Χρήστος Νίκου: "Οι αποθηκευμένες αναμνήσεις μας"

Δημοσίευση: 5 Ιουνίου 2021, 12:21

Τα "Μήλα" του Χρήστου Νίκου ξεκίνησαν την φεστιβαλική τους πορεία τον περασμένο Αύγουστο από τη Βενετία και στην συνέχεια ακολούθησαν το Telluride Film Festival, το Τορόντο, αλλά και αυτά της Ζυρίχης, του Αμβούργου, της Αδελαίδας, του Σικάγο (που επέλεξε την ταινία ως το μοναδικό ντεμπούτο για το επίσημο διαγωνιστικό της πρόγραμμα, δίνοντάς του το βραβείο σεναρίου για την ιστορία του Χρήστου Νίκου και του Σταύρου Ράπτη), του Τόκιο, ενώ βραβεύτηκε επίσης σε Σβίλλη, Ντένβερ, Λιουμπλιάνα. Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ) και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. 

<a href="/nea/ta-mila-ypopsifia-gia-kalyteri-eyropaiki-tainia-tis-hronias/65009">Τα "Μήλα" υποψήφια για καλύτερη Ευρωπαϊκή Ταινία της χρονιάς</a>ΣΧΕΤΙΚΑΤα "Μήλα" υποψήφια για καλύτερη Ευρωπαϊκή Ταινία της χρονιάς

Το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Έλληνα δημιουργού βρήκε ένθερμο υποστηρικτή στην Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία ανέλαβε χρέη executive producer, ενώ βρήκε και διανομή σε πάνω από 40 χώρες. Μεταξύ αυτών με τις μεγαλύτερες εταιρίες διανομής σε Ηνωμένο Βασίλειο και Ιρλανδία (Curzon), Ιταλία (Lucky Red), Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία (Madman), Σκανδιναβία (Scanbox), Ολλανδία και Βέλγιο (Filmfreak), ενώ στην Ελλάδα θα κυκλοφορήσει από την Feelgood Entertainment.

Από την προηγούμενη Πέμπτη μπορούμε να το δούμε αι στις ελληνικές θερινές αίθουσες.

Εδώ η αποψη του MOVE IT για τα "Μήλα".

Ο Χρήστος Νίκου μιλά για την ταινία του: 

Πόσο επιλεκτική είναι η μνήμη μας; Θυμόμαστε όλα εκείνα που έχουμε βιώσει ή μόνο αυτά που έχουμε επιλέξει εμείς οι ίδιοι να θυμόμαστε; Μπορούμε να ξεχάσουμε αυτά που μας πλήγωσαν; Θα μπορούσαν αυτά να είναι τόσο βαθιά που δεν θα θέλαμε να ξεχάσουμε αυτές τις οδυνηρές εμπειρίες γιατί χωρίς αυτές θα χάναμε τον πραγματικό μας εαυτό;

Στο τέλος, είμαστε απλά όλα εκείνα που δεν θέλαμε να ξεχάσουμε;
Όταν είχα την πρώτη ιδέα για τα Μήλα, περίπου οκτώ χρόνια πριν, προσπαθούσα να ξεπεράσω την απώλεια ενός πολύ κοντινού μου ανθρώπου και όλες αυτές οι ερωτήσεις σχετικά με την ταυτότητα, την απώλεια, τη μνήμη και τον πόνο ήταν πολύ στο μυαλό μου.

Τα Μήλα είναι μια αλληγορική ταινία, κάπου ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Στον πυρήνα της βρίσκεται η προσπάθειά μας να εξερευνήσουμε πως λειτουργεί η μνήμη μας. Σαν μια αντανάκλαση της ταυτότητας και της απώλειας, τα Μήλα ωστόσο εξερευνούν το τι και το πώς κάνει έναν άνθρωπο να είναι αυτός που είναι, πόσο αυθεντικοί είμαστε και πόσο επηρεαζόμαστε από τους άλλους.

Είναι συναρπαστικό και, σε έναν τρόπο παράλογο να σκεφτούμε πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος από τη στιγμή που μπαίνουμε στην ενηλικίωση, πόσο γρήγορα ξεχνάμε σημαντικά γεγονότα ή ανθρώπους στη ζωή μας, όταν την ίδια στιγμή μπορεί να θυμόμαστε πολύ καθαρά ασήμαντες λεπτομέρειες και αισθήσεις.

Παράλληλα, ήθελα να εξερευνήσω πώς τα συναισθήματα επηρεάζουν τη μνήμη μας αλλά και πώς επηρεάζεται σήμερα η μνήμη μας από την τεχνολογία, η οποία καθιστά πολύ εύκολο πλέον την εγγραφή και την αποθήκευση πληροφοριών. Θα μπορούσαν όλες αυτές οι τεχνολογικές εξελίξεις να έχουν κάνει τον εγκέφαλό μας να βαριέται και έτσι να θυμόμαστε όλο και λιγότερα γεγονότα, όλο και λιγότερα συναισθήματα;

Κάνοντας τη ζωή μας [η τεχνολογία] να περιστρέφεται γύρω από στόχους και προσδοκίες μέσα από τη χρήση νέων μέσων, είτε πρόκειται για καμπάνιες στο Instagram είτε για το νεοφερμένο Tik Tok και τις προκλήσεις του. Έχουμε τελικά υποβάλει τις αναμνήσεις μας και τα συναισθήματά μας προς αυτές τις νέες τεχνολογικές αρχές; Αυτό σημαίνει πως έχουμε καταλήξει να ζούμε λιγότερο;

Το έργο που καλούνται οι χαρακτήρες μου να κάνουν, είναι ένα μέρος της θεραπείας τους. Για παράδειγμα, πώς να οδηγείς ένα ποδήλατο, που είναι κάτι που πολύ δύσκολα θα ξεχάσεις άπαξ και το μάθεις.

