Laurence Anyways

Electro-pop ερωτικό έπος

Mε την τρίτη του ταινία ο Ξαβιέ Ντολάν πείθει πλέον ως ένα από τα αδιαμφισβήτητα νέα ταλέντα του ευρωπαϊκού σινεμά. Έχοντας ήδη δώσει διαπιστευτήρια με τις δύο προηγούμενες ταινίες του, I Killed my Mother/2009 και Les Amours Imaginaires/2010, σ’ αυτή εδώ την επική δραματική ερωτική ιστορία, καταφέρνει πραγματικά να ξεπεράσει τον εαυτό του.

Πρώτ’ απ’ όλα δε φαίνεται να πτοείται από το ριψοκίνδυνο των θεμάτων του, αλλά τα αντιμετωπίζει «κατακέφαλα», ασκώντας απόλυτο έλεγχο ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης και αντλώντας από τους πρωταγωνιστές του εξίσου δυνατές ερμηνείες. Έπειτα διακρίνεται για το πάθος και το νεύρο με το οποίο διευθύνει στοιχεία που γίνονται αισθητά σε όλο το φιλμ, έτσι που η υπερβολική του διάρκεια δεν ελαφρύνει τα συναισθήματα αλλά η πλοκή πάει τον θεατή από τη μία στην επόμενη δυνατή συγκίνηση. Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι η ικανότητα του σκηνοθέτη να φτιάχνει κάδρα απίστευτης ομορφιάς, αριστουργηματικά slow motion και υψηλή βιντεοκλιπίστικη αισθητική που συνδυάζει με προσεκτικά επιλεγμένο new wave soundtrack.

Πρόκειται για μια πολύ φιλόδοξη ταινία που εύκολα θα μπορούσε να διολισθήσει στο camp και τη βαρεμάρα αλλά παρά τις αστοχίες και τις επαναλήψεις παραμένει περίεργα ιντριγκαδόρικη καθώς στηρίζεται σε πολύ δυνατούς χαρακτήρες για τους οποίους καλλιεργεί συμπάθεια και κατανόηση. Είναι σαφώς πολύ μεγάλο, υπάρχουν ατέλειες, αλλά πολύ δύσκολα θα βρείτε άλλον 23χρονο σκηνοθέτη με το όραμά του Ντολάν...

Μιχάλης Κωνσταντέλλης