Σύνοψη: Η αληθινή ιστορία της γαλλίδας μυθιστοριογράφου Γκαμπριέλ Κολέτ η οποία αφού παντρεύτηκε τον συγγραφέα Γκοτιέ Βιλάρ (περισσότερο γνωστός με το ψευδώνυμο Γουίλι) μετακόμισε στο Παρίσι και εν τέλει ξεκίνησε μία σειρά βιβλίων υπό το όνομα του συζύγου της με πρωταγωνίστρια την νεαρή Κλοντίν, η οποία και έγινε εκδοτικό φαινόμενο στη Γαλλία. Η Κολέτ κατάφερε να εμπνεύσει πολλές νέες γυναίκες και να συμβάλλει έμμεσα στην χειραφέτησή τους, ξεκινώντας με αυτόν τον τρόπο ένα από τα πρώτα φεμινιστικά κινήματα.

Άποψη: Η τελευταία επιθυμία του δημιουργού Ρίτσαρντ Γκλέιτζερ βρίσκει τον δρόμο της στην μεγάλη οθόνη και υλοποιείται από τον σύντροφό του και συνεργάτη του τα τελευταία χρόνια Γουός Γουέστμορλαντ που μαζί ονειρευόντουσαν την κινηματογραφική μεταφορά της τρανής αυτής προσωπικότητας που συντάραξε για πολλά χρόνια το αποστειρωμένο περιβάλλον της Γαλλίας του 1900. Ο ίδιος δεν έζησε για να δει το αποτέλεσμα της δουλειάς του αφού το 2015 έφυγε από την ζωή, η ταινία ωστόσο ταπεινά αφιερώνεται σε αυτόν.

Το 2014 οι δυο τους άφησαν το στίγμα τους με το “Still Alice”, σκηνοθετώντας της Τζούλιαν Μουρ σε ένα δύσκολο ταξίδι στον κόσμο του πρώιμου Αλτσχάιμερ  και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, η χειμαρρώδης γυναικεία φύση βρίσκει πρωταγωνίστρια την Κίρα Νάιτλι στον ρόλο της εκρηκτικής Κολέτ, κάνοντας γνωστή την ιστορία της στο κοινό και χαρίζοντας στην ηθοποιό ακόμα έναν δυναμικό ρόλο στην καριέρα της. Στο ομώνυμο βιογραφικό δράμα το σενάριο εξυψώνει τον φεμινιστικό χαρακτήρα που κρυβόταν για χρόνια πίσω από τις σελίδες της “Κλοντίν” και γινόταν αντικείμενο συγγραφικής εκμετάλλευσης από έναν μέθυσο και τεμπέλη άνδρα. Η Νάιτλι δίνει μια εξαιρετικά άνετη ερμηνεία μιας γυναίκας που μεταφέρεται από την επαρχία στην πρωτεύουσα και που παρόλη την ταπεινή καταγωγή της φαίνεται να έχει επίγνωση του εαυτού της και των δυνατοτήτων της. Το βλέμμα της σκληραίνει όσο πλησιάζει στον αληθινό εαυτό της και η αποφασιστικότητά της γίνεται το μέσο που θα αποκαθηλώσει τον σύζυγό της (Ντόμινικ Γουέστ του “The Wire”) και θα κάνει την ερωμένη της, Μίσυ, να την ερωτευτεί βαθιά.

Η ταινία δεν φοβάται να αποκαλύψει ούτε τις σχέσεις της με τις γυναίκες, -ήταν άλλωστε μεγάλο κεφάλαιο της ζωής της, ούτε να δείξει την κατεστραμμένη σχέση με τον σύζυγό της, ο οποίος υπήρξε άριστο μαρκετινίστικο μυαλό αλλά όχι λογοτεχνικό. Φοβάται παρόλα αυτά και συγκρατείται όταν τίθεται ζήτημα έντασης και δυναμισμού περιορίζοντας με αυτόν τον τρόπο αρκετά τα προσόντα της.

Παραδόξως, μέσα σε αυτό το φεμινιστικό/επαναστατικό κλίμα διατηρεί έναν συντηρητικό χαρακτήρα που προσέχει το επόμενο βήμα του σαν να αμφιβάλλει συνεχώς για τον σκοπό του. Ακόμα και οι ανατροπές στην ζωή της Κολέτ, που δεν ήταν ήσσονος σημασίας, ξεπετιούνται σεναριακά με λίγα πλάνα και δίχως την απαραίτητη προσοχή που σίγουρα άξιζαν. Η μισή της ζωή, αυτή που ουσιαστικά αγάπησε με μεγαλύτερη θέρμη η ίδια, προβάλλεται σε fast forward και συνεπώς ξεχνιέται. Μοιραία, μένουμε με ένα αποτέλεσμα που προκαλεί μεν έμπνευση και ώθηση για δημιουργία αλλά απέχει πολύ μία συγκλονιστική κινηματογραφική βιογραφία ενός τέτοιου ρηξικέλευθου προσώπου.

Πρώτη δημοσίευση: 11 Οκτ. 2018, 13:46
Ενημέρωση: 18 Οκτ. 2018, 12:42
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Colette (Colette)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
111
Εταιρία διανομής: 
Release: 
11 Οκτωβρίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos