Sing Street

Τρυφερό και αρκετά εθιστικό φιλμάκι σχετικά με την ενηλικίωση και την διέξοδο έκφρασης που μπορεί να ανακαλύψει ένας έφηβος μέσα από την μουσική για να αντιμετωπίσει προβληματικές καταστάσεις που βιώνει.

Ενώ όμως η ταινία του Τζον Κάρνεϊ (Once, Begin Again) κυλάει αβίαστα και απεικονίζει με μια ρετρό γοητευτική αθωότητα τα πολύχρωμα 80s (μαζί με τις ανάλογες νοσταλγικές μουσικές), δυστυχώς στρογγυλεύει με μεγάλη επιμέλεια -σχεδόν εξοργιστικά- όλα τα δύσκολα κομμάτια (ενδοοικογενειακά προβλήματα/διαζύγιο γονέων, bullying, ρατσισμό, καταπίεση) σε βαθμό που νιώθεις ότι παρακολουθείς παιδική ταινία...

Κρίμα πάντως, διότι το δίδυμο των πρωταγωνιστών του είναι υποσχόμενο (ο Φέρντια Ουόλς Πίλο μοιάζει με πρώιμο Χιου Γκραντ, ενώ η Λούσι Μπόιντον είναι πολύ όμορφη και φυσική στο παίξιμό της) και διασώζεται από το υπόλοιπο καστ που μοιάζει με καρικατούρα (οι έμπειροι Αϊνταν Γκίλεν από το Game Of Thrones και Μαρία Ντόιλ Κένεντι από τα Orphan Black & Tudors είναι μάλλον διακοσμητικοί), ενώ να σημειώσω ότι ακούγεται και μια μεγάλη αλήθεια: Καμία γυναίκα δεν ερωτεύεται πραγματικά έναν άνδρα που ακούει Φιλ Κόλινς!

Σύνοψη: Eνα αγόρι που μεγαλώνει στο Δουβλίνο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 δραπετεύει από τη ζόρικη οικογενειακή ζωή του ξεκινώντας σχεδόν τυχαία ένα συγκρότημα και κάνοντας τη δική του επανάσταση.