Το τέλειο αφεντικό

Το τέλειο αφεντικό - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Ο Μπλάνκο είναι ο χαρισματικός ιδιοκτήτης μιας οικογενειακής επιχείρησης που επιδιώκει να κερδίσει έναν διαγωνισμό «Επιχειρηματικής Αριστείας». Όλα πρέπει να είναι τέλεια!

Αλλά η εικόνα της τέλειας εταιρείας καταρρέει καθώς ο Μπλάνκο πρέπει να διαχειριστεί μια σειρά από έκρυθμες καταστάσεις, όπως την εκδικητικότητα ενός απολυμένου υπαλλήλου, την κατάθλιψη του διευθυντή και άλλα. 

Προκειμένου να κερδίσει τον διαγωνισμό, το «τέλειο αφεντικό» εισβάλει απροκάλυπτα στις ιδιωτικές ζωές των υπαλλήλων του πυροδοτώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση με ολέθριες συνέπειες.

Άποψη: Η ταινία που θριάμβευσε στα φετινά Goya, κερδίζοντας έξι από τις είκοσι (!) υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας, σεναρίου, σκηνοθεσίας και πρώτου ανδρικού ρόλου για τον Javier Bardem, αλλά και η φετινή υποψηφιότητα της Ισπανίας στα Όσκαρ, αντί των Παράλληλων Μητέρων του Almodovar, βλέποντάς την σε κάνει να απορείς όλο και περισσότερο γιατί δεν πρότειναν τις πολύ καλές Παράλληλες Μητέρες (στις οποίες πρωταγωνιστεί η σύζυγος του Bardem, Penelope Cruz).

Μια εργασιακή σάτιρα, κοινωνικών επεκτάσεων που όμως αδυνατεί να βρει γερά πατήματα και σεναριακά ειδικά δεν φαίνεται να έχει καμία ιδέα προς τα πού να πάει. Αστεία ανά στιγμές, και ειδικά από την στιγμή που το αφεντικό Bardem, γνωρίζει την πολύ νεότερη υπάλληλό του ξεκινώντας μια σχέση με απρόοπτο τέλος, αλλά και αποσπασματική συνάμα. Παρακολουθούμε μια εβδομάδα από την ζωή του καλού αφεντικού, με την ταινία να χωρίζεται σε κεφάλαια με τις μέρες της εβδομάδας, όσο εκείνος προσπαθεί να βάλει τάξη στο εργοστάσιο και στις μεταξύ σχέσεις των υπαλλήλων και του ίδιου, ώστε να κάνει καλή εντύπωση στο κλιμάκιο που θα έρθει να αξιολογήσει το εργοστάσιο με τις ζυγαριές που έχει.

Μια κωμωδία αρκετά λαϊκή, σχεδόν επιθεωρησιακή, που όμως δεν πιάνει τον παλμό ώστε να χτυπήσει φλέβα και να ξεκαρδιστεί το κοινό, αλλά ποντάρει στο να συγχωνεύσει ένα άκαρπο-όπως αποδείχθηκε- κοινωνικό σχόλιο για τις κοινωνικές τάξεις και τον πλούτο με την πλάκα που προκύπτει από τις δαιδαλώδεις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.

Όσο προχωράει η ταινία, τόσο εγκαταλείπει το ζήτημα του εργοστασίου, της σχέσης εργοδότη-εργαζόμενου και την εκμετάλλευση που μπορεί να υπάρχει και εν τέλει προσηλώνεται στην προσωπική του εξωσυζυγική σχέση με την κοπέλα που είναι βγαλμένη από γαλλική κωμωδία καταστάσεων-παρεξηγήσεων με τον Christian Clavier.

Ο Bardem αναδεικνύεται βέβαια σε ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστικό εργαλείο, σαρωτικό και ικανό να αποδώσει όλες τις εκφάνσεις και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του χαρακτήρα του, χαρίζοντάς του δίκαια το βραβείο, σε σχέση με την ίσως υπερβολική υποψηφιότητά του στα προ λίγων μηνών Όσκαρ για το Being the Ricardos. Ο ηθοποιός συνεργάζεται ξανά με τον σκηνοθέτη Fernando Leon de Aranoa μετά τα Mondays in the sun (2002) και Loving Pablo (2017), έναν άνισο σκηνοθέτη που και εδώ δεν είναι μια από τις δυνατές του στιγμές.

Πρώτη δημοσίευση: 16 Ιουνίου 2022, 10:49
Ενημέρωση: 23 Ιουνίου 2022, 02:52
Τίτλος:
Το τέλειο αφεντικό (El buen patrón)
Είδος: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
120
Εταιρία διανομής: 
Release: 
16 Ιουνίου 2022

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos