Σύνοψη: Ενώ ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια νέα παγκόσμια περιοδεία, η παγκόσμια ποπ σταρ Σκάι Ράιλι αρχίζει να βιώνει όλο και πιο τρομακτικά και ανεξήγητα γεγονότα.
Συγκλονισμένη από την κλιμακούμενη φρίκη και την πίεση της φήμης, η Skye αναγκάζεται να αντιμετωπίσει το σκοτεινό παρελθόν της για να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής της ενώ όλα μοιάζουν να διαλύονται γύρω της.
Άποψη: Η χαμογελαστή κατάρα εξαπλώνεται και γνωρίζει παγκόσμια έξαρση πανδημίας στο σίκουελ του Smile.
Για την ακρίβεια δεν είναι ένα άμεσο σίκουελ, μιας και πλέον κεντρική ηρωίδα είναι μια σταρ της ποπ, την οποία υποδύεται δυναμικά η Ναόμι Σκοτ, με τα τρομακτικά περιστατικά να περικυκλώνουν τον δικό της πλέον κύκλο γνωριμιών κατά την διάρκεια μιας περιοδείας.
Παρόλα αυτά υπάρχουν αναφορές και βάσεις από την πρώτη ταινία χωρίς να είναι προαπαιτούμενη η θέασή της.
Αυτή την φορά η νεαρή κοπέλα που θα βρεθεί αντιμέτωπη με έναν κόσμο παράνοιας και τρόμου έχει να λύσει δικά της θέματα που κυρίως αφορούν την μητέρα της και την διασημότητα.
Στη πρώτη ταινία ήταν πιο στενά συνδεδεμένο με την ψυχική ασθένεια μιας και η πρωταγωνίστρια ήταν γιατρός που βλέπει μια ασθενή της να αυτοκτονεί με ένα απόκοσμο, γκροτέσκο χαμόγελο, φέρνοντας στην επιφάνεια δικά της θέματα αυτοχειρίας από τον οικογενειακό της κύκλο στο παρελθόν.
Στην δεύτερη ταινία ο σκηνοθέτης Πάρκερ Φιν εμφανώς θέλει να εξαργυρώσει την επιτυχία της πρώτης, αρκετά καλής για τα δεδομένα του είδους, αν και όχι πρωτότυπης, ταινίας φτιάχνοντας έναν πιο ισχνό αφηγηματικό ιστό και πιο ρηχά τα σημεία σύνδεσης με το μακάβριο χαμόγελο και την φρίκη πίσω από αυτό.
Η Ρόζμαρι ΝτεΓουίτ είναι μια καλή κακή μητέρα, καλή στον ρόλο της κακιάς που όμως από την μια την χειρίζεται και την έχει υπό την εξάρτησή της, από την άλλη προσπαθεί με τους δικούς της τρόπους να την σώσει με οδυνηρά αποτελέσματα.
Και στο σίκουελ, η νεαρή ηρωίδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια αυτοκτονία από την οποία θα ξεκινήσει όλο το γνωστό παιχνίδι που παρακολουθήσαμε στην πρώτη ταινία, χωρίς εκπλήξεις και ευτράπελα. Θα κολλήσει το μικρόβιο από το οποίο και εκείνη θα βρεθεί εγκλωβισμένη σε εφιάλτες και παρανοϊκούς κόσμους από τους οποίους η θεραπεία είναι επίσης δύσκολη και επώδυνη.
Δεν προτείνει κάτι καινούργιο και έτσι απευθύνεται περισσότερο σε ένα κοινό που δεν έχει δει την πρώτη ταινία και ενόψει Χάλογουιν θέλει να τρομάξει με τρόπους που είχε ήδη χρησιμοποιήσει στο πρώτο μέρος.
Εκμυζεί δηλαδή τα τερτίπια του πρώτου με συνεχή χαμογελαστά jump scares που μετά από ένα σημείο μοιάζουν περισσότερο με άβολα χαμόγελα και λιγότερο με κάτι ουσιωδώς τρομακτικό.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων