Πιο μετριοπαθές
Για έναν λόγο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, το sequel του "Horrible bosses", αντί να επαναλάβει την πεπατημένη του ελαφρώς συμβατικού και αρκετά κάφρικου και σίγουρα υπερεπιτυχημένου πρώτου φιλμ, επιχειρεί να αφαιρέσει αρκετή από την πικάντικη σος και να το κάνει πιο εύπεπτο, αντί να συμβεί το αντίθετο με δεδομένη την κεκτημένη ταχύτητα από τις πλούσιες εισπράξεις.
Παραδόξως, διότι μιλάμε για τον Σον Άντερς, σεναριογράφο κωμωδιών αρκετά "βρώμικων", σαν τα «Hot Tub Tim Machine», το «We’re the Millers» και το προσεχές «Dumb and Dumber To».
Εδώ κατεβάζει ταχύτητα, εστιάζει στη δράση, δίνει άπλετο on screen χρόνο στο πρωταγωνιστικό τρίο για να εκμεταλλευτεί την μεταξύ τους χημεία και περιορίζει σε καθαρά διακοσμητικές εμφανίσεις τους υπόλοιπους -ειρωνία- πολύ πιο διάσημους δεύτερους ρόλους του καστ, με την Τζένιφερ Άνιστον και τον Κρις Πάιν να ξεχωρίζουν, ενώ δυστυχώς οι Κέβιν Σπέισι και Κριστόφ Βολτς δεν αξιοποιούνται όσο πιθανώς θα έπρεπε.
Διατηρεί πάντως το κέφι και την ενέργεια, τα πετυχημένα αστεία δεν λείπουν, για να μην το κουράζουμε, σε όσους άρεσε το πρώτο, θα αρέσει περίπου και το δεύτερο και περιμένουμε κάποια έξυπνη ιδέα για να μην βαρεθούμε στο -πιθανό- τρίτο...
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Έχοντας βαρεθεί να δίνουν λογαριασμό σε προϊστάμενους, ο Νικ, ο Ντέιλ και ο Κούρτ αποφασίζουν να γίνουν αφεντικά των εαυτών τους, ανοίγοντας τη δική τους επιχείρηση. Ένας επιτήδειος επενδυτής αποσύρει όμως ξαφνικά την οικονομική του υποστήριξη, αφήνοντας τους στα κρύα του λουτρού. Εξαπατημένοι, απογοητευμένοι και χωρίς νομική βοήθεια, οι τρεις επίδοξοι επιχειρηματίες σχεδιάζουν να απαγάγουν τον ενήλικο γιο του επενδυτή για να τον εκβιάσουν ώστε να ανακτήσουν τον έλεγχο της εταιρείας τους.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων