Μια γνώμη για την πρώτη σεζόν του Alias Grace

Όπως το βραβευμένο με Emmy “The Handmaid’s Tale,” το “Alias Grace” είναι και αυτό πολλά υποσχόμενο. Αυτές οι δύο σειρές, γραμμένες απο την πένα της Margaret Atwood, φαίνεται να ισορροπούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην φαντασία καθώς αναπαριστούν τη βία κατά των γυναικών. Πιο συγκεκριμένα, στο Alias Grace, το οποίο είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, παρακολουθούμε το ταξίδι της Grace Marks (Sarah Gadon) απο την Ιρλανδία στον Καναδά η οποία, το 1843, καταδικάστηκε για τον φόνο του εργοδότη της, αλλά ταυτόχρονα ήταν ύποπτη και για την δολοφονία της οικονόμου του.

Η ιστορία της Grace Marks ξεδιπλώνεται μέσα απο έξι επεισόδια στα οποία μέσα από αναδρομές και αφηγήσεις παρακολουθούμε μια γυναίκα να κακοποιείται σεξουαλικά και συναισθηματικά από τους άνδρες. Αφορμή για τις αναδρομές στο παρελθόν αποτελεί η εμφάνιση του Dr. Simon Jordan, ο οποίος έχει προσληφθεί ως ο ψυχίατρος της Grace για να αποφασίσει αν η Grace είναι ένοχη ή αθώα. Ανάμεσα στις αναδρομές και την παροντική αφήγηση όμως, ακούμε και το ανατριχιαστικό voiceover της Grace, το οποίο φαίνεται να είναι πιο σημαντικό και απο τα ίδια τα γεγονότα, καθώς εκεί φανερώνονται οι πραγματικές της σκέψεις και συναισθήματα. Εκεί ερμηνεύουμε την Grace ως μια γυναίκα η οποία εξ’αιτίας του μισογυνισμού και της κακοποίησης βράζει με θυμό, ενώ εξ’αιτίας της αντίστασής της χαρακτηρίζεται ως απάνθρωπος δαίμονας, αδαής, πανούργα, και ύπουλη.

Ουσιαστικά όλη η σειρά εξερευνά τις συνέπειες που μπορεί να έχει μια ανδροκρατούμενη κοινωνία στην γυναίκα και κορυφώνεται στο τελευταίο επεισόδιο το οποίο μας αφήνει να αναρωτιόμαστε αν αυτό το οποίο μόλις είδαμε είναι αλήθεια ή ψέμα. Μπορεί να μην είναι τόσο dystopic όπως το The Handmaid’s Tale, παραμένει όμως εξίσου αληθινό και σύγχρονο. Όντας η δεύτερη διασκευή της Margaret Atwood στην οθόνη, αξίζει να το δείς, όχι μόνο επειδή έχει ενδιαφέρον, όχι μόνο επειδή πραγματεύεται ένα επίκαιρο θέμα, αλλά κυρίως γιατί θα σε κάνει να αναθεωρήσεις τη δική σου σκέψη πάνω στο θέμα: μήπως είσαι και εσύ άλλος ένας θεατής;

Φανή Βασιλοπούλου