Quartier Lointain

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο μπαμπάς μου

Η ιδέα είναι η εξής: γυρνάς πίσω στην παιδική σου ηλικία, με το σώμα που είχες τότε, αλλά με το μυαλό - και την εμπειρία- του ενήλικα. Ανήκει στον Ιάπωνα Χίρο Τανιγκούτσι που τη μετέφερε σε ένα διάσημο manga του και τη δανείστηκε με τη σειρά του ο Γερμανός σκηνοθέτης του «Irina Palm».

O Γκαρμπάρσκι παίρνει άριστα στο τομέα της παιδικής ψυχολογίας, προκαλώντας αμηχανία αλλά και ηδονή στον έκπληκτο μικρομέγαλο ήρωα του. Ο Τομά ξεπερνώντας το αρχικό σοκ της μετάβασης στην παιδική ηλικία, αρχίζει να συμπεριφέρεται με συγκρατημένη ωριμότητα («έχεις αλλάξει τελευταία- μάλλον είναι που μεγαλώνεις» παρατηρεί η μητέρα του) και να απολαμβάνει τα ωφέλη της γνώσης των μελλοντικών συμβάντων. Γοητεύει τη ντίβα της τάξης, χειραγωγεί τους φίλους του, επιχειρεί να συναντήσει τη μέλλουσα σύζυγό του μόνο που αυτή είναι ακόμη τόσο παιδί...

Ώσπου συνειδητοποιεί την αποστολή του: θα καταφέρει άραγε να αποτρέψει τη ροή της ιστορίας και να κρατήσει κοντά τους τον πατέρα του ή μήπως όλα αυτά είναι ένα όνειρο; Μια τρυφερή, όμορφη ταινία για την απώλεια, την ενηλικίωση και τη σημασία να κλείνεις οδυνηρούς λογαριασμούς με το παρελθόν. Όταν ο Τομά κατανοήσει τους λόγους φυγής του πατέρα του, θα μπορέσει κι αυτός, επιτέλους, να ανοίξει τα δικά του φτερά.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης