Περιμένοντας τον Μποτζάνγκλς

Περιμένοντας τον Μποτζάνγκλς - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Μπροστά στον μικρό τους γιο, η Καμίλ και ο Ζορζ χορεύουν το αγαπημένο τους τραγούδι “Mr Bojangles” της Νίνα Σιμόν. Μαζί τους υπάρχει χώρος μόνο για παιχνίδι και φαντασία.

Είναι η Καμίλ που τους δείχνει τον δρόμο και τους οδηγεί σε μια δίνη ποίησης, έτσι ώστε η γιορτή να συνεχίζεται ανεξάρτητα με τα όσα συμβαίνουν γύρω τους.

Άποψη: Σε ένα χλιδάτο, καλοκαιρινό πάρτι στην νότια Γαλλία του 1958 συναντιούνται δύο παθολογικοί ψεύτες, μυθομανείς που όμως απολαμβάνουν τον μαγικό κόσμο στον οποίο συνειδητά κατοικούν.

Στην πραγματικότητα είναι αυτοί που έχουν καταλάβει περισσότερο από όλους το νόημα, το μυστήριο και την μαγεία της ζωής. Έχοντας κάτι από το κωμικά και ταυτοχρόνως μελαγχολικά νοσταλγικό σινεμά του Nicolas Bedos, μια αθεράπευτα ρομαντική ταινία, με την ουσιαστική σημασία της λέξης. Δύο άνθρωποι που υποδύονται ρόλους ώστε να μετατρέψουν την καθημερινότητά τους σε κάτι καινούργιο και δημιουργικό κάθε μέρα. Άλλα ονόματα, άλλα ρούχα, άλλες ιδιότητες.

Ένα σινεμά μαγικού ρεαλισμού, προσγειωμένο και συναισθηματικό, αποφεύγοντας οριακά τον μελοδραματισμό και συνδυάζοντας αρμονικά το χιούμορ και το δράμα. Το Περιμένοντας τον Μποτζάνγκλς δεν είναι μόνο μια μελέτη πάνω στην ματαιότητα της ζωής και αποθέωσή της μέσω της φαντασίας, αλλά και μια αλληγορία γύρω από τον έρωτα, ένα συναίσθημα που για να διατηρηθεί και να μην διολισθήσει στην συνήθεια και την ανία, απαιτεί το ψέμα. Ένας φαινομενικά bigger than life έρωτας που όμως μέσα στην υπερβολή του και την διόγκωση καταστάσεων και αισθήσεων, εν τέλει δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον οποιοδήποτε έρωτα που βιώνεται με τρέλα και πάθος.

Αν κάτι μπορεί να παρεξηγηθεί στην ταινία, είναι η παράνοια, καθώς εκείνη βυθίζεται όλο και περισσότερο μέσα στο παραμύθι που πλάθει μην μπορώντας να διακρίνει τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.

Σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να διαβαστεί και ως μια μεταφορά για την ίδια την τέχνη του κινηματογράφου και τα δυσδιάκριτα όρια μεταξύ οθόνης και πραγματικότητας. Πού σπάει ο τέταρτος τοίχος και από πού ξεκινά ο τοίχος του σπιτιού μας. Σε δεύτερη ανάγνωση όμως η ηρωίδα βιώνει πράγματι παρανοϊκές καταστάσεις στην σφαίρα της ψυχικής της υγείας.

Αυτό είναι κάτι που ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Regis Roinsard (Οι Μεταφραστές), μαζί με τον συν-σεναριογράφο Romain Compingt, παίρνουν ελαφρά τη καρδία και το μεταφράζουν με όρους δράματος και υπερβολής. Γι αυτό και στο δεύτερο μισό της ταινίας, όταν πλέον πατέρας και γιος πρέπει να βρουν την σταθερά σε όλο αυτό το σύμπαν που κλονίζεται και κλυδωνίζεται, χάνει κάπως τον δυναμισμό.

Άνισο μα τρυφερό, ανάλαφρο και δραματικό, με μια Virginie Efira (Elle, Bernadette) σε μια τρομερή ερμηνευτική στιγμή, αλλά και έναν πολύ καλό και γειωμένο Romain Duris υπό τους ήχους του τραγουδιού της σπουδαίας Nina Simone. “I knew a man Bojangles, and he danced for you in worm out shoes…he jumped so high, jumped so high. Then he lightly touched down”.

Πρώτη δημοσίευση: 11 Aug 2022, 10:55
Ενημέρωση: 18 Aug 2022, 01:02
Τίτλος:
Περιμένοντας τον Μποτζάνγκλς (En attendant Bojangles)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
124
Εταιρία διανομής: 
Release: 
11 Αυγούστου 2022

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos