Το δέντρο με τις χρυσές πεταλούδες

Σύνοψη: Μετά από ένα τροχαίο που οδηγεί την κουνιάδα του στον θάνατο και αφήνει ορφανό τον πεντάχρονο ανιψιό του, ένας άντρας τριάντα χρονών φεύγει από τη Σαϊγκόν και επιστρέφει στη γενέτειρά του στην επαρχία.

Κατά τη διάρκεια μιας περιπλάνησης που αγγίζει τα όρια του διαλογισμού, ο ταξιδιώτης παλεύει με τα δικά του φαντάσματα: τον αγνωστικισμό του, τον σκεπτικισμό του απέναντι στη θρησκευτική πίστη, την ανάμνηση του αδερφού του που είχε εξαφανιστεί εδώ και καιρό, αλλά και την επαφή με έναν έρωτα από το παρελθόν του που επέλεξε να γίνει μοναχή.

Άποψη: Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, ο Βιετναμέζος Φαμ Τιεν Αν μεταχειρίζεται την απώλεια και το πένθος με μία εσωτερική περιπλάνηση που μοιάζει με ατελείωτο ταξίδι. Οι ελάχιστοι διάλογοι συνωμοτούν για την μυστηριώδη ατμόσφαιρα της ταινίας και τα ξεχασμένα μέρη της επαρχίας, που ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί με προσήλωση, συμμετέχουν σε ένα οδοιπορικό μνήμης με πρωταγωνιστές έναν άντρα και ένα παιδί.

Η Χρυσή Κάμερα στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών φυσικά και του δόθηκε δικαίως αφού ο αυτοδίδακτος στην παραγωγή ταινιών Τιεν Αν απέδειξε πως το να έχεις «ματιά» και αντίληψη είναι προαπαιτούμενα στον χώρο και δύσκολα αντικαθίστανται. Σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε φοβερή φωτογραφία στην ταινία και κάδρα μοναδικής ομορφιάς που συμπληρώνουν το ταξίδι, νοητικό και κυριολεκτικό, του πρωταγωνιστή.

Βέβαια, η φιλοσοφικότητα του σεναρίου και ο τρόπος με τον οποίο σχολιάζει επάνω στην ζωή και τον άνθρωπο κάνουν το «Δέντρο με τις Χρυσές Πεταλούδες» να είναι κάθε άλλο παρά εύληπτο. Εδώ οι σιωπές μετρούν περισσότερο από τα λόγια και τα νοήματα πηγάζουν από τα πιο απλά πράγματα.

Με άλλα λόγια, για να παρασυρθείς στο ταξίδι που σου προσφέρει πρέπει να είσαι διατεθειμένος να συγκεντρωθείς σε αυτό και να βλέπεις την μεγαλύτερη εικόνα για τις επόμενες τρεις ώρες που θα σου δεσμεύσει.

Σίγουρα η έκτασή της δεν λειτουργεί υπέρ της ταινίας και πολλές σκηνές μακρηγορούν άνευ λόγου, όμως πολλοί θα βρουν αυτήν την διάρκεια απελευθερωτική και ικανή να χωρέσει όλο το όραμα του Τιεν Αν.

Για εμάς, το «Δέντρο με τις Χρυσές Πεταλούδες» δεν είναι αριστούργημα. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αξίζει να βρίσκεται ανάμεσα στις ταινίες διανομής για φέτος τουλάχιστον για την ιδιαιτερότητα της.