Γλώσσα λεπιδιά
O Στρατηγός Ντίτριχ φον Τσόλτιτζ διορίστηκε διοικητής του Παρισιού στις αρχές Αυγούστου του 1944. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος στις 25 του ίδιου μήνα το παρέδωσε στους συμμάχους, αρνούμενος να υπακούσει στις ρητές εντολές του Χίτλερ και να ανατινάξει προηγουμένως όλα τα ιστορικά μνημεία της πόλης.
Η ιστορία του μεταφέρθηκε στην οθόνη το 1966 στην ταινία του Ρενέ Κλεμάν «Κάψτε το Παρίσι», με τον αξεπέραστο Όρσον Γουέλς στον ρόλο του Σουηδού πρέσβη Ραούλ Νόρντλινγκ και τον Γκερτ Φρέμπε στον πρωταγωνιστικό. Πλέον διακευάζει την ιστορία ο Φόλκερ Σλέντορφ εστιάζοντας στην συνάντηση των δύο αντρών το βράδυ της 24ης Αυγούστου, λίγες ώρες πριν από την είσοδο των συμμαχικών στρατευμάτων στη γαλλική πρωτεύουσα. Ο Φον Τσόλτιτζ είναι αποφασισμένος να εκτελέσει τις εντολές του Βερολίνου και ο Νόρντλινγκ προσπαθεί να τον μεταπείσει.
Το πρόβλημα είναι εξαρχής δεδομένο: γνωρίζουμε την κατάληξη, επομένως θέμα αγωνίας και αβεβαιότητας δεν τίθεται για το τι τελικά θα συμβεί. Ευνουχισμένο λοιπόν από την συγκεκριμένη παράμετρο, το φιλμ του Σλέντορφ διαθέτει αρετές που δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες. Ορισμένες πολύ όμορφες σκηνές, σφιχτοδεμένη σκηνοθεσία, δύο αξιομνημόνευτες ερμηνείες και φυσικά απλόχερο ρεαλισμό. Είναι όμως αναπόφευκτα στατικό και εννοείται θεατρικά δεδομένο (αλλιώς πως;), με αποτέλεσμα σε κάποια σημεία να κουράζει.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων