"The survivors": Ψυχόδραμα, όχι whodunit

Σύνοψη: Πριν από δεκαπέντε χρόνια, ο χαμός τριών νεαρών ατόμων συνέτριψε αυτήν την ήσυχη παραθαλάσσια πόλη. Τώρα, ο μυστηριώδης θάνατος μιας νεαρής γυναίκας ανασύρει το παρελθόν.

ΣΧΕΤΙΚΑDeep cover

Άποψη: Το Σκοτεινό Ποτάμι του Κλιντ Ίστγουντ ανακαλύπτει παρελθοντικούς δαίμονες μιας πόλης γεμάτης έγκλημα και αποσιώπηση.

Το Σε Ρηχά Νερα με την Μπλέικ Λάιβλι βρίσκει τον τρόμο μέσα στα νερά.

Το αυστραλιανό ψυχολογικό δράμα του Netflix, Αυτοί που Επέζησαν, καλείται να κυριεύσει το σκοτεινό αφηγηματικό ποτάμι μόνο που ξεβράζεται σε ρηχά νερά.

Ενδιαφέρον, αλλά και άνισο, βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της δημοφιλούς συγγραφέα Τζέιν Χάρπερ φέρνοντας στο προσκήνιο μια ιστορία μυστηρίου, ξεχασμένων μυστικών και πολλαπλών ενοχών.

Αν κάποιος/κάποια περιμένει ένα δυνατό και γρήγορο whodunit, σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη σειρά. Το θέμα δεν είναι το υποκείμενο (ποιος το έκανε) και το αντικείμενο της δράσης (τι ακριβώς έκανε) αλλά η σιωπή και η ενοχή που κρύβεται σε μια κοινωνική ομερτά. Μέσα από μια προσωπική οικογενειακή τραγωδία του Kieran (Charlie Vickers) με τον θάνατο του αδερφού του και δύο φίλων του σε μια καταιγίδα, έρχεται στο παρόν να αντιμετωπίσει -μετά της συζύγου και παιδιού-όσα δεν βρέθηκαν τότε με αφορμή έναν άλλον θάνατο. Η νέα δολοφονία καλείται να ανοίξει παλιά ανεπούλωτα τραύματα και να εκθέσει τις ρωγμές μιας κοινωνίας που δεν έχει κοιταχτεί στον καθρέφτη της.

Ίσως με μια πρόχειρη ανάγνωση πολλά από αυτά θυμίζουν και το ελληνικό Maestro του Παπακαλιάτη, όπου, αντί των ειδυλλιακών Παξών, βρισκόμαστε στο άγριο τοπίο της Τασμανίας, πάλι για μια ιστορία δολοφονίας, αποκαλύψεων και κοινωνικών συγκαλύψεων.

Αντίστοιχα, φωταγωγημένο και καλοφτιαγμένο, με το τοπίο να παίζει τον δικό του καθοριστικό ρόλο στην πλοκή.

Σαφώς πιο αργό, λιγότερο διασκεδαστικό με όρους ποπ απόλαυσης, βραδύκαυστο και αναλυτικό, στοχεύει παραπάνω από όσο χρειάζεται να εξηγήσει, κάτι που αποκαλύπτει και την λογοτεχνική πηγή του κειμένου. Η κάμερα κινείται ανάμεσα στα άγρια κύματα και τις σιωπηλές σπηλιές, με τις σιωπές να αποκαλύπτουν και να αποκρύπτουν ταυτόχρονα.

Ο Charlie Vickers, τον οποίο γνωρίσαμε από το The Rings of Power, κρατάει τον ρόλο του κλασικού όμορφου, λευκού πρωταγωνιστή που καλούμαστε να συμπαθήσουμε και να ακολουθήσουμε το ταξίδι του, ως πιο εύκολα προς ταύτιση υποκείμενο σε σύγκριση με σώματα που διατηρούν πιο σθεναρές έμφυλες και φυλετικές ταυτότητες μη καθολικά αποδεκτές.

Ένα ψυχόδραμα πάνω στην απώλεια, την μνήμη, την ενοχή και την σιωπή που λογοτεχνίζει περισσότερο από όσο θα θέλαμε για να το απολαύσουμε και κινείται στα ρηχά των κοινωνικών μηνυμάτων και τοποθετήσεων για να εκτιμήσουμε την άποψή του.