Godzilla

Δεκαπέντε χρόνια μετά τη βιβλικών διαστάσεων καταστροφή που έπληξε το εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας στην Ιαπωνία όπου εργαζόταν, ο Τζο Μπρόντι επιστρέφει στη -σφραγισμένη έκτοτε- περιοχή ακολουθούμενος από τον αποξενωμένο γιο του Φορντ, γεμάτος, ακόμη, ενοχές για το χαμό της συζύγου του, αλλά και αποφασισμένος να βρει αποδείξεις πως το αναπάντεχο εκείνο συμβάν σχετιζόταν με έναν επαναλαμβανόμενο ηλεκτρομαγνητικό παλμό αγνώστου προέλευσης που είχε εντοπίσει.
Godzilla - κριτική ταινίας

Απόλυτο επίπεδο οπτικοακουστικής απόλαυσης

Δεκαπέντε χρόνια μετά τη βιβλικών διαστάσεων καταστροφή που έπληξε το εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας στην Ιαπωνία όπου εργαζόταν, ο Τζο Μπρόντι επιστρέφει στη -σφραγισμένη έκτοτε- περιοχή ακολουθούμενος από τον αποξενωμένο γιο του Φορντ, γεμάτος, ακόμη, ενοχές για το χαμό της συζύγου του, αλλά και αποφασισμένος να βρει αποδείξεις πως το αναπάντεχο εκείνο συμβάν σχετιζόταν με έναν επαναλαμβανόμενο ηλεκτρομαγνητικό παλμό αγνώστου προέλευσης που είχε εντοπίσει.

Δυστυχώς, πολύ σύντομα θα διαπιστώσει πως, όχι μόνο είχε δίκιο, αλλά και ότι η ιαπωνική κυβέρνηση, η οποία είχε συγκαλύψει τότε το γεγονός, διεξάγει μυστικά πειράματα σε έναν γιγαντιαίο παρασιτικό οργανισμό που ανακάλυψε, ο οποίος μοιάζει να τρέφεται με πυρηνική ενέργεια. Και, πριν καλά-καλά προλάβει να φωνάξει «σας τα 'λεγα εγώ», το -εκκολαφθέν πλέον- αποτρόπαιο φτερωτό πλάσμα, γνωστότερο ως MUTO, απελευθερώνεται και αρχίζει να σπέρνει το χάος στο διάβα του...

Το καλύτερο, ίσως, που μπορούμε να πούμε για τον νέο αυτόν «Godzilla», πέραν του ότι αποτελεί έναν πρώτης τάξεως φόρο τιμής στην 60χρονη ιστορία του μυθικού κινηματογραφικού πλάσματος που τρομοκράτησε για πρώτη φορά το Τόκιο λίγα χρόνια μετά τις πυρηνικές καταστροφές στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, λειτουργώντας (και) ως καθαρτήρια δύναμη, είναι πως, ευτυχώς για όλους μας, θυμίζει πολύ περισσότερο το απίθανο «Pacific Rim» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο (ο οποίος υπήρξε κάποια στιγμή ο βασικός υποψήφιος για να τον σκηνοθετήσει), παρά το αδιάφορα εφετζίδικο ομώνυμο φιλμ του Ρόλαντ Έμεριχ.

Και, αυτό, γιατί, παρά το γεγονός ότι η ανάπτυξη των χαρακτήρων, με εξαίρεση το πρώτο 40λεπτο όπου κυριαρχεί η μορφή που λέγεται Μπράιαν Κράνστον (για τους φίλους Γουόλτερ Γουάιτ), δεν είναι ακριβώς το δυνατό του σημείο, η εξέλιξη της -εντυπωσιακά καλοδουλεμένης και αρκούντως ανθρωποκεντρικής- πλοκής από τον Μαξ Μπορενστάιν, αλλά και η επιδέξια και καλοδεχούμενα υπαινικτική σκηνοθεσία του πολλά υποσχόμενου Γκάρεθ Έντουαρντς (της low-budget έκπληξης «Monsters»), ο οποίος πετυχαίνει ακριβώς εκεί όπου απέτυχε ο Νιλ Μπλόμκαμπ, κατά τη μετάβασή του από το εξαιρετικό «District 9» στο άνισο, χολιγουντιανών προδιαγραφών «Elysium», μας κρατά καθηλωμένους καθ' όλη τη δίωρη διάρκεια του.

Ιδίως δε από τη στιγμή όπου γίνεται ξεκάθαρο πως ο ίδιος Γκοτζίλα (ο οποίος την πρώτη φορά που σηκώνεται όρθιος, μας αφήνει κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό από το δέος που νιώθουμε μπροστά στη θεόρατη, αρχοντικής επιβλητικότητας όψη του) έχει μια πολύ συγκεκριμένη αποστολή στην ταινία, που δεν είναι άλλη από το να συμβάλλει αποφασιστικά στην αποκατάσταση της ισορροπίας στη φύση. Στο τελευταίο κομμάτι του «Godzilla», μάλιστα, τα πάντα -σχεδόν- λειτουργούν ρολόι, το σασπένς κορυφώνεται και η πολυαναμενόμενη τελική αναμέτρηση ανάμεσα στα πανίσχυρα τέρατά του αγγίζει το απόλυτο σε επίπεδο οπτικοακουστικής και fanbase απόλαυσης, προσφέροντάς μας άφθονες στιγμές όπου νιώθουμε την ανάγκη να σηκώσουμε πανηγυρικά τη γροθιά μας σε κάθε βρυχηθμό του Γκοτζίλα! Ο οποίος, εδώ αποδεικνύει περίτρανα πως αυτή τη φορά (ξανα)ήρθε για να μείνει.

Xάρης Παπαπαναγιώτου

Πρώτη δημοσίευση: 15 Μαΐου 2014, 16:02
Ενημέρωση: 22 Μαΐου 2014, 03:20
Τίτλος:
Godzilla (Godzilla)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
123
Εταιρία διανομής: 
Release: 
15 Μαϊου 2014

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos