Πανόραμα 13: "Marfa girl" - REVIEW
Μarfa girl
Mείγμα ρεαλισμού και αλλόκοτου στοιχείου
6/10
Παρατεταμένες στιγμές από την ημέρα των 16ων γενεθλίων του Adam και τις σχέσεις του με γυναικείες φιγούρες, με κεντρική εκείνη του Marfa Girl, άνθρωπος και τόπος ταυτόχρονα, σε μία πόλη που ο ίδιος δεν έχει αποφασίσει αν αγαπά ή όχι.
Ο Adam είναι περικυκλωμένος από πουλιά, (όπως και ο Slavoj Žižek θεατρικά αναφέρει στο The Pervert's Guide to Cinema, για τα Πουλιά του Χίτσκοκ, βέβαια) που στα φτερά τους κρατούν την επιθυμία για τη μητέρα, την οποία η ίδια διαχειρίζεται. Ώσπου, αυτή η επιθυμία ουσιαστικά μολύνεται από την παρουσία ενός αστυνομικού, ένας τρίτος που μπορεί να λειτουργήσει, εδώ, μόνο καταστροφικά. Δεν υπάρχει κανένας κώδικας γι αυτόν τον πονεμένο στο βάθος του άνθρωπο, στον οποίο ξυπνά, με ερέθισμα τη μητέρα και το παιδί, η πίεση να μπει ανάμεσα στις γραμμές τους. Ο Νόμος, ως ζωογόνος περιορισμός, αχνοφαίνεται ως μία αναγκαιότητα. Όμως, αποδεικνύεται αδύναμος, με τη μορφή τη σύμβασης, και κάθε ήρωας ανακαλύπτει τον εσωτερικό του Νόμο. Εξερευνάται, επίσης, το πολύπαθο στερεότυπο του “καλλιτέχνη” και η αντιδιαστολή του με άλλα “κανονικά” επαγγέλματα, χωρίς (ευτυχώς) να δίνονται σαφείς απαντήσεις στα σχετικά ερωτήματα.
Η Ανθρώπινη Φωνή ίσως να γίνεται, στιγμές στιγμές το πιο ταιριαστό καταφύγιο για έναν άνθρωπο, πιο ταιριαστό από οποιοδήποτε τοπίο. Και το φιλμ αυτό μπορεί να μην έγινε από κάρβουνο διαμάντι, αλλά αποκατέστησε την απογοήτευση, ντύνοντας τους ήρωες με συναίσθημα και με μεγαλύτερο σεβασμό, που εν τέλει, από φιλμ σε φιλμ του δημιουργού, ελάχιστα αλλάζουν.
Εύη Αβδελίδου
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων