Tamara Drew

Όταν η Ταμάρα Ντρου επιστρέφει στο πατρικό της σε μια μικρή πόλη της βρετανικής υπαίθρου, όπου δε συμβαίνει ποτέ τίποτα, κανείς δεν φαντάζεται τι πρόκειται να ακολουθήσει.... Έχοντας μεταμορφωθεί από ασχημόπαπο σε κύκνο, χάρη σε μια επιτυχημένη ρινοπλαστική και απολαμβάνοντας μια κάποιου είδους διασημότητα, χάρη στην εβδομαδιαία στήλη της σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, η ακαταμάχητη και αποφασισμένη για όλα, πλέον, Ταμάρα, θα βάλει στόχο να πάρει το αίμα της πίσω…

Την τελευταία φορά που περάσαμε πραγματικά καλά παρακολουθώντας μια κωμωδία, η οποία διαδραματίζεται στη – γεμάτη καταπιεσμένα πάθη και ανομολόγητα μυστικά – βρετανική εξοχή, ήταν με το ξεκαρδιστικό ‘Καυτοί και άσφαιροι’ του Έντγκαρ Ράιτ. Εντελώς συμπτωματικά, σε μια χρονιά όπου ο τελευταίος παρουσίασε μία ασύλληπτη, άκρως απολαυστική κινηματογραφική απόδοση των απίθανων περιπετειών του comic ήρωα Σκοτ Πίλγκριμ, ο Στίβεν Φρίαρς επιχείρησε κάτι ανάλογο, αντλώντας το υλικό του από το graphic novel της Πόζι Σίμοντς, το οποίο, όλως τυχαίως, διαδραματίζεται σε ένα ειδυλλιακό χωριουδάκι κάπου στη δυτική Αγγλία.
Βασικός στόχος και των δυο τους ήταν η… καλοπέραση των θεατών. Ποιος τα κατάφερε καλύτερα; Ας αρκεστώ στο να αναφέρω πως ο ‘Πίλγκριμ’ (θα) βρίσκεται σε σαφώς περισσότερες λίστες με τις top ταινίες της χρονιάς εν σχέση με την ‘Ταμάρα’.
Έκαστος στο είδος του, όπως λένε; Η αλήθεια είναι πως το ‘Tamara Drewe’ δεν είναι ότι δε σε παρασύρει στους ρυθμούς του και δε σε καθιστά «αυτόπτη μάρτυρα» των κωμικοτραγικών καταστάσεων που βιώνουν οι χαρακτήρες του, τους οποίους μάλιστα ενσαρκώνουν ορισμένοι από τους αξιολογότερους ηθοποιούς που κυκλοφορούν εκεί έξω.
Ούτε πως υστερεί στον τομέα χιούμορ. Κάθε άλλο – χιούμορ διαθέτει μπόλικο και μάλιστα σε… κατάμαυρη απόχρωση, ώρες-ώρες. Ενώ όμως σε γενικές γραμμές τα περνάς μια χαρά, ελέω και της ανάλαφρης σκηνοθετικής προσέγγισης του Φρίαρς, εντούτοις έχεις διαρκώς την αίσθηση πως κάτι (του) λείπει. Και, κατόπιν ωρίμου σκέψεως, καταλήγεις στο συμπέρασμα πως, από ένα σημείο και μετά η ταινία απώλεσε το κέντρο βάρους της.
Η Ταμάρα, χωρίς να φταίει γι’ αυτό η Τζέμα Άρτετον, που την υποδύεται προικίζοντάς την με ένα ακαταμάχητο sex appeal, σταδιακά χάνει την αρχική της λάμψη και περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου. Την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι χαρακτήρες μοιάζουν να παίρνουν το πάνω χέρι, με πρώτες και καλύτερες τις αφόρητα βαριεστημένες έφηβες γειτόνισσές της, οι παράτολμες πράξεις των οποίων αποτελούν, ουσιαστικά, τους καταλύτες της απροσδόκητα δραματικής τροπής που παίρνουν τα πράγματα στο τελευταίο ημίωρο.
Ωστόσο, αν υπολογίσεις το γεγονός πως μιλάμε για μια ταινία, η οποία αποτελεί χαλαρή μεταφορά ενός εικονογραφημένου μυθιστορήματος, το οποίο με τη σειρά του αποτελεί εκμοντερνισμένη εκδοχή του ‘Μακριά από το αγριεμένο πλήθος’ του Τόμας Χάρντι, δε θες και πολύ για να υποθέσεις πως όλο και κάτι θα χάθηκε στη… «μετάφραση».

Χάρης Παπαπαναγιώτου

Πρώτη δημοσίευση: 24 Δεκ. 2010, 05:41
Ενημέρωση: 20 Ιαν. 2011, 03:28
Τίτλος:
Tamara Drew (Η επεισοδιακή επιστροφή της Ταμάρα Ντρου)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
107
Εταιρία διανομής: 
Release: 
23 Δεκεμβρίου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos