"Douglas is Cancelled": Ο φόβος της cancel culture

Σύνοψη: O Ντάγκλας (Χιου Μπόνεβιλ) είναι ένας αξιοσέβαστος παρουσιαστής τηλεοπτικής εκπομπής, o οποίος έπειτα από ένα ανάρμοστο αστείο προκαλεί «θύελλα» αντιδράσεων στα social media.

Με τη βοήθεια συνεργατών και κοντινών του προσώπων επιχειρεί να σώσει την καριέρα του.

Πώς ακριβώς η συμπαρουσιάστρια του, Μάντελιν (Κάρεν Γκίλαν), εμπλέκεται στην κατάσταση; Είναι όντως ένοχος ή αποτελεί θύμα του «cancel culture»;

Γνώμη: «Το αστείο μου δεν ήταν μισογυνικό, ήταν σεξιστικό!» φωνάζει σε μια κομβική στιγμή του «Douglas is Cancelled» ο ομώνυμος πρωταγωνιστής της σειράς, ο οποίος από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκεται στο επίκεντρο ενός σκανδάλου που φτάνει σε σημείο να απειλεί την επιτυχημένη και μακροχρόνια δημοσιογραφική του καριέρα.

Το αστείο στο οποίο αναφέρεται δεν το μαθαίνουμε ποτέ, τουλάχιστον στα δύο πρώτα επεισόδια της νέας μίνι σειράς τεσσάρων επεισοδίων του Στίβεν Μόφατ που παρακολουθήσαμε στη συχνότητα της COSMOTE TV, αλλά αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που αποδεικνύουν ότι το «Douglas is Cancelled» πιάνει σωστά, σε πολλά σημεία, τη φύση του cancel culture. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που μαθαίνουμε, κυρίως μέσω των social media, ότι κάποιος celebrity ή μια άλλη επιφανής φιγούρα έφαγε cancel μέσα από τίτλους άρθρων, χωρίς να μπούμε καν στη διαδικασία να μάθουμε τι είπε ή έκανε.

Και την cancel culture τη φοβούνται περισσότεροι οι boomers, όπως ο Ντάγκλας, που θεωρούν ότι δεν έγινε και τίποτα να πεις ένα μισογυνικό ή σεξιστικό (όπως το πάρει κανείς) αστειάκι όταν έχεις πιει μερικά ποτηράκια κρασί παραπάνω. Και το ερώτημα που θέτει εδώ ο Μόφατ είναι το εξής: είναι όντως αθώα τα μη πολιτικά ορθά αστειάκια που όλοι μας ίσως έχουμε κάνει ή σημαίνουν ότι είμαστε μέρος του προβλήματος και άρα αξίζει να τιμωρηθούμε γι’ αυτά;

Ο τρόπος και η ταχύτητα με την οποία ο Μόφατ σε μπάζει στο σύμπαν της σειράς είναι εντυπωσιακός, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη τη μισάωρη διάρκεια των επεισοδίων. Οι βασικοί παίκτες –ο Ντάγκλας, η νεαρή συμπαρουστριά του Μάντελιν, η γυναίκα, η κόρη και ο παραγωγός του– και οι μεταξύ τους σχέσεις συστήνονται στον θεατή χωρίς φλυαρία, ο ρυθμός των εξελίξεων είναι καταιγιστικός και οι διάλογοι ενίοτε απολαυστικοί, άλλοτε όμως απλοϊκοί.

Όμως, αυτή η ανισορροπία ανάμεσα στο ουσιώδες και στο απλοϊκό έως και διδακτικό που στερεί από το «Douglas is Cancelled» την ευκαιρία να πιάσει πλήρως το zeitgeist.

Παρότι δίνει πολύ καλό υλικό για προβληματισμό, βάζοντας έναν κατά τα φαινόμενα πλήρως συμπαθή μεσήλικα στο μάτι του κυκλώνα και κάνοντας σε να αναρωτιέσαι αν του αξίζει όλο αυτό για ένα «χαζό» αστειάκι, σε πολλά σημεία νιώθεις ότι ο δημιουργός σειρών όπως το «Doctor Who» και του «Sherlock» και οι σεναριογράφοι του προσπαθούν υπερβολικά πολύ να συνδυάσουν τη σάτιρα με την εις βάθος κριτική του φαινομένου, με αποτέλεσμα το «Douglas is Cancelled» να μην πετυχαίνει 100% σε κανένα από τα δύο πεδία.