Another simple favor

Σύνοψη: Η Στέφανι ταξιδεύει στο Κάπρι της Ιταλίας, για να παρευρεθεί στο γάμο της Έμιλυ με έναν πλούσιο Ιταλό επιχειρηματία.

Όμως, η χαρούμενη επανένωση τους σύντομα παίρνει σκοτεινή τροπή όταν ένα νέο μυστήριο αρχίζει να ξετιλύγεται. Καθώς αποκαλύπτονται κρυφά μυστικά, οι δύο γυναίκες βρίσκονται ξανά μπερδεμένες σε μια υπόθεση γεμάτη ανατροπές.

Άποψη: “Wtf was that” ήταν η πρώτη αντίδραση μας μετά το τέλος της αποτυxίας αυτής.

Αρχίζεις και σκέφτεσαι τους λόγους που σε έκαναν να δεις την δεύτερη ταινία από την στιγμή που η πρώτη οριακά ακουμπούσε το μέτριο.

Πρώτη παρατήρηση: το ντύσιμο της Blake Lively στον ρόλο της Emily. Υπερβολικό θα έλεγε κανείς , το περιμέναμε θα έλεγε κάποιος άλλος. Δεύτερη παρατήρηση: Υπερφορτωμένη πλοκή. Συνεχώς συνέβαιναν κωμικο-τραγικά πράγματα που στο τέλος της ημέρας δεν σου άφηναν κάποιο συναίσθημα. Στην όμορφη τοποθεσία αυτή όπου γυρίστηκε το Another simple favor, το μόνο όμορφο που σου μένει είναι η Ιταλία… ίσως και ο Michele Morrone.

Καμία ερμηνεία όμως δεν σε γέμιζε και το σενάριο το ίδιο φαινόταν να έχει σοβαρά κενά καθώς ξεδιπλωνόταν η ταινία. Η Anna Kendrick, στον ρόλο της Στέφανι, ήταν η μόνη που έσωζε την κατάσταση χωρίς όμως αυτό να αρκεί.

O Paul Feig σκηνοθετικά προσπάθησε να μπερδέψει σάτιρα, μυστήριο, δράση δημιουργώντας ένα ασταθές αποτέλεσμα. Ακόμα και το χιούμορ, που υποτίθεται θα ελάφρυνε την κατάσταση, ένιωθες ότι προσπαθεί πάρα πολύ να είναι έξυπνο και καταλήγει άβολο.

Σκηνές που ίσως στο χαρτί να φάνταζαν αστείες, στην εκτέλεση βγάζουν αμηχανία, λες και δεν ήξεραν ούτε οι ίδιοι αν έπρεπε να γελάσουν.

Το πιο ενοχλητικό όμως είναι ότι η ταινία δεν σε κάνει ποτέ να νοιαστείς. Δεν δένεσαι με κανέναν χαρακτήρα, δεν χτίζεται αγωνία, δεν υπάρχει κάποιο συναίσθημα να κρατήσεις. Όλα γλιστρούν επιφανειακά, σαν να βλέπεις μια πολύ καλοφωτισμένη διαφήμιση που κράτησε μιάμιση ώρα παραπάνω απ’ όσο έπρεπε.

Το φινάλε έρχεται κάπως απότομα, με μια ανατροπή που μοιάζει πρόχειρη και βιαστική, σαν να ήθελαν απλώς να το τελειώνουν. Δεν προσφέρει καμία κάθαρση, ούτε καν την ικανοποίηση μιας καλοστημένης εξήγησης. Απλώς... συμβαίνει.

Συνολικά, το Another Simple Favor μοιάζει με μια προσπάθεια να αναβιώσει κάτι που είχε ήδη τελειώσει. Χωρίς ουσία, χωρίς φρέσκες ιδέες και χωρίς πραγματική ανάγκη ύπαρξης, καταλήγει να είναι μια ταινία που ξεχνάς πριν καν τελειώσουν οι τίτλοι τέλους. Αν δεν την δεις, δεν χάνεις τίποτα. Αν τη δεις, μάλλον θα αναρωτιέσαι γιατί το έκανες.