Σύνοψη: Η τραγική ιστορία μιας νεαρής Αμερικανίδας που μεταμορφώθηκε σε ψυχρό φονιά το καλοκαίρι του 1969.

Άποψη: Η ταινία που έκανε την πρεμιέρα της στην περσινή Μπιενάλε ξεκινάει με την φράση της Αμερικανίδας συγγραφέα Joan Didion ότι πολλοί άνθρωποι στο Λος Άντζελες πιστεύουν ότι τα sixties τελείωσαν στις 9 Αυγούστου του 1965. Πράγματι οι δολοφονίες που διέπραξε η οικογένεια του Charles Manson, η συμμορία, το ποίμνιό του ορθότερα αν σκεφτούμε την παράμετρο του μεσσιανικού στοιχείου στην προσωπικότητά του, και κυρίως της εγκύου Sharon Tate, στιγμάτισαν μια ολόκληρη γενιά. Ο Charles Manson δεν έπαψε να ενδιαφέρει τους σκηνοθέτες και όχι μόνο, καθώς πολλάκις έχουμε δει σε μικρή και μεγάλη οθόνη την ιστορία του, κάτι που ίσως θα έπρεπε να μας προβληματίσει. Γιατί άραγε αρεσκόμαστε να ασχολούμαστε με serial killers και ειδικά όταν πρόκειται για πραγματικούς. Είναι γνωστό ότι σε πολλούς ακόμα και σήμερα ασκούν μια γοητεία.

Από το «Manson» του 1973, το «The Manson Family» και το «Helter Skelter» μέχρι το «House of Manson» του 2014, ή τα πολύ πιο πρόσφατα «Once Upon A Time in Hollywood» και «Mindhunter» ο κατά συρροή δολοφόνος έχει κάνει πολλές εμφανίσεις. Το «Charlie Says» είναι πιο κοντά στο καναδικό «Leslie my name is devil», καθώς βλέπει την ιστορία από την πλευρά της νεαρής ακολούθου του, Leslie Van Houten, όπως κάνει και αυτή η ταινία. Βρισκόμαστε στις αρχές των 70s και η Leslie βρίσκεται στην φυλακή ενώ παράλληλα μέσα από συνεχή flashbacks παρακολουθούμε το πώς γνωρίστηκαν, πώς τον ακολούθησε και γιατί οδηγήθηκε στο έγκλημα για χάρη του. Ή κάτι παρόμοιο, μιας και η ταινία δεν απαντά ακριβώς σε αυτά τα ερωτήματα, βλέποντάς τα όλα αρκετά πιο επιδερμικά.

Η Leslie, γνωστή και ως Lulu, όπως αποκαλείται άλλωστε και στην ταινία του Ταραντίνο, έχει πέσει θύμα μιας πλάνης, μιας ηθελημένης ή μη αποδοχής ενός ανθρώπου ως σωτήρα. Άλλωστε, και ο Manson στην ταινία παραπέμπει ευθέως σε Χριστό της εποχής των χίπις. Τον υποδύεται αρκετά ικανοποιητικά ο Matt Smith, όπως αρκούντως ικανοποιητική είναι και η Gilly του Game of Thrones, η Hannah Murray που υποδύεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η αλήθεια είναι πως είναι καλύτερη στις σκηνές από την φυλακή με τις συγκρατούμενές της και ακολούθους του δολοφόνου, ενθυμούμενη τι της έλεγε ο Τσάρλι, παρά στις σκηνές από το 1969 που σε όσους είδαν την ταινία του Ταραντίνο θα θυμηθούν τις σκηνές στο ράντζο, με παρόμοιες σκηνές να βλέπουμε και εδώ.

Η σκηνοθέτρια Mary Harron αγαπάει όπως έχει αποδείξει τον συνδυασμό γυναίκα συνήθως ως θύμα μιας κατάστασης με την παράνοια και την σχιζοφρένεια, όπως στο «I Shot Andy Warhol», στο «American Psycho» και στην σειρά που σκηνοθέτησε, το «Alias Grace». Και εδώ θέλει να αναδείξει την γυναικεία καταπίεση μέσα από την ομάδα του Manson, που παρότι ήταν χίπηδες με μια πολύ πιο ανεξάρτητη ζωή, ο μισογυνισμός καλά κρατούσε όπως βλέπουμε σε σκηνές με τον Manson. Στην προσπάθεια όμως να αναδείξει αυτήν την πτυχή της ιστορία χάνει την μεγάλη εικόνα. Δεν καθιστά εμφανές το γιατί οι άνθρωποι αυτοί ή ο οποιοσδήποτε άνθρωπος νιώθει την ανάγκη του ανήκειν, που αν το εκμεταλλευτεί σωστά ο άλλος θα οδηγήσει σε μια ομάδα καταστροφής. Ωραία είναι και τα δέντρα, αλλά ακόμα καλύτερα όταν τα κοιτάμε μέσα στο δάσος στο οποίο βρίσκονται.

Πρώτη δημοσίευση: 6 Σεπτεμβρίου 2019, 18:41
Ενημέρωση: 6 Σεπτεμβρίου 2019, 18:41
Τίτλος:
Charlie says
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
110

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
20 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos