Stop making sense

Σύνοψη: Τον Δεκέμβριο του 1983, οι Talking Heads έδωσαν τέσσερις συναυλίες στο Pantages Theatre του Χόλιγουντ, στα πλαίσια της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ τους “Speaking in Tongues”.

Εκεί ήταν κι ο Τζόναθαν Ντέμι με το συνεργείο του και το αποτέλεσμα είναι το “Stop Making Sense”, AKA η καλύτερη συναυλιακή ταινία όλων των εποχών!

Γνώμη: Πολλές εμβληματικές μπάντες έκαναν την εμφάνισή τους τη δεκαετία του ‘70 στη Νέα Υόρκη, καμία από αυτές όμως δεν μοιάζει με τους Talking Heads.

Ακόμα και σήμερα, δεκαετίες μετά τον πρώτο δίσκο τους, η μπάντα των Ντέιβιντ Μπερν, Τζέρι Χάρισον, Τίνα Γέιμαουθ και Κρις Φραντς ακούγεται σαν να έσκασε από άλλο γαλαξία.

Και πίσω στο 1983, ενώ βρίσκονταν σε μία από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας τους, ο σκηνοθέτης Τζόναθαν Ντέμι (“Η Σιωπή των Αμνών”) κλήθηκε να κινηματογραφήσει τέσσερις ζωντανές εμφανίσεις τους και έτσι δημιουργήθηκε το “Stop Making Sense”, μια συναυλιακή ταινία που καθόρισε το είδος και απολαμβάνεται καλύτερα στη μεγάλη οθόνη και με το volume στο τέρμα.

Και τώρα, 40 χρόνια μετά την κυκλοφορία της, η εταιρεία παραγωγής Α24 επαναφέρει αποκατεστημένο το “Stop Making Sense” στα σινεμά, για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεότεροι τι εστί εμπνευσμένο live show.

Τι να πρωτοθαυμάσει, άλλωστε, κανείς στα 88 λεπτά που διαρκεί; Το πόσο σφιχτοδεμένη μπάντα ήταν οι Heads; Τα αεροβικής έμπνευσης χορευτικά του Ντέιβιντ Μπερν; Τα τραγούδια τους που μοιάζουν σαν να γράφτηκαν χθες;

Ο Ντέμι αντιμετωπίζει το project που του ανατέθηκε με όρους κινηματογραφικής ταινίας, με μια αεικίνητη κάμερα που καταγράφει όσα γίνονται στη σκηνή και τους στίχους των τραγουδιών να λειτουργούν σχεδόν σαν διάλογοι. Μόνο ένας τόσο ικανός σκηνοθέτης θα μπορούσε να αιχμαλωτίσει τόσο επιτυχημένα την ουσία μιας ακατάτακτης σχεδόν μπάντας, στο ζενίθ της πορείας της, και είμαστε τυχεροί που αυτό το τεκμήριο φτάνει επιτέλους στις ελληνικές αίθουσες.

Σε προβολές που έγιναν ήδη στο εξωτερικό, το κοινό σηκώθηκε από τις θέσεις του και άρχισε να χορεύει. Δεν περιμένουμε τίποτα λιγότερο κι εδώ!

Γι’ αυτό, ενδώστε άφοβα σε μια εμπειρία όπου το σινεμά και η μουσική γίνονται ένα κι αν σας φαίνεται παράλογο το να χορέψετε μέσα σε μια αίθουσα, μην το φοβάστε. Η προσταγή είναι μία και είναι ξεκάθαρη: Stop Making Sense!