Τίγρης

Σύνοψη: Η Βέρα, είναι μια κτηνίατρος που εργάζεται σε ζωολογικό κήπο σε μια μικρή πόλη της Τρανσυλβανίας, η οποία καλείται να διαχειριστεί μια σειρά από προσωπικές κρίσεις. Από τη μία, την πρόσφατη απώλεια του νεογέννητού της και από την άλλη, την αποξένωση με το σύντροφό της.

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί μια νέα πρόκληση, όταν πιθανότατα εξαιτίας της μια τίγρη δραπετεύει από το ζωολογικό κήπο, σπέρνοντας τον πανικό στην πόλη.

Άποψη: Μια τίγρης σκορπά τον πανικό σε μια ρουμάνικη πόλη, σε μια ταινία που δεν είναι ένα Ελευθερώστε τον Γουίλι ή η Ζωή του Πι, μιας και δεν έχει τον παιδικό μελοδραματισμό του πρώτου και το μεγαλειώδες θέαμα του δεύτερου, αλλά ένα τυπικό δείγμα του σύγχρονου ρουμάνικου σινεμά με όλη την ευαισθησία και τον κοινωνικό σχολιασμό.

Ο Andrei Tanase στο φιλόδοξο σκηνοθετικό του ντεμπούτο μιλάει περισσότερο για τις ανθρώπινες σχέσεις και την πατριαρχική κοινωνία στην οποία μεγαλώνει και αναπτύσσεται συναισθηματικά η πρωταγωνίστρια και λιγότερο μια φιλοζωικού περιεχομένου ταινία για την σχέση ανθρώπων-ζώων, το οποίο εν τέλει αποδεικνύεται και το πιο αδύναμο και προχειρογραμμένο κομμάτι της ταινίας.

Η άγρια φύση δεν είναι κάπου μακριά αλλά μέσα μας. Το ανθρώπινο θυμικό δεν απέχει από εκείνο του ζώου, απλώς ο πολιτισμός και οι κοινωνίες μας έχουν κάνει να το ελέγχουμε και να το φροντίζουμε καταλλήλως. Η Βέρα όμως θα βγει από τα δικά της κλουβιά, όταν αλήθειες του παρελθόντος και κυρίως η σχέση της με τον σύντροφό της μετά από ένα τραυματικό γεγονός, θα της ανοίξουν τα μάτια και θα δει για πρώτη φορά ότι τελικά είναι σε κλουβί.

Η τίγρη και η απελευθέρωσή της λειτουργεί ως μια αλληγορία μιας κοινωνίας που έχει εκπαιδευτεί να κρατά δέσμιες τις γυναίκες αλλά και τα αισθήματα. Άλλωστε, ανέκαθεν οι φαλλοκρατικές κοινωνίες ταύτιζαν τον άνδρα με την λογική και την γυναίκα με το συναίσθημα, συχνά άλογο και ζωώδες.

Πάνω σε αυτό πατά ο σκηνοθέτης σε μια μικρής διάρκειας ταινίας, που δεν απλώνεται σε πολλά σημεία, δείχνοντας μια αφηγηματική εγκράτεια.

Ευρηματική στην σύλληψη, χωρίς να δικαιώνεται απόλυτα στο αποτέλεσμα, κάποιες φορές η αλληγορία και ο ρεαλισμός συγκρούονται με αποτέλεσμα η πρώτη να μοιάζει εύκολη και ανέτοιμη, ωστόσο φανερώνεται μια ενδιαφέρουσα νέα φωνή στο ούτως ή άλλως κοινωνικά προβληματισμένο ρουμάνικο σινεμά.