ΕΚΚ: O ελληνικός κινηματογράφος θα παραμείνει ζωντανός

Η διοίκηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου σχολίασε θετικά  την απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού για «πλήρη και με αναδρομική ισχύ, εφαρμογή του άρθρου 8 του Ν. 3905/2010 σχετικά με την υποχρέωση των τηλεοπτικών σταθμών και των εταιρειών τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών να επενδύουν το 1,5% των ακαθάριστων εσόδων ή των ετήσιων ακαθάριστων διαφημιστικών εσόδων τους σε κινηματογραφικές παραγωγές, ανεξαρτήτως της ύπαρξης κερδών ή μη».

«Πρόκειται άλλωστε για ένα από τα πρώτα αιτήματα που διατυπώθηκαν από το νέο Δ.Σ. του Ε.Κ.Κ. τόσο στον Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, όσο και στον Υπουργό Επικρατείας, με σχετική επιστολή στις 13/04/2016, μαζί με την πρότασή μας για διασφάλιση της απόδοσης του 1,5% από τους τηλεοπτικούς σταθμούς μέσω ποινικής ρήτρας.

Επισημαίνουμε βεβαίως, το παράδοξο που υπάρχει στο γεγονός ότι αναγκαζόμαστε να πανηγυρίσουμε για την διαφαινόμενη εφαρμογή ενός νόμου ο οποίος έχει ψηφιστεί εδώ και έξι χρόνια. Θεωρούμε λοιπόν ότι έχει ιδιαίτερη σημασία και η συμπληρωματική δέσμευση του Υπουργού ότι στο εξής η τήρηση του συγκεκριμένου νόμου θα παρακολουθείται απαρέγκλιτα, σύμφωνα με τις νόμιμες διαδικασίες.

Σε μία περίοδο όπου η ελληνική κινηματογραφική παραγωγή έχει στερηθεί τη βασική πηγή χρηματοδότησής της, τον ειδικό φόρο επί των κινηματογραφικών εισιτηρίων, η διοίκηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου παραμένει σταθερή στη διεκδίκηση της επαναφοράς του, ενώ παράλληλα, με αφορμή τις εξαγγελίες του ΥΠΠΟΑ για το θέμα του 1,5%, θα παρακολουθήσει στενά το βαθμό ανταπόκρισης των τηλεοπτικών σταθμών στην τήρηση των υποχρεώσεών τους απέναντι στον ελληνικό κινηματογράφο.

Η διοίκηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου δεν είναι διατεθειμένη να διαχειριστεί τη φτώχεια, χαρίζοντας τον πλούτο σε οικονομικά συμφέροντα που περιφρονούν τους κανόνες ισονομίας. Μέσα σε ένα περιβάλλον οικονομικής ασφυξίας για την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή και ανεργίας χωρίς προηγούμενο για τους εργαζόμενους στον κλάδο, ο ελληνικός κινηματογράφος πρέπει και θα μείνει ζωντανός μέσω της υγιούς λειτουργίας της αγοράς, όχι μόνο ως βαριά βιομηχανία, αλλά και ως τεκμήριο της εποχής του, ως αισθητική και πολιτική πρόταση...»