Land

Σύνοψη: Μετά από ένα φριχτό γεγονός που συνέβη στην οικογένειά της, η Ίντι αποφασίζει να απομονωθεί σε ένα σπίτι ψηλά στο βουνό και να επανενωθεί με την φύση. Ο δύσκολος χειμώνας που την περιμένει, σε συνδυασμό με τις ελάχιστες προμήθειες που έχει συγκεντρώσει, θα την οδηγήσουν πολύ κοντά στον θάνατο όμως με την βοήθεια του Μιγκέλ, ενός ντόπιου κυνηγού, θα έχει μία δεύτερη ευκαιρία για να συνεχίσει πιο έτοιμη την απομόνωσή της.

Άποψη: Η σκηνοθετική προσπάθεια της Ρόμπιν Ράιτ, μετά από την μικρού μήκους “The Dark of Night” και μερικά επεισόδια στο “House of Cards”, συνεχίζεται με την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους, στην οποία πρωταγωνιστεί ως μία γυναίκα που θέλει να βρει μία διέξοδο από τον πόνο που της προκαλεί η καθημερινότητά της. Στα Βραχώδη Όρη του Καναδά θα αναμετρηθεί με τις αντίξοες συνθήκες του υψομέτρου αλλά και με την δική της οδυνηρή θλίψη που την ωθεί στα άκρα.

Η Ρόμπιν Ράιτ αφιερώνεται στην άσκηση επιβίωσης που έχουν γράψει για αυτήν (αρχικά βέβαια για την Τζέσικα Λανγκ) οι Τζέσι Τσάτμαν και Έριν Ντιγκνμαν όμως το φυσικό τοπίο που απλώνεται σαν φόντο σε όλη την πορεία της αποδεικνύεται πιο ικανό να μαγέψει το κοινό από την ίδια. Οι ικανότητές της σαφώς δεν περνούν απαρατήρητες, είτε σε περιόδους που μένει μόνη της είτε στις στιγμές που περνά με τον Μιγκέλ, όμως ίσως αυτός ο ρόλος δεν ήταν ο ιδανικός για την Ράιτ, η οποία μας είχε συνηθίσει σε πιο δυνατούς χαρακτήρες. Στο “Land” ο χαρακτήρας χάνεται πίσω από το αόριστη αλλά σχεδόν καθορισμένη ιστορία της Ίντι μέχρι που η ίδια εξαφανίζεται, αφήνοντας το τραύμα να κατακλύσει την μεγάλη οθόνη.

Εκτός όμως από την απουσία μιας ηρωίδας που νιώθει ό,τι βιώνει, η ταινία πάσχει και από την βαθιά ανάγκη να γίνει ένα δράμα με ουσία. Επαναλαμβανόμενα flashbacks της πρότερης ζωής της Ίντι παλεύουν να πείσουν ότι το νόημα πλέον έχει χαθεί, η συχνότητά τους όμως περισσότερο εκνευρισμό προκαλεί παρά κατανόηση. Οι δε σκηνές που συμβάλλουν στην κλιμάκωση της ιστορίας υστερούν στο βασικότερο: την κλιμάκωση.

Τα πράγματα βελτιώνονται με την παρουσία του Μιγκέλ, ενός θεόσταλτου κυνηγού που νοιάζεται για την άγνωστη σε αυτόν Ίντι. Ο Ντέμιαν Μπισίρ (“A Better Life”) δείχνει απέναντι στην Ράιτ πραγματικό ένστικτο και μία φυσικότητα που θα περιμέναμε από έναν άνθρωπο που έχει εγκαταλείψει τις κοσμικότητες για την ησυχία ενός βουνού. Η αλληλεπίδρασή τους δίνει προσωρινά μία αναζωογόνηση στο “Land”, όπως δίνει και στην ηρωίδα όπως φαίνεται, καλοσωρίζοντας το στοιχείο της απλότητας και της μη προσποίησης στις απλές σκηνές.

Όπως έχουμε δει και σε ιστορίες ανάλογες, το σινεμά είναι κατά βάσιν γενναιόδωρο σε αυτούς που προσπαθούν να θεραπευτούν και να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους μακριά από όλους και από όλα, και το “Land” δεν διαφέρει και πολύ. Η Ρόμπιν Ράιτ σκηνοθετεί βάσει σχεδίου, σίγουρα όχι πρωτότυπου αλλά στα χαρτιά πετυχημένου σχεδίου και δεν στερεί από τον χαρακτήρα της την λύτρωση από τα δεινά της.

Συνεπώς, το τέλος τακτοποιεί τα συναισθήματα της Ίντι με επώδυνο τρόπο, λιγάκι επιταχυνόμενο και ξαφνικό, όπως θα άρμοζε σε ένα ψυχολογικό δράμα, όμως η ταινία δείχνει διατεθειμένη να φτάσει μέχρι εκεί. Η υπόλοιπη πλοκή είναι μία απλά μία υποτυπώδης προσπάθεια για συμπόνια και τίποτα παραπάνω.