Bandit

Βασισμένη σε μια πραγματική ιστορία, η ταινία διηγείται την ζωή του «Ιπτάμενου κλέφτη» Γκίλμπερτ Γκάλβαν, του θρυλικού εγκληματία ο οποίος κατάφερε να ληστέψει πάνω από 60 τράπεζες και κοσμηματοπωλεία στην δεκαετία του 80, με αποτέλεσμα να μείνει στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος ληστής τραπεζών στην ιστορία του Καναδά.

Και δεν ήταν καν Καναδός, αλλά Αμερικανός που αναγκάστηκε να διαφύγει εκεί, όταν απέδρασε από μια αμερικάνικη φυλακή.

Αυτό που μας άρεσε με την ταινία του Άλαν Άνγκαρ, είναι ότι δεν αντιμετώπισε την βασισμένη σε αληθινή ιστορία, ταινία του, με βάση τις νόρμες μιας by the book δραματικής βιογραφίας, αλλά την πασπάλισε με τόσο όσο χιούμορ και κατάφερει να υπερβεί τον μέσο όρο μιας χαριτωμένης αστυνομικής περιπέτειας (ή μάλλον ντραμεντί).

Τον βοηθά εδώ και με το παραπάνω η ερμηνεία του Τζις Ντουμέλ και φυσικά το παρουσιαστικό του, ένας συνδυασμός που συνηγορεί σε μια ακαταμάχητη (και εν τέλει και αβάσταχτη) ελαφρότητα του είναι ενός διαβόητου εγκληματία που στις μικρές στιγμές του πείθει και ως φίλος και ως οικογενειάρχης. Ο Μελ Γκίμπσον στον ρόλο του τοπικού νονού που συνεργάζεται μαζί του είναι όπως πάντα σοβαρός και στιβαρός στις λίγες αναλογικά σκηνές του, αντιθέτως το δίδυμο των ντετέκτιβ που το έχουν πάρει προσωπικά να τον συλλάβουν παρακολουθώντας τον τόσα χρόνια, είναι αδούλευτο σεναριακά, στα όρια της γραφικότητας (και ερμηνευυτικά). 

Είναι συνολικά ένα αρκετά διασκεδαστικό φιλμ που πάντως δεν σου δείχνει τίποτα παραπάνω από όσα δεν έχεις δει και αντιληφθεί ξανά σε ανάλογες ταινίες του είδους, μένει η φυσικότητα του πρωταγωνιστή που τελικά σε κερδίζει και σε πάει μέχρι το τέλος και μάλλον βοηθάει σε αυτό και η αγιογραφική σκηνοθετική προσέγγιση που τελικά αφήνει έναν αλαφροϊσκιωτο τόνο..