Tournee

Η λέξη-κλειδί στη νέα αυτή σκηνοθετική δουλειά του Ματιέ Αμαλρίκ, είναι «νοσταλγία». Επιλέγοντας συνειδητά να βαδίσει στη νοητή γραμμή που συνδέει το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία, ο Αμαλρίκ συνθέτει ένα «πολύχρωμο», μελαγχολικό, γλυκόπικρο αλλά και εξόχως διασκεδαστικό πορτρέτο ενός ολιγομελούς neo-burlesque θιάσου, ο οποίος ταξιδεύει από τις ΗΠΑ στη Γαλλία, με σκοπό να ολοκληρώσει την περιοδεία του με ένα ανεπανάληπτο show στην Πόλη του Φωτός, ακολουθώντας βήμα-βήμα το πλάνο του ντόπιου μανατζέρ τους, Ζοακίμ, ενός ξεπεσμένου μεγαλοπαραγωγού τηλεοπτικών προγραμμάτων, ο οποίος αναπολεί περασμένα μεγαλεία.

Και ναι μεν ένα μεγάλο κομμάτι της ταινίας αναλώνεται στις προσπάθειες του Ζοακίμ (τον οποίο υποδύεται ο ίδιος ο Αμαλρίκ), να τηρήσει την υπόσχεσή του, ερχόμενος σε επαφή με πρώην συνεργάτες του με την ελπίδα να «κλείσει» κάποιον μεγαλόπρεπο χώρο στο Παρίσι για την τέλεση του grand finale της τουρνέ του, ωστόσο δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως οι σταρ της ταινίας δεν είναι άλλες από τις… ζουμερές κοπελιές που στελεχώνουν τον θίασο. Ένα μπουκέτο από δυναμικές, πολυτάλαντες, πρόσχαρες, γεμάτες αυτοπεποίθηση γυναίκες διαφόρων ηλικιών και… σωματοτύπων, που κάνουν καριέρα εκμεταλλευόμενες στο έπακρο τη θηλυκότητα και την πηγαία σεξουαλικότητά τους, τις οποίες υποδύονται ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του made-in-USA neo-burlesque, όπως η – βγαλμένη λες από ταινία του Φελίνι – Dirty Martini και η πλατινέ γόησσα Μιράντα Κολκλασούρ, γνωστότερη ως Mimi Le Meaux.

Ο διεισδυτικός φακός του Αμαλρίκ ακολουθεί κατά πόδας τα κορίτσια, από τα καμαρίνια μέχρι τη σκηνή όπου παρουσιάζουν τα φαντασμαγορικά τους νούμερα (πολλά εκ των οποίων απολαμβάνουμε ολόκληρα) και από τα λόμπι των ξενοδοχείων όπου διαμένουν κατά τι διάρκεια της περιοδείας μέχρι τα βαγόνια των τρένων που χρησιμοποιούν στις μετακινήσεις τους, καθιστώντας τους θεατές κοινωνούς των πιο προσωπικών στιγμών και των πιο μύχιων σκέψεών τους, οι οποίες διέπονται από μια διάχυτη νοσταλγία για τα πάτρια εδάφη.

Φόρος τιμής σε ένα εντελώς παλιομοδίτικο θέαμα, εξύμνηση της θηλυκότητας και παράλληλα ένα ταξίδι αυτογνωσίας για τον μοναχικό κεντρικό ήρωα, το «Τουρνέ στο Παρίσι» είναι μια ταινία που λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα, παραμένοντας σταθερά γοητευτική από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο της πλάνο.

Χάρης Παπαπαναγιώτου