Δείτε 5 σπουδαία φιλμ του Ζαν Πιέρ Μελβίλ

Το Cinobo συγκεντρώνει και παρουσιάζει 5 κλασικά αριστουργήματα της φιλμογραφίας του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ. Κρατώντας απόσταση από τη Νουβέλ Βαγκ και υπηρετώντας κυρίως το φιλμ νουάρ, οι ιστορίες παρανόμων του «ποιητή του υποκόσμου» καθηλώνουν μέχρι και σήμερα, έχοντας υπάρξει μερικές από τις πιο επιδραστικές ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, με πρωταγωνιστές τον Αλέν Ντελόν, την Κατρίν Ντενέβ, τον Ιβ Μοντάν, τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό και άλλους θρύλους του γαλλικού σινεμά.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Ο Ζαν-Πιέρ Γκορύμπαχ υιοθέτησε το επώνυμο του αγαπημένου του αμερικανού συγγραφέα, Χέρμαν Μέλβιλ, και σε αντίθεση με τους άλλους σημαντικούς γάλλους κινηματογραφιστές όπως ο Τριφό και ο Γκοντάρ, δεν προσπάθησε να κάμψει κινηματογραφικούς κανόνες, αλλά σκηνοθέτησε -και κατάφερε να γράψει κινηματογραφική ιστορία- με χαλαρότητα, σαν κάποιος χαρακτήρας από τις ταινίες του. Πολέμησε στη Γαλλική Αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και η εμπειρία του αυτή, σε συνδυασμό με τον θαυμασμό για τα γκανγκστερικά χολιγουντιανά φιλμ του ’30 και του ’40, τον οδήγησαν στο απόλυτα δικό του στυλ αστυνομικών ταινιών στο οποίο θριάμβευσε.

Ο Μελβίλ μπορεί να μην είναι το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεται κανείς το γαλλικό Νέο Κύμα, καθώς άφησε στην άκρη τα κινηματογραφικά και ιδεολογικά κινήματα και διαμόρφωσε το γαλλικό σινεμά με τον δικό του, ατομικιστικό τρόπο. Οι κοφτεροί σαν μαχαίρι διάλογοι, η σκληρή και ρεαλιστική ατμόσφαιρα, τα αλησμόνητα σκηνικά και κοστούμια και η ειλικρινής προσέγγιση στις ιστορίες των καταδικασμένων αντι-ηρώων, δημιούργησαν μια αειθαλή κινηματογραφική παράδοση που επηρέασε αμέτρητους κινηματογραφιστές και συνεχίζει μέχρι σήμερα.

Ακολουθούν αναλυτικές πληροφορίες για τις ταινίες:

Μπομπ ο Χαρτοπαίχτης (Bob le Flambeur, 1956)

Το αρχετυπικό γκανγκστερικό νουάρ του Μελβίλ που επηρέασε όσο λίγα τις μετέπειτα γενιές κινηματογραφιστών, από τη Νουβέλ Βαγκ μέχρι τον Μάικλ Μαν και τον Κουέντιν Ταραντίνο.

Ο Χαφιές (Le Doulos, 1962)

Λάτρης του αμερικανικού φιλμ νουάρ, αλλά και των γαλλικών policiers, ο Μελβίλ έγραψε τη δική του ιστορία με γκανγκστερικές ταινίες βουτηγμένες στις σκιές του υποκόσμου. Ο Χαφιές, στον οποίο ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό δίνει μία από τις πρώτες σπουδαίες ερμηνείες του, είναι μία από αυτές.

Η Μεγάλη Στρατιά των Αφανών Ηρώων (The Army of Shadows, 1969)

Υποτιμημένο στην εποχή του και εξαφανισμένο για χρόνια, το πιο προσωπικό φιλμ του τεράστιου Μελβίλ για τη Γαλλική Αντίσταση, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος, αναγνωρίζεται πλέον ως το αριστούργημα της φιλμογραφίας του.

Ο Κόκκινος Κύκλος (Le Cercle Rouge, 1970)

Ο «ποιητής του υποκόσμου» επιστρατεύει στην προτελευταία ταινία του τους Αλέν Ντελόν, Ιβ Μοντάν και Τζιαν Μαρία Βολοντέ για ακόμα ένα αριστουργηματικό policier, ένα υπόδειγμα μοναδικής αφηγηματικής κι αισθητικής ακρίβειας, με αποκορύφωμα την ανεπανάληπτη σκηνή της ληστείας.

Ο Μπάτσος (A Cop, 1972)

Κάπου ανάμεσα στη νουβέλ βαγκ και στο αστυνομικό νουάρ, η τελευταία ταινία του Μελβίλ διαθέτει απαγορευμένους έρωτες, επικίνδυνα «τελευταία σχέδια» και ένα αξεπέραστο κεντρικό δίδυμο των Αλέν Ντελόν και Κατρίν Ντενέβ.