Σύνοψη: Δύο νεαροί πατινέρ με διαμετρικά αντίθετες προσωπικότητες, γίνονται ομάδα για προπονηθούν ως ντουέτο, μονάχα για να διαπιστώσουν πως η σχέση τους έχει πιο περίπλοκες πτυχές από ότι προηγουμένως πίστευαν.
Άποψη: Άνοιξη καλοκαίρι φθινόπωρο χειμώνας και άνοιξη θα μπορούσε να περιγράψει εξαίσια την δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους του ιάπωνα σκηνοθέτη Hiroshi Okuyama, ενός συνεχιστή της Κόρε-Έντα αισθητικής και κινηματογραφικής αντίληψης.
Μια ήσυχη, ποιητική, ελεγειακή ταινία για την ίδια την ζωή, την αγάπη και τα σπορ, που αντιμετωπίζει και τα τρία με την ίδια ανόθευτη ποιητικότητα.
Ένα νεαρό αγόρι, ντροπαλό και μαζεμένο, μέσα στο διάβα των εποχών, γνωρίζει μια κοπέλα που κάνει καλλιτεχνικό πατινάζ και με την οποία καλούνται να δουλέψουν παρέα.
Μια αγνή σχέση γεννιέται ανάμεσά τους, καθώς εκείνος κομπλάρει πλάι της θέλοντας να την γνωρίσει.
Η ήσυχη ιαπωνική εξοχή σε ένα νησί της χώρας αποτελεί ολόκληρο χαρακτήρα της ταινίας, με το τοπίο άλλοτε χιονισμένο και άλλοτε ανθηρό να συνομιλεί ανιμιστικά με τους δύο πρωταγωνιστές.
Μια φωτογενής φωτογραφία από τον ίδιο τον σκηνοθέτη που κάνει το DP, σε ένα απόλυτα όμορφο και ήσυχο σκηνικό, σε μια ιστορία που ξεπερνά τα πλαίσια της ιστορίας ενηλικίωσης ή του sports drama.
Φιλοσοφική και απλή, έχοντας την ψυχή των ηρώων του Κόρε-Έντα, που μέσα από απλές, καθημερινές, επαναλαμβανόμενες πράξεις ξεδιπλώνεται το μυστήριο της ζωής.
Οι δύο ήρωες και οι ζωές τους κρύβουν ένα ανεξήγητο μυστήριο, κάτι που μοιάζει να μην είναι ορατό μέχρι να έρθει το ξάφνιασμα. Μυστικά κρυμμένα και συναισθήματα καταχωνιασμένα κάτω από το χιόνι και την ερημιά.
Πλάνα που παρατηρούν τα δύο παιδιά χωρίς να επεμβαίνουν και να ζορίζουν την πλοκή. Απαιτείται η υπομονή του θεατή και η φιλική διάθεση προς αργά εξελισσόμενες ιστορίες που βλέπουν την καθημερινότητα ως είναι χωρίς εξωραϊσμούς.
Ο σκηνοθέτης αντλεί στοιχεία από την προσωπική του εμπειρία στο καλλιτεχνικό πατινάζ αναμειγνύοντας τη με τις παιδικές φιλικές σχέσεις και την σκοτεινιά που πολλές φορές κρύβουν, θυμίζοντάς μας την μαγική αλήθεια από την λογοτεχνία του συμπατριώτη του, Χαρούκι Μουρακάμι, με λιγότερο ρομαντισμό και μαγεία αλλά σίγουρα εξίσου έντονη την ανάμνηση και την νοσταλγία.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων