Εxtremely loud and incredibly close

Ο 11χρονος Όσκαρ είναι πεπεισμένος πως ο πατέρας του (Τομ Χανκς), που πέθανε στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, στο World Trade Center, του έχει αφήσει ένα τελευταίο μήνυμα κάπου στην πόλη και αρχίζει να ψάχνει για την κλειδαριά που ταιριάζει σε ένα μυστηριώδες κλειδί που βρήκε στην ντουλάπα του μπαμπά του.
Εxtremely loud and incredibly close - κριτική ταινίας

Είναι πραγματικά απίστευτο πως μια τόσο κακή ταινία όπως αυτή η τελευταία του Στίβεν Ντάλντρι, φιγουράρει ανάμεσα στις 9 υποψήφιες για βραβείο Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Αυτό σίγουρα κάτι μας λέει για το κινηματογραφικό κριτήριο της Ακαδημίας αλλά και για την μαρκετίστικη ιδιοσυγκρασία των διανομέων που θα προσπαθήσουν να σας πείσουν για τη δραματική αξία του εν λόγω φιλμ η οποία είναι μάλλον ανύπαρκτη. Εγώ σας συμβουλεύω να το προσπεράσετε, αν τουλάχιστον προσέχετε που ξοδεύετε τα σινεφίλ ευρώ σας γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με rip-off άνευ προηγουμένου.

Στηριζόμενη στη «συμπαθητική» αλλά μέτρια νουβέλα του (υπερτιμημένου) συγγραφέα Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, το φιλμ προσπαθεί να αποτυπώσει τον εσωτερικό κόσμο και την συναισθηματική αποστασιοποίηση ενός 9χρονου αγοριού που χάνει τον πατέρα του στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και αποφασίζει να περπατήσει σχεδόν όλη τη Νέα Υόρκη για να ανακαλύψει το τελευταίο μήνυμά του (;) με μόνο στοιχείο ένα μυστήριο κλειδί που βρίσκει στα πράγματά του.

Το πρόβλημα έγκειται κυρίως στο γεγονός πως ακόμα κι αν ξεχάσουμε τις χρονικές ανακολουθίες, τις χλιαρές ερμηνείες και το σενάριο μαλθακής σαπουνόπερας, η ταινία δεν καταφέρνει ποτέ να συγκινήσει, ούτε φυσικά να μεταφέρει στο θεατή το συναισθηματικό άλγος των πρωταγωνιστών της. Αποτυγχάνει ακόμα και να κινητοποιήσει την περιέργειά καθώς η πλοκή πλασάρεται σα μασημένο φαγητό μέσα από την παθητική αφήγηση του αγοριού που σκέφτεται και μιλά σαν ενήλικας. Τόσο φλύαρη και αργή είναι η ταινία που ξαφνικά το συνταρακτικό γεγονός που αποτελεί τη βάση της δραματουργίας της μοιάζει ήσσονος σημασίας, σα να μη συνέβη ποτέ.

Αυτό που μένει είναι μια υποκριτική και συναισθηματικά εκβιαστική κινηματογραφική απόπειρα που υποβιβάζει το τραυματικό της αντικείμενό σε ασφαλή «αγκαλίτσα» και τους χαρακτήρες της σε χάρτινες καρικατούρες. Σε μια τέτοια κατάσταση το καστ δεν μπορεί να κάνει πολλά και οπωσδήποτε πρέπει να σημειωθεί ότι, αν και η ταινία προωθείται στη βάση της φήμης του Τομ Χανκς και της Σάντρα Μπούλοκ, ο ρόλος τους είναι αποσπασματικός και υπάρχει περισσότερο προς υποστήριξη της ερμηνείας του μικρού Τόμας Χορν του οποίου οι προθέσεις μπορεί να είναι αγνές, αλλά το αποτέλεσμα της ερμηνείας του είναι τουλάχιστον εκνευριστικό. Ακόμα και οι βετεράνοι Μαξ Φον Σίντοφ, Τζον Γκούντμαν και Τζέφρι Ράιτ φαίνεται σα να έπεσαν από τον ουρανό και μάλλον εξυπηρετούν το ευπώλητο του προϊόντος περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης

Πρώτη δημοσίευση: 23 Φεβ. 2012, 16:47
Ενημέρωση: 5 Ιουλίου 2012, 20:25
Τίτλος:
Εxtremely loud and incredibly close (Eξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
129
Εταιρία διανομής: 
Release: 
23 Φεβρουαρίου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos