"Pure" season 1: Αληθινό. Ανθρώπινο. Μια μεγάλη αγκαλιά

Βασισμένο στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Rose Cartwright, μια νεαρή κοπέλα από τη Σκωτία με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή εγκαταλείπει την κωμόπολη για το Λονδίνο.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Η Marnie έχει OCD. Από πολύ μικρή ηλικία την ταλαιπωρούν ιδεοληψίες σεξουαλικού περιεχομένου από τις οποίες δεν μπορεί να απαλλαγεί. Όταν αυτές οι ιδεοληψίες αρχίζουν να αφορούν πρόσωπα της οικογένειάς της, ξεπερνάει τα όρια της και αποφασίζει ότι έχει έρθει η ώρα να αφήσει πίσω την μικρή της πόλη, όπως και τους αγαπημένους της ανθρώπους, για να μπορέσει επιτέλους να προσδιορίσει τον εαυτό της, το μυαλό της, και τις σκέψεις της. Προορισμός της το Λονδίνο.

Το Pure είναι ένα dramedy που πραγματεύεται το  πάντα πολύ δύσκολο θέμα της ψυχικής ασθένειας. Είναι αστείο, αλλά ταυτόχρονα σοβαρό, συγκινητικό, και άβολο, όπως ακριβώς και η ζωή της Marnie. Καταφέρνει να απεικονίσει με πολύ αληθινό και ανθρώπινο τρόπο την προσπάθεια μιας κοπέλας να καταλάβει κάποια δυσλειτουργικά κομμάτια του εαυτού της, αλλά και το πόσο εξαντλητικό μπορεί να γίνει το να έχεις την αίσθηση ότι υπάρχει κάτι που πάει πολύ λάθος, χωρίς να μπορείς να προσδιορίσεις τι ακριβώς.

Η βάση της σειράς είναι κωμική, το οποίο μπορεί να την κάνει να φαίνεται πιο ανάλαφρη σε μια μερίδα του κοινού, ειδικά συγκριτικά με άλλες σειρές και ταινίες που έχουμε δει με παρόμοια θεματολογία. Αλλά αν μας δείχνει ένα πράγμα το Pure, αυτό είναι ότι μια τέτοια ιστορία δεν χρειάζεται να είναι hardcore δράμα για να αποτυπώσει τις δυσκολίες που βιώνει ένας άνθρωπος με κάποια ψυχική διαταραχή. Χρειάζεται απλώς να είναι αληθινή.

Δεν δημιουργούνται αυταπάτες σχετικά με την αντιμετώπιση ενός τέτοιου προβλήματος, ούτε παρουσιάζεται σαν κάτι που λύνεται ως δια μαγείας με μερικές συνεδρίες σε κάποιον ειδικό.  Η ουτοπία ότι τέτοιες διαταραχές μπορούν να εξαλειφθούν σαν να μη συνέβησαν ποτέ καταρρίπτεται. Αντ΄ αυτού, βλέπουμε ότι η ουσία βρίσκεται στο να αποκτήσει ένας άνθρωπος τα σωστά μέσα διαχείρισης, ώστε να μπορέσει να είναι λειτουργικός. 

Το πώς βιώνει η Marnie τις ιδεοληψίες της απεικονίζεται με αρκετά ωμό και γραφικό τρόπο, πράγμα που ίσως μας φέρνει σε δύσκολη θέση κάποιες φορές. Μας μεταφέρει όμως με πολύ ρεαλιστικό τρόπο μέσα στο μυαλό της, και μας φέρνει σε όσο δύσκολη θέση έρχεται και η ίδια.

Το να μπορέσει ένας δημιουργός να κάνει το κοινό να συναισθάνεται έναν χαρακτήρα του, με όλα τα θετικά και αρνητικά στοιχεία που μπορεί να έχει, είναι μια μικρή επιτυχία από μόνο του.

Η πρώτη (και τελευταία) σεζόν είχε όλα τα προσόντα για να υπάρξει και δεύτερη. Έκλεισε με τέτοιο τρόπο που άφηνε υλικό για μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια, η οποία δυστυχώς δεν υπήρξε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με το τέλος του πρώτου κύκλου θα θέλετε να πάρετε τη Marnie μια μεγάλη αγκαλιά.

Κλεοπάτρα Λιωνή

Η σειρά προβάλλεται στο Vodafone TV