"The Umbrella Academy" season 2: Συνεχίζει καλύτερο

Σύνοψη:  Οι έξι ήρωές μας αφού προσπάθησαν στην πρώτη σεζόν να αποτρέψουν αλλά και να ξεφύγουν μια επικείμενη αποκάλυψη που θα αφάνιζε ολόκληρη τη Γη, συναντιούνται στο Ντάλας του 1963 για να αποτρέψουν άλλη μία αποκάλυψη που φαίνεται να τους ακολουθεί όπου και αν πάνε, αυτή τη φορά υπό τη μορφή πυρηνικού ολοκαυτώματος…

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

H γνώμη μας για την 1η σεζόν

Άποψη: Η σειρά, που βασίζεται στο ομόνυμο κόμικ των Gerard Way και Gabriel Ba, εμφανίζεται πλήρως ανανεωμένη και πολύ καλύτερη από την πρώτη σεζόν.

Αν και το “Umbrella Academy” είχε ανέκαθεν στύλ και χιούμορ, η νέα σεζόν είναι σεναριακά πολύ πιο στοχοθετημένη και συγκεντρωμένη, με την ψυχολογία των χαρακτήρων να αφορά τον θεατή περισσότερο και την ερμηνεία κάποιων ηθοποιών να έχει βελιτωθεί (αν και αγαπημένος μας θα παραμείνει ο Robert Sheehan).

Επί το πλείστων, η βελτίωση οφείλεται στο γεγονός πως έχει μεγαλύτερο σεναριακό ενδιαφέρον να παρακολουθούμε κάθε έναν δυσλειτουργικό πρώην υπερήρωα μόνο του στη νέα του ζωή, γιατί τελικά έτσι αποκτούν μια παραπάνω ανθρώπινη υπόσταση. Όχι μόνο η σειρά έχει την ευκαιρία να ‘χτίσει’ τις προσωπικές ζωές τους ανεξαρτήτα από τους υπόλοιπους, αλλά ο κάθε ένας γίνεται πιο συναισθηματικά δυνατός μόνος του.

Στην προσπάθεια να τους σώσει, ο Five (Aidan Gallagher) έστειλε τον εαυτό του και τα αδέρφια του σε λίγο διαφορετικές χρονολογίες της δεκαετίας του ’60. Για αυτό η Vanya (Ellen Page) ζεί μια ήσυχη ζωή σε μια φάρμα, η Allison (Emmy Raver-Lampman) πολεμά κατά του φυλετικού ρατσισμού, ο Klaus (Robert Sheehan) είναι cult-leader, ο Luther (Tom Hopper) αξιοποιεί τα ταλέντα του για να βγάλει λεφτά, και ο Diego (ο David Castaneda με μια εμφανώς βελτιωμένη ερμηνεία αλλά και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα προσωπική ιστορία) προσπαθεί να αποδράσει από το ψυχιατρείο.

Όταν πια όλοι συναντιούνται ξανά το 1963 και ο χρόνος για να σώσουν τον πλανήτη λιγοστεύει, οι παροντικές και παρελθοντικές ζωές τους συγκρούνται και τους ωθούν είτε να διαλέξουν μία από αυτές είτε να τις συμφιλιώσουν.

Οι πολλές σεναριακές γραμμές, μεγάλες και μικρές, ενώνονται και εξυπηρετούν το ευρύτερο storyline, από το οποίο κιόλας όσο και αν ο θεατής απομακρυνθεί, δεν ξεχνά. Και εμφανώς το ιστορικό πλαίσιο παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς οι νόμοι που εξασφάλιζαν τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών (Civil Rights Act, Voting Rights Act) περάστηκαν το '64 και ’65, ενώ η φόρμουλα «Ντάλλας+1963» μας παραπέμπει σε ένα άλλο στυγερό κομμάτι της Αμερικανικής ιστορίας. Αυτό ως αποτέλεσμα έχει η σειρά να είναι γεμάτη με δράση, είτε κάποιος τρέχει να ξεφύγει από την αποκαλύψη, είτε από πράκτορες του F.B.I., είτε από την Commission.

Η εισαγωγή της Lila (Ritu Arya) και το απειλητικό τρίο των «Σουηδών» εξασφαλίζουν ακόμα περισσότερη δράση, ενώ η παρουσία της The Handler (υπέροχη Kate Walsh) προμηνύει μηχανορραφίες που αψηφούν το χωροχρονικό συνεχές! (Στα θετικά συγκαταλέγουμε και τα ευρηματικά κοστούμια της, τα οποία είναι το κερασάκι στην τούρτα).

Όσο για το φινάλε (το οποίο έρχεται ύστερα από ένα epic battle!) μας κάνει να αδημονούμε για την τρίτη σεζόν. Εώς τότε, υπομονή...