Είναι ένα σύμβολο μιας «αποθηκευμένης» εμπειρίας, μιας μνήμης που δημιουργείται εκ νέου από εξωγενείς παράγοντες και δυνάμεις, από άλλους ανθρώπους. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει σε όλους μας -συχνά δεν ζούμε τη ζωή μας, και συχνότερα μιμούμαστε πράγματα που κάνουν οι άλλοι. Η τεχνολογία και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης το έχουν κάνει πιο εύκολο. Δεν χρειάζεται πια να κρατήσεις πράγματα στο μυαλό σου, απλά αποθηκεύεις τις αναμνήσεις στους στον υπολογιστή σου, ή το κάνεις δημόσια στο διαδίκτυο.

Αγαπώ και έχω επηρεαστεί από ταινίες που δημιουργούν ολόκληρους κόσμους, που τους αναγνωρίζουμε, αλλά βλέπουμε ότι φέρουν και κάτι το σουρεαλιστικό. Ταινίες όπως το «Her» του Σπάικ Τζόουνς ή το «Holy Motors» από τον Λεός Καράξ. Και, φυσικά, τα άπαντα από τον Τσάρλι Κάουφμαν, που έχει αυτό το χάρισμα να κοιτάζει τον κόσμο από μια διαφορετική οπτική.

Αυτή η αποστασιοποίηση μπορεί να μας κάνει πιο δημιουργικούς, αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει να διατηρούμε την αίσθηση του πραγματικού κόσμου. Στο τέλος της μέρας, οι ταινίες μοιάζουν περισσότερο με παραμύθια, μα το σημαντικό είναι να υπάρχει μια συναρπαστική ιστορία να ειπωθεί. Κάτι έξυπνο, κάτι ευφυές, κάτι απρόβλεπτο που είναι ικανό να ωθήσει το κοινό να σκεφτεί περαιτέρω.

Επομένως, η πρόθεσή μου με το Μήλα είναι να δημιουργήσω έναν οικείο κόσμο της σύγχρονης μνήμης, σε μια κοινωνία όπου η τεχνολογία δεν είναι τόσο παρούσα και εμφανής και όλα είναι και λειτουργούν αναλογικά. Μια κοινωνία μοναχικών ανθρώπων, όπου η αμνησία εξαπλώνεται σαν ιός. Αυτός ο ιός, αυτή η πανδημία άγνωστης προέλευσης, είναι μια γνωστή λογοτεχνική αλληγορία, από την «Πανούκλα» του Καμί μέχρι το «Περί Τυφλότητος» του Σαραμάγκου. Αυτές είναι ιστορίες, όπως είναι και τα Μήλα, όπου η ασθένεια δεν είναι σημαντική στην ουσία της, ούτε έχει αντίκτυπο στη κοινωνία, είναι απλώς ένα μέσο για να μιλήσουμε για την ανθρώπινη κατάσταση σε ένα πιο ατομικό επίπεδο.

Τα Μήλα, που ξεκινούν σε ένα δυστοπικό περιβάλλον, σύντομα η ουσία μετατοπίζεται σε μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση.

Οπτικά, η αισθητική αυτή μου επέτρεψε να να επικεντρωθώ στη φυσική και στην υπαρξιακή απομόνωση του βασικού χαρακτήρα. Για να ακολουθήσουμε τα συναισθήματά του από κοντά, χρησιμοποιήσαμε αναλογία 4: 3, ένα format που χρησιμεύει ως μια εντελώς άμεση αναφορά σε ένα πρόσφατο παρελθόν που σαφώς σχετίζεται με τις φωτογραφίες Polaroid, που αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι και στοιχείο της όλης ιστορίας.

Μέσα στο στενό αυτά πλαίσιο των Μήλων, είδαμε αυτόν τον χαρακτήρα ως μια σουρεαλιστική φιγούρα, άλλοτε θλιμμένη κι άλλοτε κωμική.

Πάντα ήθελα να τον τοποθετήσω σε έναν κόσμο γεμάτο με δραματική ειρωνεία και διττών νοημάτων.

Όμως, δεν είναι κωμωδία, υπάρχουν σκηνές σουρεαλιστικά κωμικές που ειδάλλως θα κατέληγε ως μια πολύ θλιβερή απεικόνιση της ανθρώπινης αυτής κατάστασης του χαρακτήρα.

Η ερμηνεία του πρωταγωνιστή είναι ένα βασικό στοιχείο, που συγκεντρώνει όλα αυτά τα στοιχεία μαζί, η αυτοσυγκράτηση στις λίγες σκηνές που προχωράει σε πράξεις και για εκείνον «υπερβολικές», όπως η λυπημένη του όψη, όταν «αποφασίσει» να χορέψει σε ένα μπαρ. Σε αυτές τις στιγμές, η φυσιογνωμία του υποδηλώνει έναν άνθρωπο που παραμένει ψεύτικος και αόριστος.

tags: 
Πρώτη δημοσίευση: 5 Ιουνίου 2021, 12:21
Ενημέρωση: 5 Ιουνίου 2021, 12:24

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos