Celar Door, από την Spentzos
Celar Door από την Spentzos

Σύνοψη:  Ο Αντουάν προκειμένου να σώσει την επιχείρησή του από πτώχευση καταστρώνει ένα σχέδιο κλοπής φορολογικών κονδυλίων της Γαλλίας γύρω από το εμπόριο δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων διοξειδίου του άνθρακα, χωρίς ωστόσο να συνειδητοποιεί τις συνέπειες που θα έχει σε προσωπικό επίπεδο από μία τέτοια παράνομη πράξη. Όσο βαθαίνει η απάτη του, ο Αντουάν θα φτάσει στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορέσει να ξεφύγει εύκολα από τον επικίνδυνο κύκλο ανθρώπων που έχει χτίσει ο ίδιος γύρω του.

Άποψη: Δεν είναι εύκολο να ξεφύγει κανείς από το παρελθόν του και αυτό φαίνεται στην κινηματογραφική πορεία του, πρώην αστυνομικού νυν σκηνοθέτη, Ολιβιέ Μαρσάλ (36th Precinct, Η Συμμορία της Λυών) ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε αστυνομικές ιστορίες με εγκληματίες, γκάνγκστερ και προσφάτως, με ένα από τα πιο ζημιογόνα οικονομικά εγκλήματα που είδε ποτέ η Γαλλία αλλά και ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αγοραπωλησία δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων χαρακτηρίστηκε ως «η ληστεία του αιώνα» και στο Carbon παίρνει σάρκα και οστά με την απαραίτητη μυθοπλασία και συμπύκνωση ως προς τον χρόνο στον οποίο εξελίχθηκε η απάτη.

Η σειρά των γεγονότων ξεκινάει από το μέλλον με ένα τετελεσμένο γεγονός και μεταφέρεται στο παρελθόν για να χτίσει τον χαρακτήρα του Αντουάν, ο οποίος χάνει την αξιοπρέπειά του από γυναίκα και πεθερό (Ζεράρ Ντεπαρντιέ) και παλεύει για την επιχείρηση του και τον γιο του, μέχρι που σκαρφίζεται την τερατώδη κομπίνα για να μπορέσει να ξεχρεώσει. Σε αυτό το σημείο είναι που ένας σκηνοθέτης μπορεί να χάσει το κοινό του από κακή επεξήγηση της κομπίνας με αποτέλεσμα ο θεατής να χαθεί στην κεντρική ιδέα. Ειδικά για οικονομικά σκάνδαλα το επίπεδο δυσκολίας αυξάνεται αφού τις περισσότερες φορές μιλάμε για περίπλοκες διαδικασίες και παγίδες. Αυτό το εμπόδιο το ξεπέρασε άνετα το Carbon, εξηγώντας το “παραθυράκι” του νόμου που θέλει να εκμεταλλευτεί ο Αντουάν, χωρίς να χρησιμοποιεί δυσνόητες ορολογίες και θεωρίες.

Βέβαια, το μπέρδεμα δεν έλλειψε αφού οι λανθασμένες κινήσεις οδηγούσαν σε ένα φαύλο κύκλο δολοφονιών και εκδίκησης με πολλά πρόσωπα να απειλούν την βαθύπλουτη πλέον ομάδα του Αντουάν, τον οποίο ερμήνευσε άριστα ο Μπενουά Μαζιμέλ (The Piano Teacher) σαν έναν καιροσκόπο τσαρλατάνο ή έναν απελπισμένο επιχειρηματία. Η απόφαση χαρακτηρισμού είναι δική σας αλλά το ύφος του «λαμόγιου» που βγάζει ο Μαζιμέλ είναι δεδομένο και ταιριάζει εξωφρενικά στην μαγκιά και στην αλητεία που έχουν τα παιδιά της πιάτσας.

Υπό αυτήν την έννοια η ταινία προβάλλεται σαν παραγωγή δεύτερης κατηγορίας χωρίς να αντιμετωπίζει την αληθινή ιστορία που έχει στα χέρια της σοβαρά αλλά την παραγεμίζει με μελοδραματισμούς και παράπλευρες ιστορίες μηδαμινού ενδιαφέροντος για να φορτώσει ένα σενάριο που θα μπορούσε να σταθεί αυτούσιο εάν είχε έναν στόχο, δηλαδή αν προσανατολιζόταν καθαρά στο οικονομικό σκάνδαλο. Παρόλα αυτά, είναι μια καλή επιλογή για αυτήν την εβδομάδα με σίγουρη δράση και με ένα φινάλε που πλημμυρίζει εκδίκηση.

Πρώτη δημοσίευση: 26 Απριλίου 2018, 17:59
Ενημέρωση: 3 Μαΐου 2018, 04:04
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Carbone (Απάτη σε μαύρο φόντο)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
104
Εταιρία διανομής: 
Release: 
26 Απριλίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Feelgood
44161
Feelgood
25072
Feelgood
24204
Tanweer
17108
Tanweer
14120
Celar Door, από την Spentzos celar door, από την Spentzos