Σύνοψη: Ο καθηγητής Άλμπους Ντάμπλντορ γνωρίζει ότι ο πανίσχυρος σκοτεινός μάγος Γκρίντελβαλντ απειλεί να κατακτήσει τον έλεγχο του μαγικού κόσμου.
Αδυνατώντας να τον σταματήσει μόνος του, εμπιστεύεται τον Νιουτ Σκαμάντερ να ηγηθεί μίας ομάδας θαρραλέων μάγων και μαγισσών και ενός φούρναρη σε μία επικίνδυνη αποστολή, όπου αντιμετωπίζουν παλιά και νέα ζώα και συγκρούονται με την διαρκώς αυξανόμενη λεγεώνα των ακολούθων του Γκρίντελβαλντ. Με το ρίσκο όμως να είναι υψηλό, πως θα μπορούσε ο Ντάμπλντορ να παραμείνει στο παρασκήνιο;
Άποψη: Υπάρχει ένα σημείο που κάθε κινηματογραφικό franchise, ιδίως εκείνα που ξεπερνούν τις τρεις ταινίες, περνάει μια φάση κορεσμού.
Και αυτή η στιγμή σίγουρα έχει έρθει για τα Φανταστικά Ζώα της J. K. Rowling, μια σειρά πέντε ταινιών συνολικά (αυτή που κυκλοφορεί αυτήν την εβδομάδα είναι η τρίτη και περιμένουμε στα προσεχή χρόνια άλλες δύο) που βασίζεται σε ένα βιβλίο της που έχει τραβηχτεί από τα μαλλιά προκειμένου να γίνει ένα ακόμα φιλμικό σύμπαν μαγείας σαν τον προγενέστερό του, Harry Potter. Μόνο που ούτε η ιστορία τραβάει για τόσο πολλές ταινίες και ας έχει από πίσω την ίδια συγγραφέα, που επιμελείται και το σενάριο της ταινίας μαζί με τον Steve Kloves, και ας έχει για σκηνοθέτη τον David Yates, σκηνοθέτη τεσσάρων ταινιών Harry Potter, ούτε ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Σκαμάντερ του Eddie Redmayne έχει τόσο ενδιαφέρον ώστε να θες να τον ακολουθήσεις.
Και γι αυτό στην νέα ταινία, τα Μυστικά του Ντάμπλντορ, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, εστιάζοντας περισσότερο στον Νταμπλντορ και τον Γκρίντελβαλντ, οι οποίοι κλέβουν εύκολα τις εντυπώσεις μιας και οι λίγες καλές σκηνές της ταινίας είναι όταν εμφανίζονται εκείνοι. Ο Σκαμάντερ έχει χάσει τόσο το ενδιαφέρον του που θεωρητικά θα μπορούσε και να απουσιάζει από τις δύο επόμενες ταινίες, κάτι που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ να συμβαίνει στον Harry Potter.
Το τρίτο μέρος της πενταλογίας δεν έχει στην ουσία καμία στιβαρή υπόθεση και η μόνη υποϊστορία που έχει, η οποία θα μπορούσε να είναι ένα εικοσάλεπτο μιας άλλης πιο συγκροτημένης ιστορίας, αφορά την σχέση των δύο χαρακτήρων και την υποψηφιότητα του Γκρίντελβαλντ στις εκλογές. Ακόμα και οι εντυπωσιακές σκηνές μαγείας ή πάλης είναι λίγες, αν και εντυπωσιακές. Τα προβλήματα βέβαια της ταινίας δεν σταματούν εκεί.
Έχει να διαχειριστεί αφενός την αλλαγή ενός ηθοποιού, του Johnny Depp που τον αντικατέστησε ο Mads Mikelsen, ομολογουμένως εξαιρετικά σαν να ήταν εξαρχής προορισμένος για αυτόν τον ρόλο, αφετέρου το cancel από το οποίο κινδυνεύουν τόσο η δημιουργός έπειτα από τρανσφοβικά σχόλια της με αποτέλεσμα να μην πολυαναφέρεται το όνομά της στην καμπάνια προώθησης, όσο και ο Ezra Miller έπειτα από τις πρόσφατες αποκαλύψεις για σεξουαλική παρενόχληση, βιαιότητες και μέθη, σε έναν ρόλο που εκεί που Σκαμάντερ υποχωρεί, ο Αουρέλιους αρχίζει να ανεβαίνει και να εντάσσεται περισσότερο στην ιστορία με διάφορα backstories που τον φέρνουν στην καρδιά των γεγονότων.
Το πώς θα διαχειριστεί η εταιρεία τον ηθοποιό μένει να το δούμε, αν και δεν μπορεί να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά, άλλους ηθοποιούς να τους απομακρύνει και άλλους όχι. Πάντως, το franchise πέραν των εξωκινηματογραφικών αντιδράσεων ή αντιρρήσεων, είναι εμφανές πως έχει χάσει την προσοχή του κοινού, με την κάθε νέα ταινία να πηγαίνει λιγότερο καλά εισπρακτικά από την προηγούμενη αλλά και την κάθε νέα ταινία να έχει ένα ακόμα πιο ανούσιο και χωρίς πολλά γεγονότα στόρι.
Ελπίζουμε οι δύο τελευταίες ταινίες να δώσουν ένα τέλος εντυπωσιακό που να αρμόζει στον κόσμο της μαγείας που γέννησε η συγγραφέας.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων