Έπεσε αμαχητί
Μια χαρά περιπέτειες για το είδος της, τα "Fast & Furious", αλλά δυστυχώς θα πρέπει να υποστούμε και τις... παρενέργειες. Διότι μπορεί όλοι αυτοί οι ματσό σφίκτες και τα καυλόγκαζα αυτοκίνητα με κάποιο τρόπο να "κουμπώνουν" (για τους φανατικούς, πάντα) όταν είναι όλοι μαζί, αλλά κάθε ταινία για τον κάθε ένα ξεχωριστά;
Έτσι, μετά το "Snitch" για τον Ντουέιν Τζόνσον και το "Babylon A.D." για τον Βιν Ντίζελ, έχουμε και το "Vehicle 19" για τον Πολ Ουόκερ. Ο οποίος μπορεί μεν να διαθέτει λίγοτερο σφίξιμο και πρήξιμο από τους άλλους δύο και στην εν λόγω ταινία να βρίσκεται στον φυσικό του χώρο (το βολάν ενός αυτοκινήτου, έστω και βαν), αλλά δεν αλλάζει κάτι:
Και στην περίπτωσή του απουσιάζει παντελώς η έλλειψη της παραμικρής υποκριτικής ικανότητας, ακυρώνοντας τον σκηνοθέτη που τον πίστεψε και τον κάδραρε συνεχώς από όλες τις πιθανές γωνίες λήψης και σε slow mo και με γρήγορο μοντάζ και γενικώς στήριξε την ταινία πάνω του σε αυτή την κλειστοφοβική περιπέτεια, παραλλαγή -ας πούμε- των "Phone Booth" ή και "Buried", αλλά στο σαφώς πιο ανούσιο.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι αυτό το έτσι κι αλλιώς κλισεδιάρικο και συμβατικό b-movie με τις απιθανότητές του και τους διακοσμητικούς χαρακτήρες του, παρά κάποια, κάπως εντυπωσιακά, κυνηγητά, ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία.
Απόστολος Κίτσος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων