Thor: Love and Thunder

Thor: Love and Thunder - κριτική ταινίας

Σύνοψη: To «Thor: Love and Thunder» βρίσκει τον Θεό του Κεραυνού σε ένα ταξίδι αναζήτησης της εσωτερικής του γαλήνης. Η απόσυρση του Θορ, όμως, διακόπτεται από έναν γαλαξιακό δολοφόνο γνωστό ως Γκορ, ο Θεός Σφαγέας, που θέλει να αφανίσει τους θεούς.

Για να αντιμετωπίσει την απειλή, ζητά τη βοήθεια της Valkyrie, του Korg και της πρώην του, Τζέιν Φόστερ, η οποία χειρίζεται εξίσου καλά με τον Θορ το μαγικό του σφυρί, το Mjolnir.

Μαζί ξεκινάνε για μια κοσμική περιπέτεια για να ανακαλύψουν την πηγή της εκδικητικής μανίας του Γκορ και να τον σταματήσουν προτού είναι αργά.

Άποψη: Ο Taika Waititi επιστρέφει στην σκηνοθετική καρέκλα του Thor, έπειτα από το Thor: Ragnarok (2017), πιο γεμάτος από ιδέες από ποτέ, πιο κεφάτος, πιο ακομπλεξάριστος και ορεξάτος. Μόνο που αυτό που είδαμε δεν είναι ακριβώς Thor. Ίσως θυμάστε στα 00s που ήταν της μόδας κάθε χρόνο να βγαίνει και μια παρωδία -Scary Movie, Epic Movie, Not Another Teen Movie κ.α.- των αμερικάνικων blockbusters κυρίως.

Το Thor: Love and Thunder καταργεί τον λόγο ύπαρξης αυτού του είδους, που ούτως ή άλλως έχει εκλείψει, μιας και είναι ταυτόχρονα ένα υπερηρωικό blockbuster και μια παρωδία του ίδιου του εαυτού του. Η Marvel δεν έχει κρύψει ποτέ την αδυναμία της στο χαβαλέ και στην πλάκα, αλλά ο Waititi, που ήδη είχε δείξει δείγματα στο Ragnarok, υπερέβαλε μην μπορώντας με τίποτα να κρατήσει το μέτρο. Ο Thor του Kenneth Branagh και του Alan Taylor στις δύο πρώτες ταινίες, ήταν πιο κοντά στην στιβαρότητα των ηρώων της DC, ενώ πλέον έχει γίνει μια καρικατούρα, ένας Donald Duck με την στολή του Thor που προσπαθεί να βάλει τάξη στο χαώδες σύμπαν και στο ακόμα πιο χαοτικό μυαλό του.

Η σύγκριση με τον χαρακτήρα των Looney Tunes δεν είναι τυχαία, καθώς πράγματι μοιάζει με χαβαλετζίδικο κινούμενο σχέδιο στο πρώτο μισό της ταινίας. Αυτό που δεν μπορεί να διαχειριστεί με τίποτα η ταινία είναι η ίδια η διπολικότητά της.

Από την μία ο Thor που κάνει καφρίλες και χαζομάρες μέχρι να σοβαρευτεί και να αντιμετωπίσει τον Γκορ, και από την άλλη ο σκοτεινός και βαθύς, σχεδόν βιβλικός, Γκορ, που δεν αστειεύεται και δεν χαρίζεται, ένας από τους καλύτερους κακούς που έχουν υπάρξει ποτέ στην Marvel με τον Christian Bale σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, παραδίδοντας μια από τις σπουδαιότερες ερμηνείες που έχουν γίνει ποτέ σε υπερηρωική ταινία.

Οι δύο ήρωες βγαλμένοι από διαφορετικούς κόσμους, το οποίο φωτογραφικά το χειρίζονται άψογα, με τις πολύχρωμες σκηνές του Thor και τις άλλοτε γήινες και άλλοτε τελείως ασπρόμαυρες σκηνές του Γκορ να τονίζουν την κυνικότητά του, αλλά σκηνοθετικά οι δύο ταινίες δεν συνδέονται. Όταν στο δεύτερο μισό ο θεός του κεραυνού συγκρούεται με τον Γκορ και αναγκαστικά χάνει τον προηγούμενο χαρωπό εαυτό του, δεν έχει προηγηθεί η απαραίτητη γέφυρα για αυτή την αλλαγή. Ναι μεν έχει κάποιες πολύ διασκεδαστικές σκηνές, που θα αρέσουν περισσότερο στο εφηβικό κοινό, στο οποίο εμφανέστατα απευθύνεται, αλλά οι περισσότερες ξεπερνούν τα όρια της πλάκας, αγγίζοντας τα όρια του cringe.

Ο Waititi είχε υποσχεθεί και ρομαντισμό, ότι αυτή θα ήταν η διαφορά σε σχέση με το Ragnarok, αλλά αυτό απουσιάζει πλήρως, καθώς οι όποιες θεωρητικά ρομαντικές σκηνές του Hemsworth με την Portman, γίνονται άτσαλα, μη αξιοποιώντας τόσο εύστοχα τον ρόλο της Φόστερ στην ταινία, όπου τελικά σεναριακά αποδεικνύεται κάτι πολύ λιγότερο από «γυναικείος Θορ».

Κάποιες από τις εύστοχα αστείες σκηνές είναι η εμφάνιση του θεού Δία, τον οποίο υποδύεται απολαυστικά ο Russell Crowe, με σπαστά αγγλικά και τύπου θείος-τζόβενο συμπεριφορά του, οι κατσίκες που σίγουρα θα γίνουν meme, όπως και η post-credit σκηνή που υπόσχεται πολλά για την επόμενη ταινία Thor, την οποία περιμένουμε πώς και πώς, αφήνοντας πίσω μας με ένα χαμόγελο το Love and Thunder, το οποίο είναι προορισμένο να γίνει η Ζήνα του franchise, δηλαδή μια καλτ camp αστεία παλαβομάρα για θερινή κατανάλωση σε γνωστό ελληνικό κανάλι.

Πρώτη δημοσίευση: 7 Ιουλίου 2022, 02:50
Ενημέρωση: 14 Ιουλίου 2022, 10:24
Τίτλος:
Thor: Love and Thunder
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
119
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos