Νύχτες 13: "The conjuring" - REVIEW

Δημοσίευση: 19 Σεπτεμβρίου 2013, 20:42

The conjuring

Οld school ψυχολογικό θρίλερ Χιτσκοκικής αισθητικής

8/10

Το εφιαλτικό χρονικό μιας φιλήσυχης οικογένειας της δεκαετίας του '60 η οποία έρχεται αντιμέτωπη με τα μακάβρια μυστικά και τις ανείπωτες φρίκες που κρύβει το πολυτελές επαρχιακό σπίτι στο οποίο μετακομίζουν.

Οι Γουόρεν, γνωστοί στην πραγματικότητα ‘δαιμονολόγοι’ της εποχής, δέχονται έκληση από μια ακόμα οικογένεια, προκειμένου να καταφέρουν να διώξουν τους δαίμονες που τους έχουν στοιχειώσει. Δε γνωρίζουν, όμως, ότι σε αυτή την ιδιάζουσα περίπτωση θα γίνουν και οι ίδιοι παίγνια σε ένα αλλοπρόσαλλο παιχνίδι μαγισσών.

Υπέροχα σκηνοθετημένο με ‘vintage 70s’ φωτογραφία, ο Γουάν έχει ετοιμάσει ακριβώς το σκηνικό που χρειάζεται για να εκτιλυχθεί ένα καλοστημένο old school ψυχολογικό θρίλερ Χιτσκοκικής αισθητικής και παράλληλα μια πολύ ιδιαίτερη αστυνομική περιπέτεια. Έχοντας ως context και ταυτόχρονα ως άλλοθι το κλισέ της χιλιοειπωμένης ιστορίας περί ευτυχισμένης οικογένειας που μετακομίζει στο πανέμορφο, αλλά στοιχειωμένο σπίτι, ο σκηνοθέτης προσπαθεί να σπάσει το ‘κατεστημένο’ του μεταφυσικού θρίλερ με αληθινά δεδομένα, εστιάζοντας όχι τόσο στο δίδυμο θύτης-θύμα, όσο στους κυνηγούς του κακού. Χρησιμοποιώντας αφ’ενός αληθινά δεδομένα και αφ’ετέρου μεταφυσικές δραστηριότητες σε κλειστοφοβικό περιβάλλον, μας σερβίρει ένα καλοστημένο ‘κακό’ παραμύθι γεμάτο ερειπωμένους ιστούς και ανατριχίλες.

Κεντρικό ρόλο, δίνει στην άψυχη μεν αλλά πανούργα ‘κούκλα του Σατανά’, αγγίζοντας το χειρότερο και πιο αποκρουστικό εφιάλτη του καθένα μας, ενώ την ίδια στιγμή οι ‘έμψυχοι’ χαρακτήρες μας πείθουν για την ερμηνευτική τους αξίασε κάθε επίπεδο. Εξαιρετική η ‘εύθραυστη’ αλλά πάντα on duty Βέρα Φαρμιγκα, ενώ η Λίλι Τέιλορ δίνει ρίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, ενώ οι κλιμακωτές μεταμορφώσεις της από άγγελο σε δαίμονα γίνονται κόμπος στο στομάχι σου. Τα παιχνίδια των παιδικών σου χρόνων μεταμορφώνονται σε ‘εργαλεία του διαβόλου’, ενώ το κλασσικό ‘κρυφτό’ γίνεται ένα ατμοσφαιρικά δοσμένο κυνήγι μεταξύ του καλού και του κακού, του θύτη και του θύματος, του φυσικού και του μεταφυσικού, της λογικής και του παραλόγου. Το Conjuring είναι ένα από τις καλύτερες ταινίες του είδους, τα τελευταία χρόνια. Το προβλέψιμο τέλος είναι το μόνο που θα μπορούσε να παραλείψει ο σκηνοθέτης...

Στα πιο σκοτεινά παραμύθια, δε χωράει happy end…

Προβάλλεται: Παρασκευή 20/9, στον Δαναό 1, στις 00.15

Eιρήνη Κατσαρά

Πρώτη δημοσίευση: 19 Σεπτεμβρίου 2013, 20:42

Ενημέρωση: 19 Σεπτεμβρίου 2013, 20:45