"Gone for good": Αν έλειπε το βιαστικό τέλος...

Σύνοψη: Το 2010 στη Νίκαια της Γαλλίας, ο έφηβος τότε Γκιγιόμ χάνει την αγαπημένη του Σόνια και τον μεγάλο του αδερφό Φρεντ, από τις ορέξεις ενός μανικαού δολοφόνου.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Hit man": Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ σε κάτι "χορταστικό"

Δέκα χρόνια μετά και ενώ βρίσκεται στην κηδεία της μητέρας του, εξαφανίζεται η μελλοντική σύζυγός του.

Προσπαθεί να την βρει και θα πρέπει να σκάψει βαθιά στο παρελθόν…

Άποψη: Η γαλλική μίνι-σειρά (5 επεισοδίων) του Netflix βασίζεται σε βιβλίο του Χάρλαν Κόμπεν, με τα τηλεοπτικά της τελευταίας τριετίας «El inocente», «The woods», «Τhe stranger», «Safe» (όλα του Netflix) επίσης να βασίζονται σε βιβλία του.

Τα τέσσερα πρώτα επεισόδια καταφέρουν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον, με πυκνό στόρι, συχνότατα (αλλά εύχρηστα) flash back στην ιστορία μεταξύ παρόντος/παρελθόντος. Η αναζήτηση του πρωταγωνιστή μαζί με τον κολλητό του για να μάθει τι τελικά συνέβη, είναι επίμονη, ενδελεχής, αρκετά πρόσωπα από το προσωπικό του παρελθόν εμφανίζονται και προσφέρουν προσωρινές απαντήσεις οι οποίες γεννούν νέες ερωτήσεις, έχεις μια σχετική αγωνία να μάθεις και εσύ τι έχει συμβεί.

Ατμοσφαρική κινηματογράφηση με την ηλιόλουστη Νίκαια να πρωτοστατεί, προσοχή και στους δεύτερεύοντες χαρακρτήρες με μικρές ιστορίες που λειτουργούν αρμονικά και σκιαγραφούν το δικό τους προφίλ, μικρά cliffhanger στο τέλος κάθε επεισοδίου, ανατροπές τόσο όσο, από τις ερμηνείες δεν έχεις σοβαρά παράπονα, μια σειρά μυστηρίου που σέβεται τον εαυτό της.

Ώσπου στο τελευταίο επεισόδιο, σαν να τους είπε κανείς ότι πρέπει σώνει και καλά να το τελεώσουν εκεί, ίσως η παραγωγή δεν είχε χρήματα για ένα ακόμη; Δεν ξέρω τι να υποθέσω.

Όμως όλα ξαφνικά γίνονται πιο βιαστικά, πρόχειρα και το φινάλε είναι πολύ εύκολ και μάλλον απογοητευτικό αν σκεφτείς με πόσο κόπο, προσοχή και λεπτομέρεια έχτισε ότι έχτισε η σειρά πιο πριν.

Τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία δεν άξιζε ένα τόσο προβλεπόμενο τέλος. Κρίμα, παράξενο πραγματικά