"Call my agent" seasons 1-2-3: Κυλάει νεράκι

Σύνοψη: Στη Γαλλία, ο ατζέντης ενός σταρ του κινηματογράφου παίρνει το 10% (Dix pour cent, στα γαλλικά, όπως είναι και ο ορίτζιναλ τίτλος της σειράς), της αμοιβής του πελάτη του. Και φυσικά δεν φροντίζει μόνο να του κλείνει συμφωνίες και συμβόλαια, αλλά για όλα τα υπόλοιπα μικροπράγματα που κανείς δεν φαντάζεται πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην εικόνα ενός σταρ.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Ripley": Ένα κερδισμένο στοίχημα

Άποψη: Η πολύ επιτυχημένη αυτή παραγωγή του France 2 που πήρε διανομή και από το Netflix (θα το βρείτε ως "Call my agent", με τρεις σεζόν των 6 επεισοδίων η κάθε μία και ελληνικούς υπότιτλους), σε κάθε ένα από τα αυτοτελή επεισόδια της, επικεντρώνεται και σε εναν διαφορετικό πελάτη ενός γραφείου ατζέντηδων στο Παρίσι.

Αποτέλεσμα: μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια του Γαλλικού κινηματογράφου εμφανίζονται ως Guest Star, περνούν από τα επεισόδια, έτοιμα να τσαλακωθούν χωρίς να το κάνουν θέμα, κλέβουν την παράσταση, χωρίς να επιδεικνύουν την παρουσία τους. Η Μόνικα Μπελούτσι, η Ιζαμπέλ Ιπέρ, η Ζιλιέτ Μπινός, ο Ζαν Ντιζαρντέν,  και μερικά θρυλικά ονόματα όπως η Ιζαμπέλ Ατζανί ή η Φρανσουάζ Φαμπιάν, κάνουν το πέρασμά τους, παίζοντας τον εαυτό τους, με τον πιο ανθρώπινο και προσγειωμένο τρόπο.

Αγγίζει έτσι η σειρά με ευκολία το σινεφίλ κοινό, όχι μόνο χάρη στους guest της αλλά και χάρη στην ανάλαφρη, επαγγελματική ματιά της, στην κινηματογραφική βιομηχανία. Μεγαλύτερο επίτευγμα ωστόσο ότι δεν ματαιοπονεί με σκοπό να χτίσει πλαστή ένταση ή δέος, αντιμετωπίζοντας τους σταρ της σαν κοινούς ανθρώπους.

Δεν καταφεύγει έτσι ούτε στην περιττή σοβαρότητα, ούτε στη βεβιασμένη κωμωδία, ούτε σε επιτηδευμένη ένταση. Δεν λείπουν ωστόσο, οι μηχανουργίες και το σασπένς, ιδιαίτερα στον τελευταίο κύκλο, ο οποίος επικεντρώνεται περισσότερο στους εξαιρετικά καλογραμμένους κύριους χαρακτήρες, χρησιμοποιώντας πλέον τους guest, ως όχημα για να αναπτύξει τη δική τους τελικά ιστορία.

Με αυτόν τον τρόπο, οι σεζόν της, κυλούν εντελώς αβίαστα, με τη χαλαρή τους δράση και την ομαλή, αθόρυβη εξέλιξη των χαρακτήρων. Παράλληλα, καταφέρνει κάτι που είναι καμιά φορά η μεγαλύτερη πρόκληση για τις σειρές με περισσότερες σεζόν, να μείνει απολύτως πιστή στο ύφος της, με αποτέλεσμα, αν σου αρέσει το πρώτο επεισόδιο να είναι αυτό εγγύηση ότι θα σου αρέσουν και τα υπόλοιπα.

Αν μη τι άλλο, είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα από το σύνηθες περιεχόμενο του Netflix, η γαλλική γλώσσα και η ταράτσες του Παρισιού, αλλά και η γαλλική ανεπιτήδευτη κομψότητα και ευστροφία. Πρόκειται τελικά για μία σειρά που φαίνεται να μην πασχίζει ούτε στιγμή να κεντρίσει την προσοχή σου και αναπόφευκτα τελικά κερδίζει την αγάπη σου.