Σύνοψη: Το πιο θανάσιμο και παράξενο δίδυμο του κόσμου – ο σωματοφύλακας Μάικλ Μπράις και ο εκτελεστής Ντάριους Κινκέιντ – επιστρέφουν σε μια ακόμα ριψοκίνδυνη αποστολή. Δίχως άδεια και υπό επιτήρηση, ο Μπράις αναγκάζεται από την ασταθή γυναίκα του Ντάριους, την διαβόητη διεθνούς φήμης απατεώνισσα Σόνια Κινκέιντ, να επανέλθει στην ενεργό δράση.
Καθώς οδηγείται εκτός ορίων από τους δύο προστατευόμενους του, οι τρεις τους εμπλέκονται σε μια παγκόσμια συνομωσία και σύντομα θα βρεθούν ανάμεσα στην Ευρώπη και ένα εκδικητικό και παντοδύναμο εχθρό.
Άποψη: Sequel του διασκεδαστικού «The hitman’s bodyguard», με μεγαλύτερη υπερβολή και αρκετά χοντροκομμένα αστεία που όμως παραδόξως μάλλον λειτουργούν, αν επιλέξεις να μην δεις το φιλμ με κριτική διάθεση και απλά να χαβαλεδιάσεις για να περάσει η ώρα.
Ένα ζητούμενο ασφαλώς όχι κινηματογραφικά επαρκές, αλλά που ίσως στην παρούσα φάση, αρκετοί και αρκετές να το έχουμε κατά κάποιο τρόπο, ανάγκη.
Βασικός «υπαίτιος» για την χμηλότερη βαθμολογία σε σχέση με το πρώτο φιλμ, είναι η κιτσάτη καρρικατουρίστικη εκδοχή του Αριστοτέλη Ωνάση από τον Αντόνιο Μπαντέρας στον ρόλο ενός Έλληνα κροίσου που αποφασίζει να εκδικηθεί τους πάντες για τα οικονομικά δεινά που υπομένει η Ελλάδα με τα μνημόνια…
Μπορεί ο Ισπανός σταρ να αντιμετωπίζει τον ρόλο του όπως πρέπει με διάθεση χαβαλέ (δεν επαναλαμβάνω τυχαία την λέξη) δηλαδή, αλλά αυτά τα «my little souvlaki» με τα οποία αποκαλεί την Σάλμα Χάγιεκ, ε, δεν πετυχαίνουν ακριβώς τον στόχο.
Παρ’όλα αυτά, η χημεία του Ράιαν Ρέινολντς με τον Σάμιουελ Λ. Τζάκσον ανθεί ξανά, με την Σάλμα Χαγιέκ να παίρνει δικαίως περισσότερο χρόνο και ατάκες σε σχέση με το πρώτο φιλμ και να κάνει τις καταστάσεις κάπως πιο πικάντικες, με ένα σενάριο πάντως μάλλον πρόχειρα γραμμένο που δεν αξιοποιεί το κωμικό ταλέντο των πρωταγωνιστών του.
Συχνά όμως σε τέτοιες περιπτώσεις χαβαλέ (3η φορά χρησιμοποιώ την λέξη) και άφθονης δράσης, είναι μάλλον αρκετό να σε διασκεδάζουν οι ήρωες σαν προσωπικότητες και όχι σαν τους ρόλους που υποδύονται, θέλω να καταλήξω παρά τις συχνές επαναλήψεις σε σχέση με το πρώτο φιλμ και σκαμπανεβάσματα στον ρυθμό που ενοχλούν, στην τελική είναι ο Ρέινολντς, ο Τζάκσον, η Χάγιεκ, ο Μπαντέρας (και ο Μόργκαν Φρίμαν σε μικρότερο βαθμό), παρεάκι με το οποίο θα περάσεις καλά, αρκεί να μην έχεις απαιτήσεις.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων