Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Tαινίες έναρξης-λήξης. Έρχεται ο Αλεξάντερ Πέιν.

Να ένας σκηνοθέτης, με τον οποίον αξίζει να συζητήσεις. O Αλεξάντερ Πέιν θα δώσει το παρών στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ανοίγοντας την αυλαία της φετινής διοργάνωσης την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011 στο Ολύμπιον, με την πολυαναμενόμενη νέα ταινία του Οι απόγονοι / The Descendants, επτά ολόκληρα χρόνια μετά το αριστουργηματικό Sideways/Πλαγίως, ενώ μη ξεχνάμε και το About Schmidt...

Αντλώντας έμπνευση από το ομώνυμο μυθιστόρημα της Κ.Χ. Χέμινγκς, ο 50χρονος Ελληνοαμερικανός ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα σε τραγωδία και κωμωδία για να σκιαγραφήσει με γενναιόδωρη ευαισθησία μια οικογενειακή κρίση που αποζητά κάθαρση. Κεντρική φιγούρα της ιστορίας, ένας πατέρας– τον υποδύεται ο Τζορτζ Κλούνεϊ – ο οποίος έπειτα από ένα ατύχημα που αφήνει τη σύζυγό του σε κώμα, καλείται να λάβει αποφάσεις ζωής για το μέλλον της οικογένειας. Ανθρώπινοι χαρακτήρες, συναισθηματική δύναμη και φυσικά το γνώριμο, αγαπημένο ύφος του ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη, συνθέτουν μια από τις καλύτερες ταινίες της σεζόν, που δίκαια έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές στο εξωτερικό.

Η αυλαία του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πέφτει το Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011 στο Ολύμπιον με την ταινία Μάρθα Μάρσι Μέι Μαρλίν / Martha Marcy May Marlene (το τρέιλερ του οποίου έχεις δει εδώ και μήνες στο MOVE IΤ) του πρωτοεμφανιζόμενου Σον Ντέρκιν, ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο το οποίο έχει ήδη προκαλέσει αίσθηση και έχει τιμηθεί με το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Σάντανς.

Ηρωίδα, μια γυναίκα – συγκλονιστική η ερμηνεία της νεαρής Ελίζαμπεθ Όλσεν - η οποία προσδοκά να επανακτήσει μια φυσιολογική ζωή, έπειτα από τη μυστηριώδη φυγή της από μια αίρεση. Ωστόσο, το παρελθόν και το παρόν της συγχέονται επικίνδυνα και θολώνουν τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και την παραίσθηση, βουλιάζοντάς τη σταδιακά στην παράνοια. Ο δημιουργός χτίζει μέσα από θολά φλασμπάκ και διαρκώς εναλλασσόμενα παιχνίδια ταυτότητας, ένα ατμοσφαιρικό ψυχολογικό θρίλερ που θέτει πολλαπλά ερωτηματικά, οι απαντήσεις των οποίων βρίσκονται, αν όχι στο μυαλό της Μάρθα/Μάρσι Μέι/Μαρλίν, ίσως σε αυτό του θεατή.