Τhe deep blue sea

Άβυσσος η ψυχή...

Η Εστερ, νεαρή σύζυγος καθώς πρέπει εξηντάρη Βρετανού δικαστή στο μεταπολεμικό Λονδίνο των 50s, βρίσκει ξαφνικά τον έρωτα στα μάτια του Φρέντι, 35άρη πιλότου της πολεμικής αεροπορίας στον β' παγκόσμιο. Μετακομίζει μαζί του, αλλά τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν όπως κανείς από τους δύο ελπίζει...

Η πεθερά της Εστερ (Ρέιτσελ Βάις) της λέει με κακία στο ξεκίνημα «πως το πάθος έχει πάντα άσχημο αποτέλεσμα». Και όταν η Εστερ ρωτά με τι να το αντικαταστήσει, εκείνη απαντά «με ελεγχόμενο ενθουσιασμό». Ετσι είναι πάνω, κάτω η ταινία.

Προερχόμενη από θεατρικό του 1952, επιλέγει να μας αφήσει να μαντέψoυμε τα συναισθήματα της πρωταγωνίστριας όπως ο πόθος, το πάθος, η απογοήτευση, παρά να μας τα δείξει με εκκωφαντικό τρόπο στην οθόνη. Κι όταν λέμε «εκκωφαντικό» δεν σημαίνει... αίμα, δάκρυα και ιδρώτας. Ο 66χρονος σκηνοθέτης Τέρενς Ντέιβις γνωρίζει το θέμα, ελέγχει κάθε σκηνή - πάντα σε τέσσερις τοίχους- αλλά δεν μας επιτρέπει όχι μόνο να παθιαστούμε, αλλά και να ενθουσιαστούμε... μετρημένα. Η Βάις φέρνει έναν μοντέρνο αέρα στην ηρωϊδα, καταπιεσμένης στον συντηρητισμό, ενώ ο Χίντλεστον είναι καλός σε όποια εποχή να τον βάλεις.

Καταλαβαίνουμε τι... ζόρια περνάει η Εστερ, αλλά βρε αδελφέ, καλό θα ήταν να το βλέπαμε. Το λένε και σινεμά...

Γιάννης Λυμπέρης

ΛΙΛΑ (Θερινός)

Πέμ.-Τετ.: 21.00/ 23.00