Νύχτες Πρεμιέρας 17: "Nico" - Κριτική

Σύνοψη: Ένα κινηματογραφικό πορτρέτο των τελευταίων δυο χρόνων της ζωής της Nico, της εμβληματικής τραγουδίστριας των Velvet Underground και σόλο καλλιτέχνιδας, τα οποία πέρασε μακριά από διάσημους μέντορες και εραστές, αλλά κουβαλώντας το φορτίο, τους εθισμούς και τα λάθη του παρελθόντος.

Άποψη: Andy Warhol, Lou Reed, Jim Morrison, Brian Jones… αυτοί είναι μερικοί από τους επιφανείς άντρες, με τους οποίους είχε συνδεθεί, καλλιτεχνικά και ερωτικά, η Nico, πρώην μοντέλο από το Βερολίνο που έμελλε να γίνει η μούσα του πάπα της pop art, η femme fatale του ομώνυμου τραγουδιού των Velvet Underground και η εικόνα μια ολόκληρης εποχής στην ιστορία της Νέας Υόρκης.

Όμως, το 1986 όλα αυτά ήταν μια μακρινή ανάμνηση για την ίδια. Η ομορφιά της είχε ξεθωριάσει, οι διάσημοι φίλοι την είχαν ξεχάσει και το μόνο «ενθύμιο» που είχε κρατήσει ήταν ο εθισμός της στην ηρωίνη. Αλλά η σκηνοθέτιδα και σεναριογράφος Susanna Nicchiarelli επιλέγει συνειδητά να μας παρουσιάσει αυτή την περίοδο στη ζωή της Nico, γιατί μόνο τότε κατάφερε να είναι ο εαυτός της.

Μακριά από μέντορες, εραστές και πειραματικούς φακούς που προσπαθούσαν να αιχμαλωτίσουν την απόκοσμη γοητεία της, η Κρίστα Πέφγκεν (όπως ήταν το πραγματικό της όνομα), κατάφερε να εκφράσει την καλλιτεχνική της φύση, που επισκιαζόταν πάντα από την εμφάνισή της και το εγώ του περίγυρού της, ενώ προσπάθησε να επανορθώσει για το μεγαλύτερο λάθος που έκανε ποτέ: να αφήσει τον γιο της στο Παρίσι, το 1962, για να κυνηγήσει την τύχη της στη Νέα Υόρκη.

Έτσι, παρακολουθούμε την περιοδεία που κανονίζει γι’ αυτήν ο Richard (John Gordon Sinclair), ιδιοκτήτης bar στο Manchester, όπου μένει πια μόνιμα η Nico και θαυμαστής των solo δίσκων της. Μαζί με μια μπάντα ερασιτεχνών μουσικών γυρνάνε σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, όπου ερμηνεύει τα υπνωτιστικά τραγούδια της μπροστά από λίγους και εκλεκτούς και δίνει συνεντεύξεις στις οποίες υποστηρίζει ότι η ζωή της ξεκίνησε μετά τους Velvet Underground και ότι η κορυφή και ο πάτος, στα οποία έχει βρεθεί, είναι το ίδιο γιατί είναι και τα δύο άδεια.

Παράλληλα, βιώνουμε την αγωνία της επανασύνδεσης με το γιο της, Ari (Sandor Funtek), ο οποίος βρίσκεται σε ψυχιατρικό ίδρυμα μετά από απόπειρα αυτοκτονίας. Όταν καταφέρνει επιτέλους να τον έχει κοντά της, βλέπουμε την προσπάθειά της να απεξαρτηθεί με τη χρήση μεθαδόνης, για να επανορθώσει για το χαμένο χρόνο, αλλά το ρολόι έχει αρχίσει να μετράει ήδη αντίστροφα προς τον θάνατό της το 1988, σε ηλικία 50 χρόνων.

Με αυτό το υλικό, η Nicchiarelli επιχειρεί να δημιουργήσει ένα εις βάθος biopic, χωρίς να αρκείται στην απλή εξιστόρηση των γεγονότων των τελευταίων χρόνων της Nico και το καταφέρνει σε αρκετά σημεία της ταινίας, κυρίως λόγω της εξαιρετικής, δουλεμένης ερμηνείας της Δανής Trine Dyrholm (The Commune), η οποία μας συστήνει την πραγματική γυναίκα πίσω από το είδωλο, αποφεύγοντας το σκόπελο της αγιογραφίας.

Εξαιρετική είναι επίσης η ιδέα της Nicchiarelli να χρησιμοποιήσει υλικό από το αρχείο του avant-garde κινηματογραφιστή Jonas Mekas, έτερο παιδί του Factory και της ‘60s καλλιτεχνικής σκηνής του Μεγάλου Μήλου, για τα λίγα αλλά ουσιώδη flashback στο παρελθόν, τα οποία έχουν την ονειρική ατμόσφαιρα των αναμνήσεων που στοιχειώνουν τη Nico.

Κι εκεί που πάει να κάνει βουτιά στον ψυχισμό και αφού έχει χτίσει την αγωνία της να σώσει το γιο της από τους δικούς του δαίμονες, το “Nico, 1998” σε αφήνει ολίγον τι ξεκρέμαστο, καθώς δεν αφιερώνει αρκετό χρόνο στην απεικόνιση της σχέσης μητέρας και γιου, η οποία χάρισε στη Nico ευτυχία, έστω και αν ήταν μόνο για λίγο. Αντ’ αυτού, παρουσιάζει άστοχα τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω της, χωρίς αυτές να μας λένε κάτι, έστω και έμμεσα, για την κεντρική ηρωίδα του.

Αυτή όμως η «παραφωνία» δεν είναι επαρκής λόγος για να μην παρακολουθήσει κανείς αυτή την ενδιαφέρουσα προσθήκη στο είδος της κινηματογραφικής βιογραφίας, η οποία κέρδισε και το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στους Ορίζοντες της φετινής Βενετίας, καθώς θα ανταμειφθεί με τη σαρωτική ερμηνεία της Dyrholm, που αξίζει μια θέση στις αντίστοιχες λίστες με τα καλύτερα του 2017!

7 / 10