Θεσσαλονίκη 2020: "Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι μια ιστορία προσφύγων"

Δημοσίευση: 12 Νοε. 2020, 16:40

Oι ελεύθερα προσβάσιμες σε όλους, διαδικτυακές συζυτήσεις του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με τους σκηνοθέτες των διαγωνιστικών τμημάτων (αλλά και όλων των ελληνικών ταινιών) συνεχίζονται. Το κοινό είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τους Δημήτρη Κουτσιαμπασάκο (Daniel ’16), Ντανίλο Καπούτο (Σπέρνε τον Άνεμο) και Λίλι Χόρβατ (Προετοιμασίες να είμαστε μαζί, άγνωστο για πόσο). Τη συζήτηση, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των δράσεων της Αγοράς, συντόνισε η Έλενα Χρηστοπούλου.

<a href="/nea/i-elina-psykoy-kai-ta-adespota-kormia-tis/69430">Η Ελίνα Ψύκου και τα "Αδέσποτα κορμιά" της</a>ΣΧΕΤΙΚΑΗ Ελίνα Ψύκου και τα "Αδέσποτα κορμιά" της

Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, μιλώντας για το Daniel ’16, ανέφερε τα εξής: «Ο Ντάνιελ, ένας Γερμανός έφηβος, στέλνεται στην Ελλάδα, σε μια κοινότητα αγωγής ανηλίκων, για να εκτίσει την ποινή του. Εκεί, σ’ ένα εγκαταλελειμμένο χωριό του Έβρου, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, βιώνει πρωτόγνωρα συναισθήματα και καλείται να δώσει λύση σε δύσκολα διλήμματα. Ακολουθούμε το μονοπάτι της ζωής του καθώς και το πώς η τελική του απόφαση θα ξαφνιάσει τους πάντες, τόσο τον ίδιο όσο και το κοινό. Αυτές οι κοινότητες υπάρχουν στην Ελλάδα εδώ και είκοσι χρόνια. Όταν διάβασα ένα άρθρο για την ύπαρξή τους, έκανα επιτόπια έρευνα. Ήταν ενδιαφέρον να δω αυτούς τους Γερμανούς εφήβους να ζουν στην Ελλάδα σε μια αγροτική περιοχή. Γράψαμε ένα σενάριο για ταινία μυθοπλασίας. Η ιστορία διαδραματίζεται κοντά στα σύνορα του Έβρου, όπου όντως λειτουργούν αυτά τα κέντρα. Στην ταινία μου κυριαρχεί το συναίσθημα της μοναξιάς. Η αίσθηση του να είσαι κοινωνικά αποκλεισμένος και να έχεις χάσει κάποιον αγαπημένο. Η αντιδράση απέναντι στους ανθρώπους γύρω σου, παρότι κατά βάθος γνωρίζεις πως τους έχεις ανάγκη. Αυτό το συναίσθημα ήταν πηγή έμπνευσης για την ταινία μου. Ο πρωταγωνιστής μου δεν μπορεί να λειτουργήσει εντός του πλαισίου μιας οικογένειας. Ξεκινά ένα ταξίδι ολομόναχος και καταφέρνει να βρει τη λύση, καθώς είναι πολύ γενναίος».

«Συνήθως βλέπουμε ιστορίες από πρόσφυγες, το πώς φτάνουν στη Γερμανία και ενσωματώνονται εκεί, αλλά στην ταινία σας συμβαίνει το αντίθετο, το οποίο είναι μια ενδιαφέρουσα ανατροπή. Πώς εμπνευστήκατε το σενάριο;», Αυτή ήταν επόμενη ερώτηση στην οποία κλήθηκε να απαντήσει ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, λέγοντας τα εξής: «πριν μερικά χρόνια διάβασα ένα άρθρο σε μια ελληνική εφημερίδα που αναφερόταν σε αυτό το θέμα. Με τον συνεργάτη μου εντυπωσιαστήκαμε και επισκεφθήκαμε τις εγκαταστάσεις. Μιλήσαμε με τους εργαζόμενους και τους εφήβους και γράψαμε το σενάριο. Φυσικά, είναι μια ιστορία για τους πρόσφυγες –βέβαια, ο χαρακτήρας μου είναι Ευρωπαίος και έρχεται σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, την Ελλάδα- αλλά πιστεύω πως ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας είναι μια ιστορία προσφύγων. Είναι ένα θέμα που εύκολα καταλαβαίνουμε όλοι μας. Δεν υπάρχει χώρα που να μην το έχει βιώσει ή να μην έχει αναμνήσεις από κάτι τέτοιο.

Σε παρόμοιο ύφος και η επόμενη ερώτηση του κοινού, για το πώς η ελληνική κυβέρνηση διαχειρίζεται το θέμα των προσφυγών και το τι πρόκειται να συμβεί τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με τον κ. Κουτσιαμπασάκο, «είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση. Οι εξελίξεις μάς προλαβαίνουν, μεγάλες αλλαγές συμβαίνουν, ειδικά στη γειτονιά μας. Είμαι απαισιόδοξος σχετικά με αυτό το θέμα, θεωρώ πως τα πράγματα είναι χειρότερα από ό,τι ήταν για παράδειγμα πριν έξι μήνες. Βλέπετε τι συμβαίνει στην Αρμενία, τι συμβαίνει μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες ως όπλο για να διαπραγματευτεί με την Ευρώπη. Φοβάμαι για το τι θα συμβεί».

Στην ερώτηση «Πώς δουλέψατε με τους διευθυντές ήχου και πώς αντιλαμβάνεστε τον ήχο σε μια κινηματογραφική δημιουργία;», ο Έλληνας σκηνοθέτης σχολίασε:

«Με τον ήχο της μουσικής ακολουθώ τον πρωταγωνιστή μου. Τον στέλνουν σε μια ξένη χώρα και ακούει καθαρούς ήχους. Στην αρχή, δεν είχα σκεφτεί την ταινία μου με μουσική γιατί είναι ένα πολύ δύσκολο ζήτημα. Πρόκειται για μια διαχρονική και πανάρχαια μορφή τέχνης, η οποία έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί κάτι μοναδικό. Μοιάζει σαν ξένο σώμα σε μια ταινία, οπότε δεν ήθελα πολλή μουσική στην ταινία μου. Κατά το μοντάζ, όμως, ανακάλυψα το αντίθετο. Είπα στον Βαγγέλη Φάμπα πως πρέπει να γράψουμε κάποια τραγούδια. Στην αρχή διαφώνησε, αλλά τελικά καταλάβαμε ότι έπρεπε να γίνει. Είμαι πολύ τυχερός γιατί ο Βαγγέλης είναι ένας εξαιρετικός μουσικός και μας προσέφερε σπουδαίες λύσεις, καθώς άρχισε να βλέπει την ταινία μέσα από τη δική του οπτική. Δίνω πλέον μεγάλη σημασία στον ήχο γιατί δεν μπορούμε να βλέπουμε δίχως να ακούμε. Ο ήχος είναι εξίσου σημαντικός με την εικόνα», είπε ο  Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος.

Σε ερώτηση της Έλενας Χρηστοπούλου για το αν υπήρχαν αλλαγές στο σενάριο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Δημήτρη Κουτσιαμπασάκος απάντησε τα εξής: «Λένε ότι γράφεις το σενάριο τρεις φορές. Την πρώτη γράφεται από τον σεναριογράφο, τη δεύτερη από το γύρισμα και την τρίτη από το μοντάζ. Σε κάθε διαδικασία κάνεις αλλαγές. Δεν έκανα μεγάλες αλλαγές, αλλά δυο σκηνές κόπηκαν. Δεν ανήκω σε αυτούς που αυτοσχεδιάζουν, ωστόσο, ναι, υπήρχαν κάποιες αλλαγές».

H γνώμη του MOVE IT για το "Daniel '16"

Ο Ντανίλο Καπούτο, ο οποίος μίλησε για την ταινία του, Σπέρνε τον Άνεμο. «Χαίρομαι που παρουσιάζω την ταινία μου στη Θεσσαλονίκη. Το φιλμ διαδραματίζεται στην Απουλία, την περιοχή απ’ όπου κατάγομαι και μιλά για πράγματα με τα οποία είμαι πολύ στενά συνδεδεμένος. Η Νίκα επιστρέφει στην Απουλία, μετά από τρία χρόνια απουσίας. Η οικογένειά της βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής και έχει εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες της στις κρατικές αποζημιώσεις για τα ετοιμοθάνατα υπεραιωνόβια ελαιόδεντρα της περιοχής. Η Νίκα αρνείται αυτή την προσέγγιση και ξεκινάει τον αγώνα της για τη σωτηρία των δέντρων. Σύντομα συνειδητοποιεί πως δεν έχουν μολυνθεί μόνο τα δέντρα, αλλά και οι άνθρωποι. Η μόλυνση έχει επηρεάσει τη σκέψη τους και αποφασίζει να αναλάβει δράση. Ήθελα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι όταν καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα στη δουλειά και στην υγεία τους πάντα διαλέγουν τη δουλειά. Όταν οι άνθρωποι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου, δέχονται τα πάντα, ακόμη και να μολύνουν τη γη όπου ζουν. Αυτός είναι ο ψυχισμός που ήθελα να ερευνήσω. Προτιμούν να πεθάνουν από καρκίνο και όχι από πείνα. Το ίδιο γίνεται και με τον COVID-19. Όλα τα κράτη αναρωτιούνται αν πρέπει να ανησυχούν για την οικονομία ή για την υγεία»

Η βία είναι εντέλει ο καταλύτης για την εξέλιξη των πραγμάτων; Ο Ντανίλο Καπούτο τοποθετείται: «δεν νομίζω πως η βία είναι απαραίτητη, αλλά μια μορφή δράσης. Δεν παρακολουθώ απλώς τα πράγματα, τα κρίνω και τα αφήνω να συμβαίνουν. Είμαι υποχρεωμένος να δράσω με έναν τρόπο που δεν είναι βίαιος, αλλά που οδηγεί την κοινή γνώμη σε μια άλλη αντίληψη, βοηθώντας στο να βρεθούν εναλλακτικοί τρόποι σκέψης. Επομένως, πιστεύω πως η δράση είναι απαραίτητη, η βία όχι».

Στην ταινία της, Προετοιμασίες να είμαστε μαζί, άγνωστο για πόσο, αναφέρθηκε η Λίλι Χόρβατ. «Μάλλον είναι ο πιο μακροσκελής τίτλος ταινίας στο φετινό Φεστιβάλ. Είναι η ιστορία μιας σαραντάχρονης νευροχειρουργού, η οποία εγκαταλείπει μια υποσχόμενη καριέρα στις ΗΠΑ για να σμίξει με τον έρωτα της ζωής της, στη Βουδαπέστη. Πολύ σύντομα, θα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της, βλέποντας την «αδελφή ψυχή» της να συμπεριφέρεται σαν να μην έχουν γνωριστεί ποτέ. Και έτσι ξεκινά η ιστορία, με το εσωτερικό ταξίδι της ηρωίδας για να μάθει τι συμβαίνει. Ήθελα να μιλήσω για τον ρόλο που παίζει η φαντασία μας όταν ερωτευόμαστε. Όταν ερωτευόμαστε κάποιον, του εκμυστηρευόμαστε πολλά για εμάς, αναζητώντας την ευτυχία μέσα από αυτή την επαφή. Επίσης, ήθελα να δείξω ότι δύο άνθρωποι που συνδέονται μεταξύ τους βιώνουν πάντα τον έρωτα με διαφορετικό τρόπο».

Απαντώντας στη συνέχεια σε ερώτηση για το ποιοι σκηνοθέτες την έχουν επηρεάσει, η Λίλι Χόρβατ δήλωσε: «Στη διάρκεια των σπουδών μου στο Παρίσι, είχα την ευκαιρία να δω πολλές κλασικές ταινίες και να αναπτύξω την αισθητική μου στο σινεμά. Γνώρισα τη δουλειά του Χίτσκοκ και του Κασαβέτη. Στη συγκεκριμένη ταινία, ο Κριστόφ Κισλόφσκι και οι γυναικείοι χαρακτήρες του ήταν η επιρροή μου, όπως και η ταινία Δεσμώτης του Ιλίγγου του Χίτσκοκ. Υπάρχει, επίσης, σε μια σκηνή της ταινίας μου ένας φόρος τιμής στο Παρίσι, Τέξας του Βιμ Βέντερς. Κάποιοι το αντιλαμβάνονται, κάποιοι άλλοι όχι, οπότε όταν μου λένε πόσο ωραία ήταν αυτή η σκηνή, πάντα σκέφτομαι ότι δεν αξίζω αυτόν τον έπαινο».

Οι συζητήσεις του Directors’ Corner πραγματοποιούνται στα αγγλικά και θα είναι διαθέσιμες κάθε απόγευμα στις 17:00, έως την Παρασκευή, 13 Νοεμβρίου, μέσα από το κανάλι του Φεστιβάλ στο YouTube.

Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το 61ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο ειδικά διαμορφωμένο section του MOVE IT που ανανεώνεται καθημερινά.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos