The Great Lillian Hall

Σύνοψη: Η Λίλιαν Χολ, ηθοποιός του Μπρόντγουεϊ, δεν έχασε ποτέ μια παράσταση σε όλη τη μακρά, λαμπρή καριέρα της. Ωστόσο, ξαφνικά αρχίζει να χάνει την αυτοπεποίθησή της, την ίδια στιγμή που άνθρωποι και καταστάσεις συνωμοτούν για να αφαιρέσουν την ικανότητά της να κάνει αυτό που αγαπά περισσότερο.

Άποψη: Το κύκνειο άσμα του Τσέχοφ, ο Βυσσινόκηπος (1904), είναι μια κωμωδία, όπως την είχε χαρακτηρίσει ο συγγραφέας της, με τραγικότητα όμως που αναδείχθηκε από τα πλείστα ανεβάσματά της. Ένα ακόμα ανέβασμα πρόκειται να γίνει στο Μπρόντγουεϊ με μια θρυλική ηθοποιό στην πτώση της.

Οι εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στα νοήματα και τους συμβολισμούς του θεατρικού έργου και τα κινηματογραφικά τεκταινόμενα που παρακολουθούμε είναι πολλές και για αυτό απευθύνεται περισσότερο σε  ένα θεατρόφιλο και όχι τόσο σινεφίλ κοινό.

Άλλωστε δεν μιλάμε για κινηματογραφική ταινία αλλά για τηλεταινία του HBO, που στην Ελλάδα και ίσως και σε άλλες χώρες εκτός Αμερικής, θα προβληθεί σε σινεμά χωρίς να κρύβει είτε αισθητικά είτε όπως έχει στηθεί, τον τηλεοπτικό της εαυτό. Κλειστοί χώροι, κοντινά πλάνα, αμήχανα περάσματα και μια έμφαση στην συναισθηματική διάσταση της ηρωίδας απλουστευμένα και μονοδιάστατα φανερώνουν την λογική μιας τηλεταινίας που μοιάζει κάπως ξεπερασμένη στις μέρες μας.

Στα ατού της έχει την Τζέσικα Λανγκ ως κυρία Χολ (αντί της Μέριλ Στριπ με την οποία ξεκίνησε το πρότζεκτ το 2021, σε έναν καθαρό Μέριλ Στριπ ρόλο, με τον οποίο σίγουρα θα κέρδιζε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ). Η μοίρα μάλιστα τα έφερε έτσι που ο πρώτος ρόλος της Λανγκ στον κινηματογράφο ήταν για τον θρυλικό King Kong (1976), για τον οποίο απορρίφθηκε η Μέριλ Στριπ λόγω ασχήμιας (!).

Η Λανγκ είναι μια ηθοποιός που δεν έχει φθαρεί κινηματογραφικά καθώς δεν την έχουμε δει σε πολλές ταινίες και πολλούς παρόμοιους ρόλους, ενώ η Στριπ λόγω της ευκολίας, κάποιες φορές μπαίνει στον αυτόματο πιλότο.

Έτσι η ηθοποιός προσφέρει μια γεμάτη και συναισθηματική ερμηνεία που μας κρατά εκεί δίπλα της να θέλουμε να δούμε αφενός τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αφετέρου τις τρικλοποδιές και τα εμπόδια που στήνονται απέναντί της, σαν ένα alter ego της θεατρικής ηρωίδας που καλείται να ενσαρκώσει. Έχει δίπλα της και την Κάθι Μπέιτς που είναι εξίσου συγκλονιστική, σε μια ιστορία βαριά φορτισμένη από το συναίσθημα και την ματαίωση, από το πέρας του χρόνου και την διαχείρισή του.

Η σπουδαία κυρία Χολ του τίτλου έρχεται αντιμέτωπη με τις αλλοτινές δόξες και τις τωρινές αδυναμίες που την παροπλίζουν ενώ μέσα της έχει τόσα να δώσει. Μια ταινία που διστάζει να πιάσει τα πιο μελανά σημεία, όπως ζητήματα ματαιοδοξίας και εγωισμού που κατοικούν μέσα στην ψυχή ενός καλλιτέχνη που θέλει να συνεχίσει σε πείσμα της ίδιας της βιολογίας του, να κάνει αυτό που θα του φέρει ακόμα περισσότερα χειροκροτήματα. Το υπερεγώ της κυρίας Χολ λανθάνει κάπου ανάμεσα σε δακρύβρεχτες σκηνές και σκηνές κατανόησης και αποδοχής.