Berlinale 19: "Retrospekt" - Κριτική

Σύνοψη: Η Mette δουλεύει ως υποστηρίκτρια γυναικών που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία. Κατά την διάρκεια των διακοπών της με τον σύζυγό της και το παιδί της, ούσα έγκυος στον δεύτερο μήνα, μπαίνει σε ένα κατάστημα για να ψωνίσει ρούχα. Εκεί γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός περιστατικού, όπου ο σύζυγος φωνάζει και σπρώχνει την γυναίκα του. Θα προσπαθήσει να το αποτρέψει.

ΣΧΕΤΙΚΑ"M – A City Hunts a Murderer": Ένας τρόμος που σιγοκαίει

Άποψη: Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Ολλανδής σκηνοθέτριας Esther Rots έχει ως θέμα της το τραύμα και την βία εναντίον των γυναικών, τα οποία χειρίζεται με έναν τρόπο που εν τέλει μπερδεύει, αντί να ευαισθητοποιεί τον θεατή. Ξεκινάει πολύ εύστοχα με την πρώτη σκηνή όπου βλέπουμε την έγκυο Mette, χωρίς να ξέρουμε τίποτα γι αυτήν, να μπαίνει στο δοκιμαστήριο και να ακούει τον διπλανό καβγά, επεμβαίνοντας ανεπιτυχώς. Με αυτόν τον τρόπο θέτει εξ αρχής το ζήτημα της βίας και της ανεκτικότητας ή μη που έχει η κοινωνία και ο καθένας μας, θέτοντάς μας το ερώτημα τι θα κάναμε εμείς αν βλέπαμε ένα αντίστοιχο περιστατικό να εκτυλίσσεται δίπλα μας. Και ενώ μετά βλέπουμε ότι έχει έναν σύζυγο και ένα παιδί και ότι είναι διακοπές, κάπου εκεί αρχίζει το μπέρδεμα, αφού  ακολουθεί μία αποσπασματική αφήγηση. Δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να είναι ευθύγραμμη, καθώς ο κάθε σκηνοθέτης χειρίζεται όπως νομίζει τον κινηματογραφικό χρόνο της ιστορίας του, όταν όμως επιλέγεις τον αποσπασματικό τότε πρέπει να προσέχεις πολύ γιατί ενδέχεται να μπερδευτείς και εσύ και κυρίως οι θεατές. Κάτι τέτοιο συμβαίνει εδώ, με την ταινία έπειτα από το περιστατικό της πρώτης σκηνής να πηγαίνει συνεχώς μπρος και πίσω, πριν δηλαδή την 2η εγκυμοσύνη, κατά την διάρκειά της και αφού έχει πλέον γεννήσει το 2ο παιδί, σαν μία καθαρά μνημονική αναμόχλευση της ζωής ενός ανθρώπου, που πότε διασαφηνίζει κάποια πράγματα, πότε όμως (δυστυχώς τις περισσότερες φορές) τα μπερδεύει χειρότερα.

Ως ιστορία έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, με την πρωταγωνίστρια, την Circe Lethem, να είναι ικανοποιητικά καλή στον ρόλο της, που είναι πολύ δύσκολος, ακριβώς γιατί δεν έχει μια συνεχή ροή. Επιπλέον, ως σκηνοθέτρια φαίνονται οι ικανότητές της στην 2η μόλις ταινία της, που θα μπορέσουν να εξελιχθούν ακόμα περισσότερο, περιμένοντας ακόμα σπουδαιότερα πράγματα, με την προϋπόθεση ότι θα έχει επίγνωση του τι πάει να κάνει, διότι εδώ ενώ ως ιδέα έχει ενδιαφέρον, και υλοποιείται σε πολύ καλό βαθμό, τουλάχιστον σεναριακά, με πολύ ωραίες μουσικές επιλογές ως background, το χάνει στο τρόπο που επέλεξε να δομήσει τις σκηνές.

5,5 / 10