Xαμένη ευκαιρία
Mπορεί ο Τζουντ Λο να παίρνει τα ρίσκα του με το παραπάνω και να τσαλακώνει την εικόνα του σε ένα αξιοπρόσεκτο one man show πυ δεν σου επιτρέπει να πάρεις εύκολα την ματιά σου από πάνω του, όμως ο σκηνοθέτης δεν ρισκάρει ανάλογα σε αυτή την στυλιζαρισμένη Γκαϊριτσική (χωρίς ούτε κατά διάνοια τις μουσικάρες του) σαρκαστική, μαύρη και βίαιη περιπέτεια/κομεντί που ξεκινά υποσχόμενη και τελικά ναρκώνεται από τις πολλές μπύρες, χάνει την cult απόχρωσή της και καταλήγει ψευτομελόδραμα.
Ο Ρίτσαρντ Σέπαρντ δεν τα καταφέρνει όπως στο 8ετίας "Matador" με τον Πιρς Μπρόσναν και εδώ δεν στηρίζει το εγχείρημά του που διαθέτει μεν μερικές σκόρπιες πετυχημένες κωμικά σκηνές, αλλά που συνολικά μπάζει και πολύ σύντομα κατεβάζει ταχύτητα βάζοντας τον ήρωά του να προσπαθεί να συμβιβαστεί με τις τύψεις του προς την κόρη του (σχεδόν αγνώριστη η Danerys από το Game Of Thrones...). Αντί να συνεχίσει να αυτοσαρκάζεται με τους παραληρηματικούς μονόλογους του...
Joker
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων