και τα σκηνικά, εώς και το ίδιο το σενάριο, το “I’m Dying Up Here” παρακολουθεί την σκηνή του stand-up την δεκαετία του 1970 στο Λος Άντζελες. Πιο συγκεκριμένα μεταφερόμαστε στο κλάμπ της Goldie (Melissa Leo) όπου ένα γκρούπ νέων κωμικών προσπαθούν να βελτιώσουν την τέχνη τους, έτσι ώστε να καταφέρουν να εμφανιστούν στο “Tonight Show” του Johnny Carson. Η Goldie είναι ο μέντορας τους, και γεμάτη tough love προσπαθεί να προετοιμάσει και να ενθαρρύνει τους κωμικούς αυτούς έτσι ώστε να μεγιστοποιήσει το ποσοστό επιτυχίας τους, ενώ ταυτόχρονα πρέπει και η ίδια να προστατεύσει τον εαυτό της όχι μόνο από τους ανταγωνιστές της, αλλά και από την ίδια βιομηχανία του Χόλλυγουντ.

Παρ’όλα αυτά, η σειρά δεν επικεντρώνεται μόνο στην Goldie, αλλά σχεδόν σε όλους τους χαρακτήρες, ενώ ο δημιουργός της, David Flebotte (συγγραφέας για το “Boardwalk Empire,” παραγωγός για το “Masters of Sex” και για το “Desperate Housewives”), αποφάσισε να χτίσει ένα φανταστικό σύνολο επίδοξων κωμικών τους οποίους βλέπουμε να ανεβαίνουν στη σκηνή και αφού κατέβουν, να προσπαθούν να ‘πιλοτάρουν’ τη ζωή τους. Όταν βάλουμε στο μιξ και τον Jim Carrey που συγκαταλέγεται ανάμεσα στους διευθυντές παραγωγής, πρόκειται να αντικρίσουμε μία τηλεοπτική επιτυχία. Εμείς είδαμε την πρώτη σεζόν και συνεχίζουμε με την δεύτερη, η οποία ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί.

Με το πρώτο επεισόδιο της πρώτης σεζόν, το οποίο σκηνοθέτησε ο Jonathan Levine (50/50, Snatched, Wackness), μαγευόμαστε, καθώς βλέπουμε στην οθόνη μας ένα κομμάτι μίας δεκαετίας που χαρακτηρίζεται από υπερβολή, με πλάνα που ο κορεσμός της εικόνας κάποιες φορές δεν μας αφήνει να διακρίνουμε τα παντελόνια καμπάνα ή τα άφρο μαλλιά. Το αποτελέσμα είναι παραπάνω από καλαίσθητο και σίγουρα μπορεί κανείς να διακρίνει επιρροές από το “Boogie Nights” του Paul Thomas Anderson και το “The Kind of Comedy” του Martin Scorsese. Ενώ λίγα απο τα επεισόδια της πρώτης σεζόν χάνουν έδαφος λόγω της αργής πλοκής, αυτό το πρώτο επεισόδιο μας καθηλώνει (όχι μόνο οπτικά) γιατί βλέπουμε την αντίθεση μεταξύ της φανταχτερής ζωής των επιτυχημένων ανθρώπων στο χώρο του stand-up και των ανθρώπων που πασχίζουν στον κόσμο των open mics. Όμως, όσο η σειρά προχωρά μας αρέσει όλο και περισσότερο.  

Ένα από τα πράγματα που η σειρά καταφέρνει, είναι να μας μεταφέρει σε μία εποχή (την οποία πολλοί δεν γνωρίσαμε), σε μία άγνωστη κατάσταση για εμάς, και να μας κάνει να συναισθανθούμε κάθε έναν από αυτούς τους χαρακτήρες. Ανάμεσα σε άλλα, αισθανόμαστε και εμείς αγωνία για το αν κάποιος από τους κωμικούς θα καταφέρει να καθίσει τον καναπέ του Carson, αλλά και κλειστοφοβία για τους Eddie και Ron που μένουν κυριολεκτικά μέσα σε μία ντουλάπα. Ιδίως στο τελευταίο επεισόδιο, βρισκόμαστε και εμείς εκεί να τραγουδάμε το “Dancing in the Moonlight” και να χορεύουμε μαζί τους.

 Επίσης, η σειρά καταφέρνει να εμβαθύνει στην κοινωνική διάσταση της σκηνής του stand-up, καθώς βλέπουμε τον ανταγωνισμό μεταξύ των κωμικών, των μάνατζερ, αλλά και την ανισότητα προς τις γυναίκες. Η Graynor που υποδύεται την Cassie μαζί με την εξαιρετική Leo που υποδύεται την Goldie, αποτελούν ένα παράδειγμα για το πώς η κοινωνία αντιμετώπιζε τις γυναίκες (είτε κωμικούς, είτε επιχειρηματίες) εκείνης της εποχής. Βέβαια, αν το σκεφτεί κανείς, ίσως η ανάγκη για ένα stand-up σόου με τίτλο “Women are Funny Too” να είναι εξίσου επιτακτική. Τέλος, είναι αξιέπαινο το γεγόνος ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν ένα backstory, και κανείς δεν είναι sidekick κανενός, αντιθέτως είναι όλοι ίσοι και όλοι άξιοι, με τα δικά τους μειονεκτήματα και τα δικά τους όνειρα. Το “I’m Dying Up Here,” για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους, είναι μία σειρά που σε παροτρύνουμε να δεις.

 

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos