Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η ιστορία της Μαντάμ Κλοντ, ή αλλιώς Φερνάντ Γκριντέ, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.

Παρότι υπάρχουν κάποια θολά σημεία όσον αφορά το παρελθόν της, όλοι γνωρίζουν ότι κατάφερε να δημιουργήσει ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα πορνείας στο Παρίσι εξασφαλίζοντας έτσι ένα πελατολόγιο που αποτελούνταν από ονόματα με εξέχουσα θέση στην πολιτική και στην κοινωνία.

Η πρώτη φορά που η ιστορία της ζωής της παρουσιάστηκε στη μεγάλη οθόνη ήταν το 1977 με την ταινία Madame Claude του Just Jaeckin.  Φέτος η ιστορία αναβιώνει στο Netflix από την Sylvie Verheyde.

Άποψη: Όταν τα ορόσημα μιας ταινίας βασίζονται σε αληθινά γεγονότα και όταν μάλιστα τα περισσότερα εξ αυτών είναι ήδη γνωστά στον θεατή, το δυνατό σημείο της ταινίας μετατοπίζεται αυτόματα στον τρόπο που θα διηγηθεί κανείς αυτή την ιστορία. Και το Madame Claude χωλαίνει ακριβώς σ’ αυτό, στην αφήγηση.

Μια κατά τα άλλα αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία θα μπορούσε να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή και παράλληλα να του δώσει κάποιες πτυχές της ιστορίας που ίσως δεν γνώριζε, καταλήγει ήδη από τα σαράντα πρώτα λεπτά να γίνει βαρετή, δυσκατανόητη, ασύνδετη.

Η μία σκηνή διαδέχεται την άλλη χωρίς να υπάρχει σχεδόν καμία συνοχή αραδιάζοντας πληροφορίες και ονόματα με πολύ γρήγορο ρυθμό. Με εξίσου γρήγορο ρυθμό εξελίσσεται και η βασική πλοκή με αποτέλεσμα ο θεατής να μην προλαβαίνει καν να αναπτύξει ένα βασικό ενδιαφέρον για τους χαρακτήρες, αλλά να νιώθει ότι βλέπει τη ζωή τους σε fast forward.

Ίσως η έλλειψη συνοχής και ο γρήγορος αφηγηματικός ρυθμός να μπορούσαν να δικαιολογηθούν ή έστω να είναι ανεκτοί, αν υπήρχε ένα ψήγμα ζωντάνιας, αληθοφάνειας ή ψυχής στην ταινία. Δυστυχώς, όμως, ούτε εκεί καταφέρνει το Madame Claude να κερδίσει το ενδιαφέρον του θεατή καθώς καταφέρνει να παρουσιάζει με πραγματικά άψυχο τρόπο όλων των ειδών τις σκηνές ακόμη και τις πιο έντονες.

Κι όλα αυτά έρχονται να «ντυθούν» με μια μουσική εντελώς ξένη που νομίζει κανείς ότι πρόκειται για τη μουσική επένδυση κάποιας άλλης ταινίας.

Το Madame Claude δυστυχώς δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να βάλει τον θεατή στο κλίμα και να του δώσει μια εικόνα για το Παρίσι της εποχής και τη ζωή της περιβόητης προαγωγού που μεσουράνησε τις δεκαετίες του ’60 και του ’70.

Αντιθέτως, προσπαθεί μετά μανίας να παρουσιάσει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες με πολύ γρήγορο ρυθμό και χωρίς καθόλου ψυχή.

Άννα Μαρία Χατζηστυλιανού

Πρώτη δημοσίευση: 18 Απριλίου 2021, 12:35
Ενημέρωση: 18 Απριλίου 2021, 12:35
Τίτλος:
Madame Claude
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
112
Εταιρία διανομής: 
Πλατφόρμα Streaming: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos