Θεσσαλονίκη 15: "The here after" - REVIEW

Σύνοψη: Όταν ο Τζον αποφυλακίζεται κι έρχεται να ζήσει με τον πατέρα του, ανυπομονεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Ωστόσο, η τοπική κοινωνία ούτε έχει ξεχάσει, ούτε έχει συγχωρήσει το έγκλημά του. Η παρουσία του βγάζει τον χειρότερο εαυτό στον κάθε άνθρωπο του περιβάλλοντός του, και σταδιακά διαμορφώνεται ένα κλίμα λιντσαρίσματος. Ο Τζον απελπίζεται, καθώς νιώθει πως οι πρώην φίλοι του κι αυτοί που αγαπά τον έχουν εγκαταλείψει, ενώ η επιθετικότητα που τον οδήγησε στη φυλακή στο παρελθόν αρχίζει να ξανακερδίζει έδαφος. Ανήμπορος να αφήσει πίσω το παρελθόν του, αποφασίζει να το αντιμετωπίσει.

Ένα θέμα που έχουμε δει ξανά στον κινηματογράφο, σε αρκετές παραλλαγές (φύλου, ηλικίας κλπ) και διαφορετικές προσεγγίσεις (πιο βίαιες, περισσότερο εσωτερικές κτλ).

Με ξεκάθαρη σκανδιναβική οπτική όσον αφορά στην φιλοσοφία του διαπροσωπικού δράματος που βιώνει ο νεαρός πρωταγωνιστής του, ο σκηνοθέτης σπαταλά σχεδόν την μισή ταινία για να μας εισάγει στον κοινωνικό του περίγυρο και να προσαρμοστεί και ο ίδιος στα νέα δεδομένα, πριν ξεκινήσουν οι δράσεις / αντιδράσεις.

Πράξεις που ξεκινούν από φόβο και εμπνέονται από μίσος, αποτελούν σαφώς το ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας  και που λόγω της άνισης ανάπτυξης του φιλμ που προανέφερα, συμπυκνώνονται χρονικά και δεν αφήνουν την ιστορία στον πυρήνα της να ανασάνει, να απλώσει, να πει και να καταφανθεί ότι τελικά είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστεί κάποιος σε μια μικρή κοινωνία όπου πάντα θα έχει το στίγμα του δολοφόνου.

Πολύ θετικό το γεγονός ότι δεν μας παρουσιάζει τον πρωταγωνιστή σαν αθώο και θύμα της μοίρας αλλά δείχνει συχνά εκλάμψεις του σκοτεινού εαυτού του και μάλιστα χωρίς να έχει μετανοιώσει και ιδιαίτερα. Δυστυχώς δεν αναπτύσσεται επαρκώς κανείς από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, σε βαθμό που δείχνουν υπερβολικά γραφικοί. 

5 / 10