Full time

Σύνοψη: Η χωρισμένη Ζουλί πασχίζει να μεγαλώσει τα δύο της παιδιά έξω από το Παρίσι. Ξυπνά ξημερώματα για να μαγειρέψει και να τα ετοιμάσει για το σχολείο και υποχρεώνεται συνεχώς σε μια γειτόνισα που τα προσέχει, ενώ η ίδια καταλήγει στο σπίτι το βράδυ, καθώς εργάζεται ως καμαριέρα σε πολυτελές ξενοδοχείο στο κέντρο του Παρισιού.

Με Μάστερ στα Οικονομικά προσπαθεί να κλείσει μια συνέντευξη για να επανέλθει στον κλάδο που εργαζόταν παλαιότερα, να ορθοποδήσει οικονομικά και να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για την ίδια και τα παιδιά της. Η συνεχιζόμενη γενική απεργία όμως στην γαλλική πρωτεύουσα παραλύει κάθε μέσο μεταφοράς και μετατέπει την καθημερινότητά της σε κόλαση, έναν δύσβατο Γολγοθά. Θα χρειαστεί να παλέψει ενάντια στο χρόνο για να διατηρήσει την εύθραυστη ισορροπία που έχει εξασφαλίσει.

Άποψη: Ο Γαλλοκαναδός Ερίκ Γκραβέλ έχει καταφέρει να στήσει ένα αγωνιώδες θρίλερ περιγράφοντας ουσιαστικά τα βασανιστικά 24ωρα μιας εργαζόμενης χωρισμένης γυναίκας με παιδιά και τις αμέτρητες αναποδιές που της συμβαίνουν με τις απεργίες στα μεταφορικά μέσα που της ακυρώνουν κάθε σύμβαση που έχει χτίσει με πολύ κόπο. Και εκείνη παλεύει να τα καταφέρει, να φανεί σωστή και τυπική στις υποχρεώσεις της και τις εύθραστες ισορροπίες που έχει καταφέρει με κόπο, να ζήσει, να αναπνεύσει, να ψάξει ένα καλύτερο αύριο.

Διηγείται δηλαδή ένα μελόδραμα στα χαρτιά, αλλά το τελικό αποτέλεσμα σου έχει προκαλέσει αρκετές φορές δυσφορία, νεύρα, θλίψη, μέχρι και ταχυπαλμία.

Το σενάριο που έγραψε ο ίδιος θυμίζει την ευαισθησία του Κεν Λόουτς και την σχεδόν κλινική ακρίβεια των αδερφών Νταρντέν. Όμως το γδύνει από τον μελοδραματισμό και κινηματογραφεί σαν ένα αγχωτικό θρίλερ, με σκηνοθεσία που σπριντάρει με σπασμένα φρένα όπως η πρωταγωνίστριά του για να προλάβει το τρένο ή το λεωφορείο, ένα μοντάζ που κόβει κ@λους στην κυριολεξία, υπαγορεύοντας τον τόνο και καθορίζοντας τον ρυθμό του φιλμ, αλλά και ένα ευρηματικά απλό και τρομερά αποτελεσματικό ηλεκτρονικό σάουντρακ που σκαρώνει εφιάλτες από μόνο του. Ένα κινηματογραφικό κατασκεύσμα σφιχτοδεμένο, λεπτοδουλεμένο, λειτουργικό, άξιο θαυμασμού.

ΟΜΩΣ.

Η Λορ Καλαμί. Μια ερμηνεία που θα σε στοιχειώσει για αρκετό καιρό.

Την 47χρονη Γαλλίδα ηθοποιό, οι περισσότεροι την μάθαμε από το -εξαιρετικό- τηλεοπτικό «Call my agent» του Netflix. Με ακαταμάχητη κωμική γενναιοδωρία, ένα πρόσωπο απόλυτα φυσικό, ακριβώς στον μέσο όρο της γυναίκας της διπλανής πόρτας που συμπαθείς από τις πρώτες κουβέντες, με ένα χαμόγελο που φωτίζει τα πάντα, μια παρουσία που κλέβει την παράσταση στα πλάνα που της αναλογούν. 

Πριν την πανδημία την θυμόμαστε στα «Οur struggles», «Only the animals», το καλοκαίρι θα την δείτε στην ευχάριστη κωμωδία «Ο γάιδαρος, ο εραστής μου και εγώ».

Στο «Full Time» όμως αποδεικνύει το δραματικό της εύρος και καταφέρνει την καλύτερη μέχρι τώρα, ερμηνεία της καριέρας της.

Η Ζουλί της είναι αποφασιστική, ευρηματική, έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία που θα της παρουσιαστεί. Απογοητεύεται ορισμένες στιγμές από την άνιση μάχη με το χάος, αλλά δεν τα παρατά ποτέ. Με ιδιωτική ζωή ανύπαρκτη, με οικονομικά προβλήματα που διογκώνονται από την διατροφή του πρώην που δεν βλέπει ποτέ, άγχος, ψυχολογισμός βασανισμός, πίεση, αλλά και ελπίδα και τσαμπουκάς. Ορμά με φόρα και πείσμα στις δυσκολίες, διακινδυνεύει πολλά, ρισκάρει περισσότερα, δεν θα σηκώσει τα χέρια ψηλά όμως.

Η Καλαμί είναι σχεδόν σε κάθε σκηνή παρούσα, σε παρασύρει στο χάος και την τρέλα που βιώνει με μια σαρωτική ερμηνεία, τόσο σωματικά, αλλά περισσότερο με το βλέμμα της, αυτό της προσχαρης κοπέλας που όμως στο δευτερόλεπτο μεταμορφώνεται σε σφιγμένο, ενίοτε ψυχρό, πάντα γεμάτο ανθρωπιά, αλλά και κατακλυσμιαίο. Στο πρόσωπό της αναγνωρίζεις και εσύ τα καθημερινά σου προβλήματα, τα άγχη, τις ανυπέρβλητες πολλές φορές δυσκολίες, την προσπάθειά σου να διατηρήσεις την αξιοπρέπειά σου και την ανθρωπιά σου. Μια σούπερ ηρωίδα της διπλανής πόρτας που θα αργήσεις να ξεχάσεις.